________________
उद्देशक : २, मूलं-१००, [भा. ११०३ ]
[ भा. ११०३ ] निब्भए पिट्ठतो गमणं, वीसमणादी पदा तु अन्नत्थ । सावत- सरीर-तेणग-भएसु तिट्ठाणभयणा तु ॥
चू- निभए पिट्ठणो गच्छंति, पिट्ठतो ठिता सव्वं पमज्जणाति सामायारि पउंजंति, वीसमणाती पदा जति असंजंतो थंडिले करेति तो संजया अन्नथंडिले ठायंति, तेन सावयभयं जइ पिट्ठतो तो मज्झतो पुरतो वा गच्छंति ॥
मू. (१०१) जे भिक्खू अन्नयरं पाणगजायं पडिगाहित्ता पुप्फगं पुप्फगं आइयइ, कसायं कसायं परिद्ववेइ; परिद्ववेंतं वा सातिज्जति ॥
२४७९
- अन्यतरग्रहणात् अनेके पानकाः प्रदर्शिता भवंति, खंड- पानक- गुल- सक्करा-दालिममुद्दिता- चिंचा- दिपाने जातग्रहणात् प्रासुकं, पडीत्युपसर्गं । ग्रह आदाने, विधिपूर्वकं गृहीत्वा, पुष्पं नाम अच्छं वण्णगंधरसफासेहिं पघाणं, कसायं स्पर्शादिप्रतिलोममप्रधानं कलुषं बहलमित्यर्थः । स्वसमयसंज्ञाप्रतिबद्धं इदं सूत्रम् । एवं करेंतस्स मासलहुं । एस सुत्तत्थो । अहुणा निज्ज़ुत्ती[भा. ११०४] जं गंधरसोवेतं, अच्छं व दवं तु तं भवे पुष्कं । दुभिगंधमरसं कसं वा तं भवे कसायं ॥
[ भा. ११०५ ] घेत्तूण दोन्नि वि दवे, पत्तेयं अहव एक्कतो चेव । जे पुप्फमादिइत्ता, कुञ्ज कसाए विगिंचणतं ॥
धू- दोन्नि वि पुष्पं कसायं च एगम्मि व भायणे पत्तेगेसु वा भायणेसु पुप्फमाइत्ता कसायपरिट्ठवणं करेज्ज तस्स मासलहुं । इमे दोसे पावेज
[भा. ११०६ ] सो आणा अणवत्थं, मिच्छत्तविराधणं तहा दुविधं । पावति जम्हा तेणं, पुव्व कसाए तरं पच्छा ।।
चू- आयसंजमविराहणा-पुव्वं कसायं पिवे, इतरं पुष्पं पच्छा ॥ जो पुष्पं पुव्विं पिवे कसायं परिदृवेति तस्सिमे दोसा
[ भा. ११०७ ] तम्मिय गिद्धो अन्नं, नेच्छे अलभंतो एसणं पेल्ले । परिठाविते य कूडं, तसाण संगामदिट्ठतो ॥
- अच्छदवे गिद्धो अन्नं कसायं नेच्छति पातुं तं कसायं परिट्ठवेतु पुणो हिंडतस्स सुत्तादिपलिमंथो । अच्छं अलभंतो वा एसण पेल्लेज्ज आयविराहणातिता य बहुदोसा, कलुसे य परिट्ठविए कूडदोसो, जहा कूडे पाणिणो वज्झंति तहा तत्थ वि मच्छियाती पडिवज्झंति, अन्ने य तत्थ बहवे पयंगाणि पतंति । पिपीलिगाहि य संसज्जति । एवं बहु तसघातो दीसति ।
एत्थ संगामदिट्टंतो- तत्थ कलुसे परिट्ठविए मच्छियाओ लग्गंति, तेसिं घरकोइला धावति, तीए वि मज्जारी, मज्जारीए, सुणगो, सुणगस्स वि अन्नो सुणगो, सुणगनिमित्तं सुणसामिणो कलहेंति । एवं पक्खापक्खीए संगामो भवति । जम्हा एते दोसा तम्हा नो पुप्फं आदिए कसायं परिट्ठवेति ।
इमा सामायारी-वसहिपालो अच्छंतो भिक्खागयसाहु आगमणं नाउं गच्छमासज्ज एक्कं दो तिन्नि वा भायणे उग्गाहति तो जो जहा साधुसंघाडगो आगच्छति तस्स तहा पाणभायणाउ अच्छंतेसु भायणेसु परिग्गालेति । एवं अच्छं पुढो कज्जति कलुषं पि पुढो कज्जति । तं कसायं भुत्ते वा अभुत्ते वा पुव्वं पिवंति तम्मि निट्ठितै पच्छा पुष्कं पिवंति ॥ पुप्फस्स इमे कारणा
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org