Agam Suttani Satikam Part 14 Nirayavalika Aadi 10agam payanna

SR No.: 003318
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 404
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_nirayavalika
File Size: 19 MB

Page 28

अध्ययनं -१
२५
कोडुंबियपुरिसे सद्दावेति सद्दावित्ता एवं वयासि - आभिसेक्कं जहा कूणिए जाव दुरूढे । तते णं से चेडए राया तिहिं दंतिसहस्सेहिं जहा कूणिए जाव वेसालिं नगरिं मज्झं मज्झेणं निगच्छति २ जेणेव ते नवमल्लई नवलेच्छती कासीकोसलगा अट्ठारस वि गणरायाणो तेणेव उवागच्छति ।
तते से चेड राया सत्तावन्नाए दंतिसहस्सेहिं सत्तावन्नाए आससहस्सेहिं सत्तावन्नाए रहस्सेहिं सत्तावन्नाए मणुस्सकोडीएहिं सद्धिं संपरिवुडे सव्विड्ढीए जाव रवेणं सुभेहिं वसहीहिं पातरासेहिं नातिविगिट्ठेहिं अंतरेहिं वसमाणे २ विदेहं जणवयं मज्झं मज्झेणं जेणेव देसपंते तेणेव उवा० २ खंधावारनिवेसणं करेति २ कूणियं रायं पडिवालेमाणे जुज्झसज्जे चिट्ठइ । तते णं से कूणिए राया सव्विड्डी जाव रवेणं जेणेव देसपंते तेणेव उवा० चेडयस्स रनो जोयणंतरियं खंधावारनिवेसं करेति । तते णं से दोन्नि वि रायाणो रणभूमिं सज्जावेति २ रणभूमिं जयंति ।
तते णं से कूणिए तेत्तीसाए दंतिसहस्सहिं जाव मणुस्सकोडीहि गरुलवूहं रएइ, रइत्ता गरुलवूहेणं रहमुसलं संगामं उवायाते । तते णं से चेडए राया सत्तावन्नाए दंतिसहस्सेहिं जाव सत्तावन्नाए मणुस्सकोडीहिं सगडवूहं रएइ, रइत्ता सगडवूहेणं रहमुसलं संगामं उवायाते । तते णं ते दोहि वि राईणं अणीया सन्नद्ध जाव गहियाउहपहरणा मंगतितेहि फलतेहि निक्कट्ठाहिं असीहिं अंसागएहिं तो नेहिं सजीवेहिं धनूहिं समुक्खित्तेहिं सरेहिं समुल्लालिताहिं डावाहिं ओसारियाहिं उरूघंटाहिं छिप्पत्तरेणं वज्रमाणेणं महया उक्तिट्ठसीहनायबोलकलकलरवेणं समुद्दरवभूयं पिव करेमाणा सव्विड्डीए जाव रवेणं हयगया हयगएहिं गयगया गयगतेहिं रहगया रहगतेहिं पायत्तिया पायत्तिएहिं अन्नमन्नेहिं सद्धिं संपलग्गा याविहोत्था । तते णं ते दोण्ह वि रायाणं अणिया नियगसामीसामणानुरत्ता महता जणक्खयं जनवहं जणप्पमद्दं जणसंवट्टकप्पं नच्चंतकबंधवारभीमं रुहिरकद्दमं करेमाणा अन्नमन्त्रेणं सद्धिं जुज्झंति ।
तणं से काले कुमारे तिहिं दंतिसहस्सेहिं जाव मणूसकोडीहिं गरुलवूहेणं एक्कारसमेणं खंधेणं कूणिएणं रन्ना सद्धिं रहमुसलं संगामं संगामेमाणे हयमहित जहा भगवता कालीए देवीए परिकहियं जाव जीवियाओ ववरोवेति । तं एयं खलु गोयमा ! काले कुमारे एरिसएहिं आरंभेहिं जाव एरिसणं असुभकडकम्मपब्भारेणं कालमासे कालं किच्चा चउत्थीए पंकप्पभाए पुढवीए हेमा नरए नेरइयत्ताए उववन्ने ।
वृ. तदनु द्वितीयदूतस्य समीपे एनमर्थं श्रुत्वा कोणिकराज 'आसुरुत्ते' इत्येतावद्रूप (ताकोप) वशसंपन्नः । यदसौ तृतीयदूतप्रेषणेन कारयति भाणयति च तदाह-'एवं वयासी'त्यादिना हस्तिहारसमर्पणकुमारप्रेषणस्वरूपं यदि न करोषि तदा जुद्धसज्जो भवेति दूतः प्राह । इमेणं कारणेणं ति तुल्यताऽत्र कसंबन्धेन (?) । दूतद्वयं कोणिकराजप्रेषितं निषधितं, तृतीयदूतस्तु असत्कारितोऽपद्वारेण निष्कासित्तः । ततो यात्रां सङ्गामयात्रां गृहीतुमुद्यता वयमिति । 'तते णं से कूणिए राया' कालदीन् प्रति भणितवान् । तेऽपि च दशापि तद्वचो विनयेन प्रतिशृण्वन्ति । ‘एवं वयासि' त्ति एवमवादीत्तान्प्रति- गच्छत यूयं स्वराज्येषु निजनिजसामग्रया संनह्य समागन्तव्यं मम समीपे । तदनु कूणिकोऽभिषेकार्हं हस्तिरलं निजमनुष्यैरुपस्थापयति- प्रगुणीकारयति, प्रतिकल्पयतेति पाठे सन्नाहवन्तं कुरुतेत्याज्ञां प्रयच्छति । 'तओ दूय'त्ति त्रयो दूताः कोणिकेन प्रेषिताः । 'मंगतिएहि 'ति हस्तपाशितः फलकादिभिः, 'तोणेहिं वि इषुधिभिः, 'सजीवेहिं' ति सप्रत्यञ्चैः धनुर्भिः, नृत्यभिः कबन्धः वरैिश्च हस्तच्युतैः भीमं रौद्रम्। शेषं सर्वं सुगमम्