________________
शतकं-६, वर्ग:-, उद्देशकः -७
भावाद्वायोरसम्भवाच्च नासारतां गच्छेयुरित्यर्थः, अत एव 'नो परिविद्धंसेज्ज' त्ति न परिविध्वंसेरन्कतिपयपरिशाटमप्यङ्गीकृत्य न विध्वंसं गच्छेयुः, अत एव च 'नो पूइत्ताए हव्वमागच्छेज्ज' त्ति न पूतितया - न पूतिभावं कदाचिदागच्छेयुः 'तओणं'ति तेभ्यो वालाग्रेभ्यः ‘एगमेगं वालग्गं अवहाय'त्ति एकैकं वालाग्रमपनीय कालो मीयत इति शेषः, ततश्च 'जावइएण 'मित्यादि, यावता कालेन स पल्यः ‘खीणे’त्ति वालाग्राकर्षणात्क्षयमुपगत आकृष्टधान्यकोष्ठागारवत्, तथा 'नीरए' त्ति निर्गतरजःकल्पसूक्ष्मतरवालाग्रोऽपकृष्टधान्ययरजः कोष्ठागारवत्, तथा 'निम्मले 'त्ति विगतमलकल्पसूक्ष्मतरवालाग्रः प्रमार्जनिकाप्रमृष्टकोष्ठागारवत्, तथा 'निट्ठिय'त्ति अपनेयद्रव्यापनयमाश्रित्य निष्ठां गतः विशिष्टप्रयत्नप्रमार्जितकोष्ठागारवत्, तथा 'निल्लेव' त्ति अत्यन्तसंश्लेषात्तन्मयतागतवालाग्रापहारादपनीतभित्त्यादिगत धान्यलेपकोष्ठागारवत्, अथ कस्मान्निर्लेपः ? इत्यत आह‘अवहडे’त्ति निशेषवालाग्रलेपापहारात् अत एव 'विसुद्धे' त्ति रजोमलकल्पवालाग्रविगमकृतशुद्धत्वापेक्षया लेपकल्पवालाग्रापहरणेन विशेषतः शुद्धो विशुद्धः, एकार्थाश्चैते शब्दाः, व्यावहारिकं चेदमद्धापल्योपमं, इदमेव यदाऽसङ्घयेयखण्डीकृतैकैकवालाग्रभृतपल्याद्वर्षशते २ खण्डशोऽपोद्धारः क्रियते तदा सूक्ष्ममुच्यते, समये समयेऽपोद्धारे तु द्विधैवोद्धारपल्योपमं भवति, तथा तैरेव पालाग्रैर्ये स्पृष्टाः प्रदेशास्तेषां प्रतिसमयापोद्धारे यः कालस्तद्वयावहारिकं क्षेत्रपल्योपमं, पुनस्तैरेवासङ्घयेय-खण्डीकृतैः स्पृष्टास्पृष्टानां तथैवापोद्धारे यः कालस्तत्सूक्ष्मं क्षेत्रपल्योपमम् ॥ एएसिं पल्लाणं कोडाकोडी हवेज दसगुनिया । तं सागरोवमस्स उ एक्कस्स भवे परिमाणं ॥
मू. (३१०)
२९५
मू. (३११) एएणं सागरोवमपमाणेणं चत्तारि सागरोवमकोडाकोडीओ कालो सुसमसुसमा १ तिन्नि सागरोवमकोडाकोडीओ कालो सुसमा २ दो सागरोवमकोडाकोडीओ कालो सुसमदूसमा ३ एगा सागरोवमकोडाकोडी बायालीसाए वाससहस्सेहिं ऊनिया कालो दूसमसुसमा ४ एक्कवीसं वाससहस्साई कालो दूसमा ५ एक्कवीसं वाससहस्साइं कालो दूसमदूसमा ६ ।
पुनरवि उस्सप्पिणीए एक्कवीसं वाससहस्साइं कालो दूसमदूसमा १ एक्कवीसं वाससहस्साइं जाव चत्तारि सागरोवमकोडाकोडीओ कालो सुसमसुसमा, दस सागरोवमकोडाकोडीओ कालो ओसप्पिणी दस सागरोवमकोडाकोडी कालो उस्सप्पिणी वीसं सागरोवमकोडाकोडीओ कालो ओसप्पिणी य उस्सप्पिणी य ॥
वृ. एवं सागरोपममपि विज्ञेयमिति । कालाधिकारादिदमाह
मू. (३१२) जंबूद्दीवे णं भंते ! दीवे इमीसे ओसप्पिणीए सुसमसुसभाए समाए उत्तमट्ठपत्ताए भरहस्स वासस्स केरिसए आगारभावपडोयारे होत्या ?, गोयमा ! बहुसमरमनिज्जे भूमिभागे होत्था, से जहानामए - आलिंगपुक्खरेति वा एवं उत्तरकुरुवत्तव्वया नेयव्या जाव आसयंति सयंति, तीसे णं समाए भारहे वासे तत्थ २ देसे २ तहिं २ बहवे ओराला कुाला जाव कुसविकुसविसुद्धरुक्खमूला जाव छव्विहा मणुस्सा अणुसज्जित्था पन्नत्ता० तं०-पम्हगंधा १ मियगंधा २ अममा ३ तेयतली ४ सहा ५ सनिचारि ६ । सेवं भंते! सेवं भंते ! ॥
बृ. 'जंबुद्दीवेण' मित्यादि, 'उत्तमट्टपत्ताए' त्तिउत्तमान् तत्कालापेक्षयोत्कृष्टानर्थान् आयुष्का-दीन् प्राप्ता उत्तमार्थःप्राप्ता उत्तमकाष्टां प्राप्ता वा प्रकृष्टावस्थां गता तस्याम् 'आगारभावपडोयारे'त्ति
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org