Supasnahachariyam Part 03

SR No.: 003242
Original Sutra Author: N/A
Author: Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown
Publication Year: 1919
Total Pages: 220
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 13 MB

Page 96

सामाइयं गहेउं दुष्पणिहाणं करेइ जो मणसा । सो माणुव्व पमत्तो निरंभए अत्तणो सुगई ॥१॥ तथाहि;जस्सावलोअणकए मन्ने सक्केण लोयणसहस्सं । विहियं तमथि नयर रयणपुरं नाम विक्वाय ॥२॥ तत्थवि य धणगरिहो सिट्ठी नामेण गंगदत्तोत्ति । भज्जा गुणमइनामा पुत्तो माणोत्ति ताणत्थि ॥३॥ किंचिवि कलासु कुसलो वियरइ सिच्छाए काणणाईसु । दुल्ललियमित्तसहिओ अहन्नया जिणहरे पत्तो। पिच्छइ पभूयलोयं भत्तीए मूरिसंनिहाणम्मि । निसणंतं गिहिधम्मं सम्मत्ताई पयत्तेण ॥५॥ ता सोवि देइ कन्नं गुरूण वयंणे तडिटिओ संतो । तो केणवि सड्ढेणं पञ्चभिनाऊण सो भणिओ ॥ उवविससु इत्थ भणिऊण साहियं साहुनाहपायाण । जह गंगदत्ततणओ एसो माणोति वंदेइ ।।७।। तो सविसेसं सूरी साहइ अक्खेवणिं कहं तस्स । भदगमावत्ताओ सुणेइ सो अवहिओ होउं ॥८॥ अगाहारो नामेण अत्थि गामो धणेण पडिपुन्नो । निप्पुन्नगाभिहाणो एगो कुलपुत्तओ तत्थ ॥९॥ वसइ ववसायसहिओ नवरं जं किंपि कुणइ ववसायं । तत्थ अणत्थं पावइ विढवेइ न कवड्डियं कहवि ।। तो अन्नया य भणिओ केणवि सयणेण पाउसे पढमे । मज्झ बलदे गहिउं हलमेगं कुणसु किंतु तए ॥११॥ संझासमए पत्ते मज्झ बलदा पुरोहडस्संतो । मह दिट्ठीए दंसिवि ठाएयव्वा पइदिणंपि ॥१२॥ तेणवि तं पडिवन्नं पइदियहं खेडिऊण खित्तम्मि । तग्गोणे तह कुणई अह वावइ सो तहिं पढमे ॥१३॥ मुगचावलयाइधन्न कत्तरिय कत्तरेहिं जायंपि । तं तत्थवि तो तुसलिं वावइ सो किणिवि वरवीयं ॥१४॥
----
-
सामायिक गृहीत्वा दुष्प्रणिधानं करोति यो मनसा । स मान इव प्रमत्तो निरुणद्ध्यात्मनः सुगतिम् ॥१॥ यस्यावलोकनकृते मन्ये शक्रेण लोचनसहस्रम् । विहितं तदस्ति नगरं रत्नपुरं नाम विख्यातम् ॥२॥ तत्रापि च धनगरिष्ठः श्रेष्ठी नाम्ना गङ्गदत्त इति । भार्या गुणमतीनामा पुत्रो मान इति तयोरस्ति ॥३॥ किश्चिदपि कलासु कुशलो विचरति स्वेच्छया काननादिषु । दुर्ललितमित्त्रसहितोऽथान्यदा जिनगृहे प्राप्तः ॥ पश्याति प्रभूतलोकं भक्त्या सूरिसंनिधाने । शृण्वन्तं गृहिधर्म सम्यक्त्वादि प्रयत्नेन ॥५॥ ततः सोऽपि ददाति कर्ण गुरूणां वचने तटीस्थितः सन् । ततः केनापि श्राद्धेन प्रत्यभिज्ञाय स भणितः ॥६॥ उपविशात्र भणित्वा काथतं साधुनाथपादानाम् । यथा गङ्गदत्ततनय एष मान इति वन्दते ॥७॥ ततः सविशेषं सूरिः कथयत्याक्षेपणी कथां तस्य । भद्रकभावत्वाच्छृणोति सोऽवहितो भूत्वा ॥८॥ अग्राधारो नाम्नाऽस्ति ग्रामो धनेन परिपूर्णः । निष्पुण्यकाभिधान एकः कुलपुत्रकस्तत्र ॥९॥ वसति व्यवसायसहितः केवलं यं कमपि करोति व्यवसायम् । तत्रानर्थं प्राप्नोत्यर्जयति न कपर्दिका कथमपि ॥ ततोऽन्यदा च भाणतः केनापि स्वजनेन प्रावृषि प्रथमायाम् । मम बलीवौं गृहीत्वा हलमेकं कुरु किन्तु त्वया ॥ सन्ध्यासमये प्राप्ते मम बलीवदौं वाटकस्यान्तः । मम दृष्टया दर्शयित्वा स्थापयितव्यौ प्रतिदिनमपि ॥१२॥ तेनापि तत्प्रतिपन्नं प्रतिदिवसं कृष्ट्रा क्षेत्रे । तद्गावौ तथा करोत्यथ वपति स तत्र प्रथमम् ॥१३॥ मुद्गतण्डुलादिधान्यं कृतं कर्तरेतिमपि । तत् तत्रापि ततो धान्यं वपति स क्रीत्वा वरबीजम् ॥१४॥