________________
दुलहकहा। उजाणे जो विलसइ विविहपयारेहिं सो धुवं चोरो । मह दव्वं उक्वणिउं गहियं इमिणा ममाणाओ ॥ इय सुणिउं नरवइणा भणिओं आरक्विओ जहा सिग्धं । आणेसु मज्झ पासे बंधेउ तं महाचोरं ॥४५॥ तेणवि तहेव विहिए तेणो जंपेइ मज्झ को दोसो ? । भणइ निवो तइ अत्थो गहिओ एयस्स उक्खणिउं । सो भणइ देव ! इमिणा गहियं मम संतियं किमवि अस्थि । तं अप्पावसु तो हं दविणं एयस्स अप्पिस्सं ॥ रना दिटिक्खेवे कयम्मि बजरइ सो वणी न मए । गहियं किंचिवि एयस्स जंपए तो इमं तेणो ॥४८॥ पहसमखिन्नो नरपहु ! तत्थाहं आसि निन्धरं सुत्तो । नासावंसो सवणा य कड्ढिया मह इमेणेवं ॥ तामह एसो सवणाई अप्पि लेउ अप्पणो दव्वं । इय भणिओ सो सिट्ठी सविलक्खो ठाइ, इत्तो य॥ जइया इमस्स अप्पिहसि सिहि ! सवणाइयं तया दव्वं । लहिहसि तं इइ भणिउं विसजिया दोवि नरवइणा ।। तो सिट्ठी गिहपत्तो पुत्तं पन्नवइ जायवेरग्गो । जह लच्छी वच्छ ! गया खणेण तह जीवियं जाही ॥५२॥ जम्माउ जरा लोए जराउ मच्चू अवस्स देहीणं । तम्हा मच्चुमुहगया जीवा जीवंति थेवदिणे ॥५३॥ ता जइ ते परलोए गहिर सद्धम्मसंबलं जंति । ता धुक्मसोयणिज्जा सुहिया य हवंति तत्थ गया ॥५४॥ किश्च । पिपतिषुरद्य श्वो वा जराघुणोत्कीर्णदेहसायेऽपि । धर्म प्रति नोद्यच्छति वृद्धपशुः पश्यत निराशः ॥ बाल्येऽस्ति यौवनाशा स्पृहयति च यौवनेऽपीह वृद्धत्वम् । मृत्यूत्सङ्गगतोऽयं वृद्धः किमपेक्ष्य निर्धर्मा ?॥" ता वच्छ ! निच्छओ मे गहियव्वो कोवि वयविसेसुत्ति । चइऊणं गिहिवासं दुहवास ता तुम इन्हि।।५५।। नियजणणीपमुहजणं पालतु दीणेसु कुणसु अणुकंपं । दव्वेण न तुह खूणं होहित्ति तओ सुओ भणइ ॥५६॥
सर्व कथयामि राज्ञे यदि खल्वर्पयत्यस्माद् धनम् । ततः कोशलिकापूर्व कथयति राज्ञे यथा देव ! ॥४३॥ उद्याने यो विलसति विविधप्रकारैः स ध्रुवं चौरः । मम द्रव्यमुत्खाय गृहीतमनेन श्मशानात् ॥४४॥ इति श्रुत्वा नरपतिना भणित आरक्षिको यथा शीघ्रम् । आनय मम पार्श्वे बद्ध्वा तं महाचोरम् ॥४५॥ तेनापि तथैव विहिते स्तेनो जल्पति मम को दोषः ? । भणति नृपस्त्वयार्थी गृहीत एतस्योत्खाय ॥४६॥ स भणति देव ! अनेन गृहीतं मम संबन्धि किमप्यस्ति ! तदर्पय ततोऽहं द्रविणमेतस्यार्पयिष्यामि ॥४७॥ राज्ञा दृष्टिक्षेपे कृते कथयति स वणिग् न मया । गृहीतं किञ्चिदप्येतस्य जल्पति तत इदं स्तेनः ॥४८॥ पथिश्रमाखिन्नो नरप्रभो ! तत्राहमासं निर्भरं सुप्तः । नासावंशः श्रवणौ च कर्षिता मयानेनैवम् ।। ४९॥ तस्मान्ममैष श्रवणाद्यर्पयित्वा लात्वात्मनो द्रव्यम् । इति भणितः स श्रेष्ठी सवैलक्ष्यस्तिष्ठति, इतश्च ॥५०॥ यदाऽस्यार्पयसि श्रेष्ठिन् ! श्रवणादिकं तदा द्रव्यम् । लप्स्यसे त्वमिति भणित्वा विसर्जितौ द्वावपि नरपतिना ॥ ततः श्रेष्ठी गृहप्राप्तः पुत्रं प्रज्ञापयति जातवैराग्यः । यथा लक्ष्मीवत्स ! गता क्षणेन तथा जीवितं यास्यति ॥ जन्मनो जरा लोके जरातो मृत्युरवश्यं देहिनाम् । तस्मान्मृत्युमुखगता जीवा जीवन्ति स्तोकदिनान् ॥५३॥ तस्माद् यदि ते परलोके गृहीत्वा सद्धर्मशम्बलं यान्ति । तदा ध्रुवमशोचनीयाः सुखिताश्च भवन्ति तत्र गताः ॥ तस्माद वत्स ! निश्चयो मे ग्रहीतव्यः कोऽपि व्रतविशेष इति । त्यक्त्वा गृहिवासं दुःखवासं तस्मात्त्वमिदानीम् ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org