Page Text
________________
सुपासनाह-चरिअम्मि-- भज्जासहीए गहिउ किंचिवि कड याइ अड्डवेऊण । तवणिं कुणइ सभज्जो तो से खित्तम्मि तिड्डीहिं । उत्थारिया जुआरी पुणोवि सो खेडए तय खित्तं । संझासमए गोणा तस्स नियंतस्स पक्खिवइ ॥१६॥ तव्वाडयम्मि, अह अन्नया य दिट्ठीए दंसिउं तस्स । मुक्का गोणा बाहिं तेण न नाया कहिपि गया ॥ तो तस्स गिहे पत्तो पुच्छइ निप्पुन्नयं कहि गोणा ?। सो भणइ तुज्झ गेहे खित्ता वाडम्मि संझाएं ॥१८॥ तई दिट्ठीए दिट्ठा, दिवा सो भणइणवहिएण मए । किंतु तए नो भणियं गोणेहि समं भलिजासु' ॥१९॥ ता मे अप्पसु गोणे निप्पुन्नो भणइ अप्पिआ चेव । इय जाए संवाए चलिया ते दोवि विवयंता ॥२०॥ नयरम्मि सचिवपासे कलहंता जति जाव ते मग्गे । एगो तुरयारूढो पुरिसो तुरयस्स पुट्ठीए ॥२१॥ धावंतो संजाओ समुहो निप्पुन्नगस्स तो तेण । भणिओ सो जह एयं आसं वालेसु भो पहिय ! ॥२२॥ तेणवि नियडंगाए हणिओ सो वालिंउ तओ झत्ति । मम्माहओ मओ सो पडिओ सहसत्ति धरणियले ।। पभणेइ आसवारो तुमए कि मारिओ इमो आसो ?। सो भणइ तुज्झ वयणेण वालिओ मारिओ न उण-।। सोवि हु लग्गो पुडिं झगडयबुद्धीए जाइ तेहि समं । तो नगरपरिसरम्मि जाया रयणी तओ तत्थ ॥२५॥ सुत्ता वडस्स उरि सव्वे ते सावयाण भयभीया। पच्छागयं च किंचिवि सुत्तं नडपेडयं हिट्ठा ॥२६॥ निप्पुन्नगो विचिंतइ अहह अहं कह इमाण छुट्टिस्सं । जीवंतो, ता उब्बंधिऊण मरणं सरेमित्ति ॥२७॥ इय चिंताणंतरओ नियउत्तरिएण पासयं काउं । बडसाहाए अप्पा मुक्को उल्लंबिउं तेण ॥२८॥ . जरजिनं उत्तरियं तडत्ति तुटं तओ अहे पडिओ। पेडावइणो भन्जाए उवरि हिटम्मि सुत्ताए ।।२९।।
भार्यासख्या गृहीत्वा किञ्चिदपि कणिशाद्ययित्वा । उञ्छ करोति सभार्यस्ततस्तस्य क्षेत्रे शरभैः ॥१५॥ आक्रान्तं धान्यं पुनरपि स कृषति तत् क्षेत्रम् । सन्ध्यासमये गावौ तस्य पश्यतः प्रक्षिपति ॥१६॥ तद्वाटके, अथान्यदा च दृष्टया दर्शयित्वा तस्य । मुक्तौ गावौ बहिस्तेन न ज्ञातौ कुत्रापि गतौ ॥१७॥ ततस्तस्य गृहे प्राप्तः पश्यति निष्पुण्यकं कुत्र गावौ ? । स भणति तव गेहे क्षिप्तौ वाटके सन्ध्यायाम् ॥१८॥ त्वया दृष्टया दृष्टौ, दृष्टौ स भणत्यनवहितेन मया । किन्तु त्वया नो भणितं गोभ्यां समं 'भालयस्व' ॥१९॥ तस्मान्मेऽपय गावौ निष्पुण्यो भणयर्पितावेव । इति जाते संवादे चलितौ तौ द्वावपि विवदमानौ ॥२०॥ नगरे सचिवपार्श्वे कलहायमानौ यातो यावत्तौ मार्गे । एकस्तुरगारूढः पुरुषस्तुरगस्य पृष्ठे ॥२१॥ धावन् संजातः संमुखी निष्पुण्यस्य ततस्तेन । भणितः स यथैतमश्वं वालय भोः पथिक ! ॥२२॥ तेनापि निजयष्टया हतः स वालयितुं ततो झटिति । मर्माहतो मृतः स पतितः सहसेति धरणीतले ॥२३॥ प्रभणत्यश्ववारस्त्वया किं मारितोऽयमश्वः ? । स भणति तव वचनेन वालितो मारितो न पुनः ॥२४॥ सोऽपि लग्नः पृष्ठे विद्रावणबुद्धया याति ताभ्यां समम् । ततो नगरपरिसरे जाता रजनिस्ततस्तत्र ॥२५॥ सुप्ता वटस्योपरि सर्वे ते श्वापदेभ्यो भयभीताः । पश्चादागतं च किञ्चिदपि सुप्तं नटपेटकमधः ॥२६॥ निप्पुण्यको विचिन्तयत्यहह अहं कथमाभ्यां छुटिष्यामि । जीवन् , तस्मादुद्वध्य मरणं सरामीति ॥२७॥ इति चिन्तानन्तरं निजोत्तरीयेण पाशं कृत्वा । वटशाखायामात्मा मुक्त उल्लम्बितुं तेन ॥२८॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003242 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 03 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1919 |
| Total Pages | 220 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 13 MB |