Supasnahachariyam Part 03

SR No.: 003242
Original Sutra Author: N/A
Author: Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown
Publication Year: 1919
Total Pages: 220
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 13 MB

Page 77

५२६
सुपासनाह-चरिअम्मिकेसि सयासे गिहिहिसितं वयं ताय! कहसु, सो भणइ । निग्गच्छंतस्स गिहाओ होहिंति य मज्झ जेभिमुई। इच्चाई पयंपेउं चलिओ तणएण सह बहिं सेट्ठी। तो सुट्टियआयरिया नाणेणाभोगि समुहा ।।५८॥ पत्ता सिहिस्स, तओ सिट्ठी ते वंदिउं भणइ एवं । नियदिक्खादाणेणं कुणसु पसायं तुम भंते ! ॥५९।। तो विहिणा ते सिडिं दिक्खंति पभावणाए जिणभवणे । दुविहं सिक्खं विहिणा गिण्हइ नवदिक्खिओ साहू॥ उचियसमए पवज्जइ एककल्लविहारपडिममप्पडिमं । सो हं सुवन्नदाया जो कहिओ तेण तेणेण ॥६१॥ इय तच्चरियं सोउं संविग्गो दुल्लहो भणइ एवं । भयवं! भवन्नवाओ नित्थारह दाउं गिहिधम्मं ॥६२॥ तो मुणिणा पन्नविओ सम्मत्ताई दुवालप्तविहोवि । सावयधम्मो अंगीकओ य तेणावि विहिपुव्वं ।।६३॥ पिउणोवि वीयदिवसे गुरुपासाओ दवावए धम्मं । पालंति पयत्तेणं पियपुत्ता दोवि उवउत्ता ॥६४॥ अह दुलहो कालेणं खलइ पमाएण गुणव्वए तइए । सव्वाहिगरणपडलं पपडतो पइदिणं एवं ॥६५।। तथाहिखग्गफरयाइसत्थे संजुत्ते धरइ समुहभित्तीए । सव्वाई वाहणाई तह पउणाई घरदुवारे ॥६६॥ मुसलुक्खलहलदंतालकुंटिकुद्दालपमुहसत्थाणं । संजुत्ताणं धरण करेइ अभिमाणनडिओ सो ॥६७॥ किं सोवि गिही भन्नइ जस्स गिहे नो इमाई पउणाई । चिट्ठति सयाकालं इय भणइ समुधुरो निचं ॥ साहंकारं नाउं न कोवि सिक्खं पयच्छए तस्स । इय वचंते काले केणवि तब्बालमित्तेग ॥६९॥ नामंकियतक्खग्गं आसंघेणं अमग्गिउं नीयं । समुहघरभित्तीए विलंबमाणं पलोएउं ॥७॥
--
निजजननीप्रमुखजनं पालय दीनेषु कुरुष्वानुकम्पाम् । द्रव्येण न तव झूणं भविष्यतीति ततः सुतो भणति ॥१६॥ केषां सकाशे ग्रहीष्यसि त्वं व्रतं तात ! कथय, स भणति। निर्गच्छतो गृहाद्भविष्यन्ति च मम येऽभिमुखम् ॥५७॥ - इत्यादि प्रजल्प्य चलितस्तनयेन सह बहिः श्रेष्ठी । ततः सुस्थिताचार्या ज्ञानेनाभोज्य संमुखाः ॥१८॥ प्राप्ताः श्रेष्ठिनः, ततः श्रेष्ठी तान् वन्दित्वा भणत्येवम् । निजदीक्षादानेन कुरु प्रसादं त्वं भदन्त ! ॥१९॥ ततो विधिना ते श्रेष्ठिनं दीक्षन्ते प्रभावनया जिनभवने । द्विविधां शिक्षा विधिना गृह्णाति नवदीक्षितः साधुः ।। उचितसमये प्रपद्यत पकाकिविहारप्रतिमामप्रतिमाम् । सोऽहं सुवर्णदाता यः कथितस्तेन स्तेनेन ॥६१॥ . इति तच्चरितं श्रुत्वा संविग्नो दुर्लभो भणत्येवम् । भगवन् ! भवार्णवान्निस्तारयत दत्त्वा गृहिधर्मम् ॥१२॥ ततो मुनिना प्रज्ञापितः सम्यक्त्वादिदशविधोऽपि । श्रावकधर्मोऽङ्गीकृतश्च तेनापि विधिपूर्वम् ॥६३॥ पितुरपि द्वितीयदिवसे गुरुपाझंदापयति धर्मम् । पालयतः प्रयत्नेन पितापुत्रौ दावप्युपयुक्तौ ॥६४॥ अथ दुर्लभः कालेन स्खलति प्रमादेन गुणवते तृतीये । सर्वाधिकरणपटलं प्रकटयन्प्रतिदिनमेवम् ॥६५॥ खड्गफरकादिशस्त्राणि संयुक्तानि धरति संमुखभित्तौ । सर्वाणि वाहनानि तथा प्रगुणानि गृहद्वारे ॥६६॥ मुशलोदूखलहलदन्तालकुन्तिकाकुठारप्रमुखशस्त्राणाम् । संयुक्तानां धरणं करोत्यभिमाननटितः सः ॥६॥ किं सोऽपि गृही भण्यते यस्य गृहे नो इमानि प्रगुणानि । तिष्ठन्ति सदाकालमिति भणति समुधुरो नित्यम् ।। साहंकारं ज्ञात्वा न कोऽपि शिक्षा प्रयच्छति तस्य । इति वनति काले केनापि तद्बालमित्त्रेण ॥६९।।