________________
पउमकहा। संवट्टिवि लेह पिव तं पत्तो सो निवस्स पासम्मि । भणइ य देवीए अहं पट्ठविओ लेहवाहोत्ति ॥४३॥ तो हरिसिओ नरिंदो लेहं गहिऊण चिंतए नूणं । सग्गभुजं खु एयं मसीवि न हु मच्चलोईया ॥४४॥ कुसलं देवीए तओ सो पुरिसो कहइ पुच्छिओ संतो। तो छोडिऊण लेहं वायइ राया इमं तत्थ ॥४५॥ तद्यथा-स्वस्तिश्रीपुरिमताले महाराजाधिराजश्रीविजयपालपादान श्रीस्वर्गाद महाराज्ञी लक्ष्मीनामा
सस्नेहं सोत्कण्ठं प्रणम्य विज्ञपयति यथा, कुशलमत्र, कार्य चेदम् ;निच्च हिययगएणं देव ! तए गरुयभारभरियव्य । उकंठियावि दूरं न चएमि अहं समागमिउं ॥४६॥ ता काऊण पसायं नियंगलग्गं समग्गमाभरणं । नियतणुफरिसपवित्तं अप्पेयव्वं महनिमित्तं ॥४७॥ किञ्च । सुरसुंदरीण मज्झे लज्जिज्जइ तुहपसायविरहेण-। तह निमंछण महई सजायइ मञ्झ ता इत्थ ॥४८॥ पक्खतो मासंतो पेसिज्जसु जब तंव वत्थाई । इह बुड्ढपुरिमहत्थे नियतणुकुसलं च पसिऊण ॥४९।। तो रन्ना मंतियणो भणिओ जह मज्झ सारमाभरणं । वरवत्थकुंकुमाई पेसह एयरस पासम्मि ॥५०॥ यतः, संदेसगस्स लक्खं मुल्लं लेहस्स होइ धणकोडी । दिट्ठीए कोडिसयं पियस्स वयणं पुण अमोल्ल ॥५२॥ मंतीहिबि पडिवन्नं तव्वयणं चिंतिउं जह विणटुं । कज्जमिणं, तो मंतिवि तेहिंवि एवं नियो भणिओ॥ कह गमिही सग्गमिमो निवेण भणियं जहागओ, तेहिं । भणियं देविषभावा समागओ तो निवो भणइ॥ पुचिल्लो जह पगओ तह एसोवि हु गमिस्सए तत्थ । मंतीहिं तो भणियं सिहिदड्ढो सो गओ सग्गे ॥
संवर्त्य लेखमिव तत्प्राप्तः स नृपस्य पार्थे । भणति च देव्याहं प्रस्थापितो लेखवाह इति ॥४३॥ ततो हर्षितो नरेन्द्रो लेखं गृहीत्वा चिन्तयति नूनम् । स्वर्गभूर्ज खल्वेतद् मष्यपि न खलु मर्त्यलोकीया ॥ कुशलं देव्यास्ततः स पुरुषः कथयति पृष्टः सन् । ततश्छोटयित्वा ले व वाचयति राजेदं तत्र ॥४५॥ नित्यं हृदयगतेन देव ! त्वया गुरुभारभृतेव । उत्कण्ठितापि दूरं न शक्नोम्यहं समागन्तुम् ॥४६॥ तस्मात्कृत्वा प्रसादं निजाङ्गलग्नं समग्रमाभरणम् । निजतनुम्पर्शपवित्रमपयितव्यं मन्निमित्तम् ॥४७॥ सुरसुन्दरीणां मध्ये लज्ज्यते त्वत्प्रसादविरहेण । तथा निर्भत्सना महती संजायते मम तस्मादत्र ॥४८॥ पक्षान्तो मासान्तः प्रेषयेर्यद्वा तद्वा वस्त्रादि । इह वृद्धपुरुषहस्ते निजतनुकुशलं प्रसद्य ॥४९॥ ततो राज्ञा मन्त्रिजनो भणितो यथा मम सारमाभरणम् । वरवस्त्र कुङ्कमादि प्रेषयततस्य पावें ॥५०॥ संदेशकस्य लक्षं मूल्यं लेखस्य भवति धनकोटिः । दृष्टेः कोटिशतं प्रियस्य वचनं पुनरमूल्यम् ॥५१॥ मन्त्रिभिरपि प्रतिपन्नं तद्वचनं चिन्तयित्वा यथा विनष्टम् । कार्यमिदं, ततो मन्त्रयित्वा तैरप्येवं नृपो भणितः॥ कथं गमिष्यति स्वर्गमयं नृपेण भणितं यथागतः, तैः । भणितं देवीप्रभावात्समागतस्ततो नृपो भणति ॥ ५३॥ पूर्वीयो यथा प्रगतस्तथषोऽपि हि गमिष्यति तत्र । मन्त्रिभिस्ततो भणितं शिखिदग्धः स गतः स्वर्गम्॥५४॥
१ क. ओहावण, ख, उम्भावण ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org