________________
माणकहा।
तो तब्भारक्कंता मया नडी तस्स पुण न रोमपि । मुरियं, तो तब्भत्ता रोरं पइ जंपए एवं ॥३०॥ रे दुट्ट ! मज्झ भज्जा कहं तए मारिया महापाव ! । सो भणइ न तुह भज्जामरणत्थं एवमायरियं ॥३१॥ किंतु इमाण भएणं एवं विहियं जओ इमे दोवि । मह झगडेणं लग्गा गोणतुरंगाण कज्जेण ॥३२॥ तइओ तुमंपि हुक्कसु पच्चूसे सचिवसंनिहाणम्मि । जं भणिही सो तमहं तुज्झवि उचियं करिस्सामि ॥ तो पत्ते पच्चूसे करणनिविट्ठस्स मंतिणो कहिओ । सव्वोवि य वुत्तंतो सव्वेहिवि, भणइ तो मंती ॥ भो गोणइन्न ! किं ते दिट्ठा गोणा इमेण मुच्चंता ? । सो भणइ सचित्र ! दिट्ठा परं न वुत्तं इमं वयणं ॥ जह तुह इमे बलदा पिच्छसु ता जामि नियगिहे अहअं । जेण ववत्था एसा पढमं चिय पिया आसि ।। तत्तो तुरयाहिबई पुट्टो सचिवेण किं तए भणियं । वालेसु इमं तुरगं, सो भणइ एवमेयंति ॥३७॥ निप्पुन्नगोवि पुट्ठो कि रे उल्लंबिओ तए अप्पा ? । सो जंपइ एयाणं भएण एवं मए विहियं ॥३८॥ तह दाणी दायव्वा बीय भत्तं च किराणियं जेसि । ताण भएणवि जम्हा न बीयमित्तंपि मे वलियं ।। किंपुण मरणंपि न मे संजायं मंदभग्गभागिस्स । इय अप्पं सोयंतस्स तस्स उइयं सुहं कम्मं ॥४०॥ तत्तो तदुवरि करुणा जाया मंतिस्स, पभणए एवं । गोणवई नियनयणे अप्पिय गिण्हेसु तं गोणे ॥ तुरयाहिबई भणिओ नियजीहं अप्पिऊण एयस्स । गिण्हसु इमाउ तुरगं पभणइ पेडावईपि तहा ॥४२।। तं अवलंबसु अप्पं उच्चतराए वास्स साहाए । एस अहो सोविस्सइ पडेसु तं उवरिमेयस्स ॥४३॥
जराजीर्णमुत्तरीयं तडदिति त्रुटितं ततोऽधः पतितः । पेटकपतेर्भा या उपर्यधः सुप्तायाः ॥२९॥ ततस्तद्भाराकान्ता मृता नटी तस्य पुनने रोमापि । स्फुटितं, ततस्तद्भत्ता रोरं प्रति जल्पत्येवम् ॥३०॥ रे दुष्ट'! मम भार्या कथं त्वया मारिता महापाप ! । स भणति न तव भार्यामरणार्थमेवमाचरितम् ॥३१॥ किन्त्वनयोर्भयेनैवं विहितं यत इमौ द्वावपि । मम विद्रावणे लग्नौ गोतुरङ्गयोः कार्येण ॥३२॥ तृतीयस्त्वमपि ढौकस्व प्रत्यूषे सचिवसनिधाने । यद् भणिष्यति स तदहं तवाप्युचितं करिष्यामि ॥३३॥ . ततः प्राप्ते प्रत्यूषे करणनिविष्टस्य मन्त्रिणः कथितः । सर्वोऽपि च वृत्तान्तः सर्वैरपि, भणति ततो मन्त्री ॥ भो गोमन् ! किं त्वया दृष्टौ गावावनेन मुच्यमानौ ? । स भणति सचिव ! दृष्टौ परं नोक्तमिदं वचनम् ॥ यथा तवेमौ बलीवर्दी पश्य तावद् यामि निजगृहेऽहम् । येन व्यवस्थैषा प्रथममेव जल्पिताऽऽसीत् ॥३६॥ ततस्तुरगाधिपतिः पृष्टः सचिवेन किं त्वया भाणितम् । वालयेमं तुरगं, स भणत्येवमेतदिति ॥३७॥ निष्पुण्यकः पृष्टः किं रे उल्लम्बितस्त्वयाऽऽत्मा ? । स जल्पत्येतयोर्भयेनैवं मया विहितम् ॥३८॥ तथा करो दातव्यो द्वितीयं भक्तं च किलानीतं येषाम् । तेषां भयेनापि यस्माद् न बीजमात्रमपि मे वलितम् ॥ किन्तु मरणमपि न मे सजातं मन्दभाग्यभागिनः । इत्यात्मानं शोचतस्तस्योदितं शुभं कर्म ॥४०॥ ततस्तदुपरि करुणा जाता मन्त्रिणः , प्रभणत्येवम् । गोपति निजनयने अपयित्वा गृहाण त्वं गावौ ॥४१॥ तुरगाधिपतिर्भाणतो निजजिह्वामर्पयित्वैतस्मै । गृहाणास्मात् तुरंग प्रभणति पेटकपतिमपि तथा ॥४२॥ त्वमवलम्बयात्मानमुच्चतरायां वटस्य शाखायाम् । एषोऽधः स्वप्स्यति पत त्वमुपर्येतस्य ॥४३॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org