________________
२५२
निशीथ-छेदसूत्रम् -१-२/१०४
अलसदोसजुत्तो तस्स सो निज्जरालाभो न भवति । तस्मानिर्जरालाभार्थिना सति बले नेयं ॥
तथिमो कमो भणति[भा.११३४] तम्हा आलोएज्जा, सक्खेतेसालए इतरे पच्छा।
खेत्तंतो अन्नगामे,खेत्तबहिं वा अवोच्चत्थं ॥ चू-“आलोएति" कहयति, “सक्खेते" स्वग्रामे, “सालए" स्वप्रतिश्रये जेट्ठिया संभोतिया ते भणाति - इमं भत्तं जइ अट्ठो मे तो घेप्पउ । जइ ते नेच्छंति ताहे अन्ने भणाति । “इतरे पच्छा" स्वग्रामे वा अन्नप्रतिश्रये, जति ते वि नेच्छंति ताहे सखेत्ते अन्नगामे, जति ते पि नेच्छंति ताहे खेत्तबहि अन्नगामें कारणतो निजति । एवं अवोच्चत्थं नेति । कारणे अन्नसंभोतिएसुविएस चेव कमो॥ उक्कमकरणप्रतिषेधार्थम्[भा.११३५] आसन्नुवस्सए मोत्तुं, दूरस्थाणं तु जो नए।
तस्स सव्वे व बालादी, परिच्चायविराधना ।। चू-आसन्ने मोत्तुं जो दूरत्थाणं पखवाएण नेति तस्स सा चेव बालातिविराहणा पुव्वुत्ता॥ स्वजनममीकारप्रतिषेधार्थम्[भा.११३६] न पमाणं गणो एत्थं, न सीसो नेव नाततो।
समणुण्णता पमाणं तु, कारणे वा विवजओ। घू- मूलभेदो गणो, गच्छो वा गणो, सो अत्र प्रमाणं न भवति । मम सीसो मम स्वजनः इदमपि प्रमाणं न भवति। समुण्णता संभोगो सोऽत्र प्रमाणं । कारणे पुणआसण्णे मोत्तुं दूरे नेति, संभोतिए वा मोत्तुं अन्नसंभोतियाण वि नेति । तं पुण गिलाणाति कारणं बहुविहं ।।
अववाएण अनेंतो सुद्धो[भा.११३७] बितियपद होज्जमणं, दूरद्धाणे सपच्चवाए य ।
कालो वाऽतिक्कमता, सुब्भी लंभे व तंदुभि ।। घू- “अप्पं" स्तोकं अनेंतो विसुद्धो, दूरं वा अद्धाणं दूरे आसण्णे वा सपञ्चवाए न नेति, जाव आदिचो अत्यमेति, तेहिं वा सुमि लद्धं, तं च पारिट्ठावणियं दुब्भि, एवमादिकारणेहिं अनेंतो विसुद्धो अपच्छित्ती॥
मू. (१०४) जे भिक्खू सागारियं पिंडं गिण्हइ, गिण्हतं वा सातिज्जति॥ मू. (१०५) जे भिक्खू सागारियं पिडं भुंजति, भुंजंतं वा सातिजति ।। घू-सागारिओ सेज्जातरो, तस्सपिंडो न भोत्तव्यो । जो भुंजति तस्स मासलहुं । [भा.११३८] सागारिउ त्ति को पुण, काहे वा कतिविधो व सो पिंडो।
असेज्जतरो व काहे, परिहरितव्वो व सो कस्सा ॥ . [भा.११३९] दसा वा के तस्सा, कारणजाते व कप्पते कम्हि ।
जतणाए वा काए, एगमनेगेसु घेत्तव्वो॥ चू-एताओ दारगाहाओ “सागारिउ" त्तिं अस्य व्याख्या। [भा.११४०] सागारियस्स नामा, एगट्ठा नाणवंजणा पंच ।
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org