Page Text
________________
सुपासनाह-चरिश्रम्मिइत्थंतरे संयं चिय सो जक्खो गडयडं पकुव्वंतो। पत्तो निवस्स पासे विउचिउं रूवमइभीमं ।।१२।। भणइ नियपोरिसेणं मनसि भुवर्णपि तणसमं मूढ !। मा पभणतु नो कहियं तं मारिस्सामि अहमिहि । ता सरसु इट्टदेवं सेवं वा मज्झ तं पवज्जे । इय भणि उग्गामइ मुग्गर मेगं निवस्सुवरि ॥९४॥ भणइ य मुंचसु नयरं सज्जो वा पोरिसंवलंबेसु । अह नियसिरकमलेणं पूयसु मह पायकमलं वा ॥९५॥ इय सोउं सविसेस सज्झायंतो स चिट्टई जाव । ता तत्य कवडिजक्खो नरवइरक्खाकए पत्तो ॥९६।। बहुसुरकयंगरक्खो कमलदलक्खो रणम्मि निरु दक्खो । तं दद्रूणं नट्ठो भयभीओ सोवि पुरजक्खो तो राया सामइयं पारइ विहिणा करित्तु संभास । कवडिजक्खेण समय भणइ इमं तुम्हभयन्हें ॥९८॥ हक्कारावसु जक्खं पडिवोहिस्सामि तं अहं जेण । उच्चासियपुरलोओ वसई दुक्खेण अन्नत्थ ॥९९।। तो तक्खणेण सो तत्थ आणिओ तस्स सुरविसेसेहिं । पणमित्तु महारायं कयड्डिजक्ख च निवभिमुहं भणइ अहो तं पुरिसो धीरत्तं तुज्झ चेव धरणीए । मज्झुवसग्गेहि जो पवणेहिं गिरिव्व नो खुहिओ ॥१०१ किञ्च । सुत्थावत्थाए जणो नियकज्जसहो हवेइ सम्बोवि। सो विरलोविसमदसाइ जो पुणो सत्तमारुहइ ॥१०२ ता तुट्ठो नरवर ! पसिऊणं भणसु किपि तं कजं । तो भणइ कवडिजक्खो अज्जवि तं पुच्छसे एयं नियनाणेण सयमवि परिभावसु जं इमस्स मणइडें । तो तक्खणेण जक्खो उवओगं देवि भणइ इमं ॥ तुज्झ पसाएणं सो पुरलोओ लहउ अप्पणो रिद्धि । तं सामियं विहेउ कवड्डिजक्खस्स साहिज्जा ।।
ततो राजा परिचिन्तयति विभीषिका काप्युत्थितैषा । अक्षतनिधिं विधिना समुत्खनतः किमु करिष्यति ? ॥९१ अत्रान्तरे स्वयमेव स यक्षी गडगडं प्रकुर्वन् । प्राप्तो नृपस्य पार्श्वे विकृत्य रूपमतिभीमम् ॥१२॥ भणति निजपौरुषेण मन्यसे भुवनमपि तृणसमं मूढ ! । मा प्रभण नो कथितं त्वां मारयिष्याम्यह मधुना ॥९३ तस्मात्स्मरे ष्टदेव सेवां वा मम त्वं प्रपद्यस्व । इति भणित्वोत्थापयति मुद्गरमेकं नृपस्योपरि ॥१४॥ भणति च मुञ्च नगरं सद्यो वा पौरुषमवलम्बस्व । अथ निजशिरःकमलेन पूजय मम पादकमलं वा ॥१५॥ इति श्रुत्वा सविशेष स्वाध्यायन्स तिष्ठति यावत् । तावत्तत्र कपर्दियक्षो नरपतिरक्षाकृते प्राप्तः ॥९६।। बहुसुरकृताङ्गरक्षः कमलदलाक्षो रणे निश्चितं दक्षः । तं दृष्ट्वा नष्टो भयभीतः सोऽपि पुरयक्षः ॥९७॥ ततो राजा सामायिकं पारयति विधिना कृत्वा संभाषम् । कपर्दियक्षेण सम भणतीमं युष्मद्भयनष्टम् ।।९८॥ हक्कारय यक्ष प्रतिबोधयिष्यामि तमहं येन । उद्वसितपुरलोको वसति दुःखेनान्यत्र ॥९.९।। ततस्तत्क्षणेन स तत्रानीतस्तस्य सुरविशेगैः । प्रणम्य महाराज कपर्दियक्षं च नृपाभिमुखम् ॥१०॥ भणत्यहो त्वं पुरुषो धीरत्वं तवैव धरण्याम् । ममोपसगैयः पवनैर्गिरिरिव नो क्षुभितः ॥१०१॥ सुस्थावस्थायां जनो निजकार्यसहो भवति सर्वोऽपि । स विरलो विषमदशायां यः पुनः सत्त्वमारोहति ॥१०२ तस्मात्तुष्टोऽहं नरवर ! प्रसद्य भण किमपि त्वं कार्यम् । ततो भणति कपर्दियक्षोऽद्यापि त्वं पृच्छस्येतत् ॥ निजज्ञानेन स्वयमपि परिभावय यदस्य मनइष्टम् । ततस्तत्क्षणेन यक्ष उपयोगं दत्त्वा भणतीदम् ॥१०४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003242 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 03 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1919 |
| Total Pages | 220 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 13 MB |