________________
पीठिका - [भा. २९६]
९७ भण्णति, धम्मदव्वं वा अधम्मदव्वत्तेण परूवयति, अधम्मदव्वं वा धम्मरूवेण, एवं सेसाणि वि दव्वाणि । खेत्तं लोगागासं अलोगासज्जवेहिं परूवयति, अलोगंवा लोगपज्जवेहिं, भरहखेत्तं वा हिमवयखेत्तपज्जवेहिं परूवयति, हेमवयं वा भरहपज्जवेहिं परूवइ, एवं सेसाणि वि खेताणि । काले उस्सपिणी अवसप्पिणिपज्जवेहिं परूवयति, एवं सुसमादि कालविवच्चासंकरेति । भावेजं कोहेण वा, माणेण वा, मायाए वा, लोभेण वा अभिभूतो वयणं भणति, एरिसो भावमुसावातो। अहवा लोउत्तरिओ भावमुसावातो दुविहो, जओ भण्णति[भा. २९७] सुहुमो य बादरो वा, दुविधो लोउत्तरो समासेणं।
सुहुमो लोउत्तरिओ, नायव्वो इमेहिं ठाणेहिं॥ चू. सुहुमबायरसरूवं वक्खमाणं, समासो संखेवो, इमेहि त्ति वक्खमाणेहिं पयलादीहिं, ठाणेहिं ति पदेहिंदारेहिं ति वुत्तं भवति ।। ताणि य इमाणि ठाणाणि[मा. २९८] पयला उल्ले मरुए, पच्चक्खाणे य गमण परियाए।
समुद्देस संखडी, खुड्डए य परिहारी य मुहीओ॥ [भा. २९९] अवस्सगमणं दिस्सासू, एगकुले चेव एगदव्वे य ।
पडियाइक्खिय गमणं, पडियाइक्खित्ता य भुंजणं ॥ चू. एतातो दोन्नि दारगाहातो । पयल त्ति दारं । अस्य व्याख्या[भा. ३००] पयलासि किं दिवा, न.पयलामि लहु दोच्च निण्हवे गुरुओ।
अन्नदाइत निण्हवे, लहुया गुरुगा बहुतराणं॥ चू.कोइ साहूपयलाइ दिवा, अन्नेणसाहुणा भण्णति-पयलासि किंदिवा? तेनपडिभणियं न पयलामि । एवं अवलवंतस्स पढमवाराए मासलहुं । पुणो वि सो उंघेउं पवत्तो, पुणो वि तेन साहुणा भणियं-मा पयलाहि त्ति, सो भणति–ण पयलामि त्ति । एवं बितिय वाराए" "दोच्च निण्हवे गुरुग त्ति" बितियवाराए निण्हवेंतस्स मासगुरुभवतीत्यर्थः । अन्नदाइत निण्हवे लहुग त्ति ततो पुणरवि सो पयलाइउंपवत्तो, तओ तेन साहुणा अन्नस्स साहुस्स दाइतो, दिक्खिओ त्ति वुत्तं भवति, तेन साहुणा भणितो-अज्जो ! किं पयलासि, सो पुणरवि निण्हवे न पयलामि त्ति, चउलहुगं भवति । गुरुगा बहुतरगाणं ति तेन साहुणा दुतिअग्गाणं दंसिओ, पुनरवि निण्हवेति, तेन से चउगुरुगा भवंति ।। [भा. ३०१] निण्हवणे निण्हवणे, पच्छितं वड्डति तुजा सपदं ।
लहुगुरुमासो सुहुमो, लहुगादी बादरे होंति॥ चू. पुव्वद्ध कठं । नवरं समुदायस्थो भण्णति । पंचमवारा निण्हवेंतस्स छल्लहुअं, च्छट्ठीए गुरुअं, सत्तमवाराए च्छेदो, अट्ठमवाराए मूलं, नवमवाराए अणवट्ठो, दसमवाराए पारंची।
चोदक आह-“एस सव्वो सुहुममुसावातो । आयरियाह-लहुगुरुमासे सुहमो त्ति जत्थ जत्थ मासलहुं मासगुरुं वा तत्त तत्थ सुहुमो मुसावातो भण्णति, चउलहुगादी बायरो मुसावातो भवतीत्यर्थः । पयले त्ति दारं गतं । इदानि उल्ले ति दारं । उल्लेमि ति वासं[भा. ३०२] किं वच्चसि वासंते, न गच्छे ननु वासबिंदवो एते।
भुंजंति नीह मरुगा, कहिं ति ननु सव्वगेहेहिं ।। 157
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org