________________
५१८
सुपासनाह - चरिअम्मि
तह संदिट्ठे एयं तुम्हाणं नाह ! एत्यवत्थाणं । न हु जुत्त जेणेसो मणुस्सलोओ अइदुगंधी ||२९|| वाहिजरादुहकलिओ, सग्गो उण एयविरहिओ रम्मो । तह जइ मएवि कज्जं ता सिग्धं एज्ज इह नाही ! || तो भणियं नरवइणा दंसह सग्गस्स वत्तणी मज्झ । पिच्छामि पिययमाए जेणाहं विमलमुहकमलं ||३१|| तेण भणियं नराहिव ! भुंजसु मज्जेसु कुणसु सिंगारं । रज्जं रहूं कोसं संभालसु रमसु धम्मम्मि || जाव अहं देवीए गंतुं साहेमि तुम्ह आगमणं । तो तव्वयणेण निवो भोयणमाई कुणइ सव्वं ||३३||
यतः,
farai बुद्धिकलिओ इनहोत्र होउ दक्खोव । गुरुरागगहगहिओ अलियंपिं वियाणए सच्चे । देवीविरहक्कतो पइदिमलोयए पुरिसमगं । सोवि हु चिरकालाओ समागओ निवासम्म ||३५|| अप्पेवि कप्पपायवफलोत्रमे सक्करुक्कररसड्ढे । नारंगफले नमिऊण नरवरो तो इमं भणिओ ।। ३६ ।। देवीए पेसियाई देव ! फलाई इमाई सग्गाओ । तुह भणियं तं कहियं तह संदिट्ठे च मह जोगं ||३७| मग्गेयव्वो देवो आहरणं जेण अमररमणीणं । मज्झे सोहामि अहं सालंकारा विसेसेण ||३८|| तो तख सचिवेपणइ राया इमस्स पुरिसस्स । देवीए जमाइटुं लहु आहरणं तमप्पेह ||३९|| तीताविति नियंतस्स तयणु भंडारे । पक्खिविडं सो पुरिसो निगूहिओ कइयदिणाई || पुणरचि एइ वएइ य गहिउँ आहरणमाइयं किचि । तो केणवि धुत्तेणं नाओ इय वइयरो कवि || ४१ | तो तेण कणयपत्तं भुज्जव कराविऊण उक्किरिया । तत्थक्खराउ भरिया सुयंधकत्थूरियर सेण ॥ ४२ ॥
1
तथा संदिष्टमेतद् युष्माकं नाथ ! अत्रावस्थानम् । न खलु युक्तं येनैष मनुष्यलोकोऽतिदुर्गन्धः ॥ २९ ॥ व्याधिजरादुःखकलितः, स्वर्गः पुनरेतद्विरहितो रम्यः । तथा यदि ममापि कार्यं तदा शीघ्रमेया इह नाथ ! ततो भणितं नरपतिना दर्शय स्वर्गस्य वर्तनीं मम । पश्यामि प्रियतमाया येनाहं विमलमुखकमलम् ॥ ३१॥ तेन भणितं नराधिप ! भुङ्क्ष्व मज्ज कुरु शृङ्गारम् । राज्य राष्ट्र कोशं संभालय रमस्व धर्मे ||३२|| यावदहं देवीं गत्वा कथयामि तवागमनम् । ततस्तद्वचनेन नृपो भोजनादि करोति सर्वम् ||३३|| विभव्यपि बुद्धिकलितोऽपि पृथिवीनाथोऽपि भूत्वा दक्षोऽपि । गुरुरागग्रहगृहीतोऽलीकमपि विजानाति सत्यम् देवीविरहाक्रान्तः प्रतिदिनमवलोकते पुरुषमार्गम् । सोऽपि खलु चिरकालात्समागतो नृपतिपार्श्वे ॥ ३५ ॥ अर्पयित्वा कल्पपादपफलोपमानि शर्करोत्कररसाढ्यानि । नारङ्गफलानि नत्वा नरवरस्तंत इदं भणितः || देव्या प्रेषितानि देव ! फलानीमानि स्वर्गात् । तव भणितं तत्कथितं तथा संदिष्टं च मम योग्यम् ॥३७॥ मार्गयितव्यो देव आभरणं येनामररमणीनाम् । मध्ये शोभेऽहं सालङ्कारा विशेषेण ॥ ३८ ॥ ततस्तत्क्षणेन सचिवान् प्रभणति राजाऽस्य पुरुषस्य । देव्या यदादिष्टं लध्वाभरणं तदर्पयत ॥ ३९ ॥ मन्त्रिभिस्तथाविहितं तस्य पश्यतस्तदनु भाण्डागारे | प्रक्षिप्य स पुरुषो निगूहितः कतिपयदिनानि ॥ पुनरप्येति व्रजति गृहीत्वाऽऽभरणादिकं किञ्चित् । ततः केनापि धूर्तेन ज्ञात इति व्यतिकरः कथमपि ॥ ततस्तेन कनकपात्रं भूजमिव कारयित्वोत्कीर्णानि । तत्राक्षराणि भृतानि सुगन्धकस्तूरिकारसेन || ४२ ||
I
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org