________________
पीठिका- [भा. २४]
किंफलं भविस्सतिनवा" एमातिदेसे।सव्वे- "बंभचरण-केसुप्पाडण-जल्लधरण-भूमिसयणपरिसहोवसग्ग-विसहणाणि य एवमाईणि बहूणि करेमो, न नजइ-किमेतेसिं फलं होज वा न वा" एवं वितिगिच्छतिजे आदिजुगपुरिसा ते संघयण-धिति बलजुत्ता जहाभिहितं मोक्खमग्गं आचरंता जहाभिलसियमत्थं साहेति, अम्हे पुण संघयणादिविहूणा फलं विलहिज्जामो न वा न नजति । अहवा सव्वं साहूणं लटुं दि8 जति नवरं जीवाकुलो लोगो न दिट्ठो हुँतो तो सुंदरं होतं, देसवितिगिच्छा एसा । सव्ववितिगिच्छा जइ सव्वण्णूहिं तिकालदरिसीहिं सव्वं सुकरं दिटुं होतं तो णं अम्हारिसा कापुरिसा सुहं करेंता, एवं सुंदरं होतं।
निवितिगिच्छि-विचिगिंच्छिणो पसाहणत्थं उदाहरणं भण्णति- एगो सावगो "नंदीसरवरदीवं" गतो।दिव्वोय से गंधो जाओ दिव्वसंघसेणं । अन्नेण मित्तसावएणपुच्छितो कहणं? विजाए दाणं । साहणं मसाणे । पितायं सिक्कगं हेट्ठा इंगाला, खायरो य सूलो, अट्ठसयं वारे परिजवित्ता पादो छिज्जए, एवं बितिए ततिए छित्तेआगासेण वच्चति । तेण सा विज्जा गहिता कालचउद्दसिरत्तिं साहेति मसाणे । सव्वं उवचारं काउंन अज्झवसति । चोरोय नगरारक्खेण परब्भसमाणो तत्थेव अतिगतो । ते वेढिऊण ठिता, पभाए धेप्पिहिति । सो य चोरो भमंतो तं विजासाहगं पेच्छति । तेण पुच्छितो भणति विजं सोहेमि त्ति । केण दिन्ना, सावगेण । चोरेण भणियं-इमं दव्वं गिण्हाहि विजं देहि । सो सड्डो वितिगिच्छति सिज्झिज्जा न वत्ति । तेण दिन्ना। चोरेण चिंतियं सममोवासओ कीडियाए विपावणेच्छति, संचमेयं । सो साहेउमारब्धो, सिद्धा। इयरो सड्ढो गहितो । तेणआगासगएणं लोगो भिसितो । ताहे सो सट्टो मुक्को । सड्डा जाया । एवं निव्वितिगिच्छेण होतियव्वं ॥ अहवा[भा. २५] विदु कुच्छत्ति व भणति, सा पुण आहारमोयमसिणाई।
तीसु वि देसे गुरुगा, मूलं पुण सव्वहिं होति ॥ चू.विदु-साहू, कुच्छति-गरहति निंदतीत्यर्थः।वइति बितिय विकप्पदरिसणेभण्णइत्ति भणियं होति । सा इति सा विदुगुच्छा । पुण सद्दो विसेसणत्थे दह्रव्यो। पुव्वाभिहितवितिगच्छतो इमं विदुगुच्छं विसेसयति । सा पुण विदुगुच्छा इमेसु संभवति ।आहारे त्ति वल्लिकरेसुआहारेति, अहवा मंडली विहाणेण भुंजमाणा पाणा इव सव्वे एकलाला असुइणो एते । मोए त्ति काइयं वोसिरिउं दवं न गेण्हंति समाहीसु वा वोसिरिउं तारिसेसु चेव लंबणेसुं भायणाणि छिवंति । मसिणाणेत्तिअण्हाणाय एतेंपस्सेयउल्लिय-मलज्झरंतगत्ता सयाकालमेव चिट्ठति आदि सद्दातो सोवीरग-गहणं तेण व मिल्लेवणं मोयपडिमापडिवत्ती य एते वेपंति । जहा केण कया विदुगुच्छा तत्थुदाहरणं- सड्डो पञ्चंते वसति । तस्स धूया विवाहे किह वि साहुणो आगता । सा पिउणा भणिया पुत्ति पडिलाहेहि । सा मंडिय-पसाहिता पडिलाहेति । साहूणं जल्लगंधो तीए अग्घाओ। सा हियएण चिंतेति-अहो! अणवज्जो धम्मो भगवता देसिओ, जइजलेण फासुएणण्हाएजा को दोसी होज्जा । सा तस्स ठाणस्स अनालोइय-पडिक्कंता देवलोगगमणं ।चुता ‘मगहारायगिहेगणिया धूया जाया । गब्भगता चेव अरति जणेति । गब्भसाडणेहि वि न पडति । जाता समाणी उज्झिया । सा गंधेण तं वनं वासेति । ‘सेणिओ' य तेण ओगासेण-निगच्छति सामि वंदिउं । सो खंधावारोतीए गंधंन सहते। उम्मग्गेणयपयाओ। रन्ना पुच्छियं किमेयं । तेहिं कहियंदारियाए
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org