________________
१६९
शतकं-१५, वर्गः-, उद्देशकःयार्थस्तद्भावस्तत्तातया,अथवा षट्पदिकाएवप्राणानामुच्छ्वासादीनांभावाप्राणाः भवनधर्मकवाद्भूताः उपयोगलक्षणत्वाज्जीवाः सत्त्वोपपेतत्वात्सत्वास्ततः कर्मधारयस्तदर्थतायै, चशब्दः पुनरर्थः, 'तत्थेव'त्ति शिरःप्रभृतिके, 'किं भवं मुणी मुणिए'त्ति किं भवान् ‘मुनि' तपस्वी जातः 'मुनिए'त्ति ज्ञाते तत्वे सति ज्ञात्वा वा तत्वम्, अथवा किं भवान् ‘मुनी' तपस्विनी 'मुणिए'त्ति मुनिकः-तपस्वीति, अथवा किं भवान् ‘मुनि' यति उत ‘मुणिकः' ग्रहगृहीतः।
'उदाहुत्ति उताहो इति विकल्पार्थो निपातः 'जूयासेज्जायरए'त्ति यूकाना स्यानदातेति, सत्तट्ठपयाईपच्चोसक्कइत्ति प्रयतनविशेषार्थमुरमभ्रइव प्रहारदानार्थमिति, ‘सीउसिणंतेयलेस्संति स्वां-स्वकीयामुष्णांतेजोलेश्या सेगयमेयंभगवं गयगयमेवं भगवं'तिअथगतं अवगतमेतन्मया हेभगवन् ! यथाभगवतः प्रसादादयंनदग्धःसम्भ्रभावार्थत्वाच्च गतशब्दस्यपुनः पुनरुच्चारणम्, च यद्गोशालकस्य संरक्षणं भगवता कृतं तत्सरागत्वेन दयैकरसत्वाद्भगवतः, यच्च सुनक्षत्रसर्वानुभूतिमुनिपुङ्गवयोर्न करिष्यति तद्वीतरागत्वेन लब्ध्यनुपजीवकत्वादवश्यंभाविभावत्वाद्वेयवसेयमिति।
संखित्तविउलतेयलेसेत्तिसङ्क्षिप्ताऽप्रयोगकाले विपुला प्रयोगकालेतेजोलेश्या-लब्धिविशेषोयस्यसतथा सनहाए'त्ति सनखयायस्यां पिण्डिकायांबध्यमानायामङ्गुलीनखा अङ्गुष्ठस्याधो लगन्तिसासनखेत्युच्यते 'कुम्मासपिडियाए'त्ति कुल्माषाः-अर्द्धस्विन्ना मुद्गादयोमाषा इत्यन्ये 'वियडासएणं'ति विकट-जलं तस्याशयः आश्रयो वा-स्थानं विकटाशयो विकटाश्रयो वा तेन, अमुचप्रस्तावाच्चुलुकमाहु वृद्धाः ।
मू. (६४२)तएणंअहंगोयमा! अनदा कदाइगोसालेणंमंखलिपुत्तेणंसद्धिं कुम्मगामाओ नगराओ सिद्धत्थग्गामं नगरंसंपट्ठिए विहाराएजाहे य मोतंदेसंहव्वमागया जत्थणं से तिलथंभए
तएणं से गोसाले मंखलिपुत्ते एवं वयासी-तुझेणं भंते! तदा ममं एवं आइक्खह जाव परवेह-गोसाला! एसणं तिलथंभएनिप्फज़िस्सइतंचेव जाव पच्चाइस्संतितण्णं मिच्छा इमंच णं पच्चक्खमेव दीसइ एसणं से तिलथंभए नो निष्फन्ने अनिष्फन्नमेव ते य सत्त तिलयपुप्फजीवा उदाइत्ता २ नो एयस्स चेव तिलथंभगस्स एगाए तिलसंगुलियाए सत्त तिला पञ्चायाया।
__ तएणं अहं गोयमा! गोसालं मंखलिपुत्तं एवं वयासी-तुमंणं गोसाला! तदा ममं एवं आइक्खमाणस्सजावपस्वेमाणस्स एयमटुंनोसद्दहसिनो पत्तियसिरोययसिएयमढे असद्दहमाणे अपत्तियमाणे अरोएमाणे ममं पणिहाए अयन्नं मिच्छावादी भवउत्तिकट्ठ ममं अंतियाओ सणियं २ पच्चोसकसि प०२ जेणेव से तिलथंभए तेणेव उवा०२ जाव एगंतमंते एडेसि।
तखणमेतंगोसाला! दिव्वे अब्भवद्दलए पाउब्भूए, तएणंसे दिव्वे अब्भवद्दलए खिप्पामेव तं चेव जाव तस्स चेव तिलथंभगस्स एगाए तिलसंगलियाए सत्त तिला पञ्चायाया, तं एस णं गोसाला! से तिलथंभए निप्फन्ने नो अनिप्फन्नमेव, ते य सत्त तिलपुप्फजीवा उदाइत्ता २ एयस्स चेवतिलथंभयस्सएगाएतिलसंगुलियाए सत्त तिला पञ्चायाया, एवंखलुगोसाला! वणस्सइकाइया पउट्टपरिहारंपरिहरंति।
तए णं से गोसाले मंखलिपुत्ते ममं एवमाइक्खमाणस्स जाव परूवेमाणस्स एयमटुं नो सद्दहति ३ एयमढं असदहमाणे जीव अरोएमाणे जेणेव से तिलथंभए तेणेव उवा० २ताओ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org