________________
दत्तकहा।
विमलो पंजलमग्गं नीरिंधणनीरणाइसंजुत्तं । विमलेण विमलमइणा तो भणियमहं न याणामि ॥ २९ ॥ पहिएण पुणो भणियं तुब्भेहि सिटि ! कम्मि नयरमि । गंतव्यं, सो साहइ पणियं अग्घिस्सए जत्थ ।। पहिएण पुणो पुढे नियनयरं कहह मह जहिं वससि । सो भणइ रायहाणीए नत्यि मह संतियं नयरं ॥ तो भणियं पहिएणं अहंपि समगं समागमिस्सामि । तो विमलेणं भणियं कि भणिमो वयमिय वयंता ॥३२॥ पत्ता पुरस्स बाहिं तत्य य आवासिया मलयमझे । धनस्त रंगणहा अग्गी संधुक्किओ जाव ॥३३॥ पाइक्केहि केहि वि जलंपिकिट आणियंतओ पहिओ। विमलं मग्गइ अग्गि सो तेण तओ इमं भणिओ ॥ पहिय ! अइ अम्ह पासे मुंजह नो कप्पए जलगदाणं । जलणाईदाणाई जेण निसिहाई समयम्मिः॥३५॥ तद्यथा;--
"न ग्राह्याणि न देयानि पञ्च द्रव्याणि पण्डितैः । अग्निर्विषं तथा शस्त्रं मद्यं मांसं च पञ्चमम् ॥” तो कुविओव्य स जंपइ तं पइ रे चिट्ठ दुधम्मिट्ट !। कि कुव्वंतो कूडुत्तराई तं मह पुरो मुद्ध !॥३६॥ नो लज्जसि न निविज्जसि इय भगिउं सो पड्ढि लागो । तह जह भीयं पिव तस्स किंचिउच्चं गयं गयणं ।। तं दटुं सब्वेवि हु नहा तो विमलपालबइ पहिओ। भो अप्पह मह जलणं जइ कज्जंतुह जीएण ॥३८॥ जेणित्थ मणुयमंसं पइउ झुंजेंमि मुक्खिओ वाई । विमलो भणेइ ज तुह पडिहाइ करेसु तं जम्हा।।३९।। जाएण जीवलोए मरियव्वं ताव निच्छओ एस । नियमम्मि पुण विणटे धम्मविणासो धुवं होइ ॥४०॥ तम्मि विणटेऽणिट्ठाई हुंति दुक्खाइं भवसहस्सेसु। नियमसहियस्स मरणे मणयंपि हवेइ नहु दुक्ख॥४१॥ तो जं जरणसु तं कुणसु न उण भंग करेमि नियमस्स । तो संहरिय तणुं सो सुररूवं काउमाह तयं ॥४२॥.
विमल: प्राञ्जलमार्ग नीरेन्धननीरणादिसंयुक्तम् । विमलेन विमलमतिना ततो भणितमहं न जानामि ॥ २९ ॥ पथिकेन पुनर्भणितं युष्माभिः श्रेष्ठिन् ! कस्मिन्नगरे। गन्तव्यं, स कथयति पण्यमर्घिष्यते यत्र ॥३०॥ पथिकेन पुनः पृष्टं निजनगरं कथयत मम यत्र वससि । स भगाते राजधान्यां नास्ति मम संवन्धि नगरम् ॥ ततो भणितं पथिकेनाहमपि समं समागमिष्यामि । तता विमलेन भणितं किं भणामो वयमिति व्रजन्तः ॥३२॥ प्राप्ताः पुराद बहिस्तत्र चावासिता मलयमध्ये । धान्यस्य पचनार्थमग्निः संदीपितो यावत् ॥ ३३ ॥ पदातिभिः कैरपि जलमपि किलानीतं ततः पथिकः । विमलं मार्गयत्यग्नि स तेन तत इदं भणितः ॥३४॥ पथिक ! अयि मम पार्श्वे भुक्ष्व नो कल्पते ज्वलनदानम् । ज्वलनादिदानानि येन निषिद्धानि समये ।।३५।। ततः कुपित इव स जल्पति तं प्रति रे धृष्ट दुष्टधर्मिष्ठ ! । किं कुर्वन् कूटोत्तराणि त्वं मम पुरो मुग्ध ! ॥३६॥ नो लज्जसे न निर्वियंस इति भणित्वा स प्रवधितुं लग्नः । तथा यथा भीतमिव तस्मात्किञ्चिदुचं गतं गगनम् ॥ तद् दृष्ट्वा सर्वेऽपि हि नष्टा ततो विमलमालपति पथिकः । भो अपयत मम ज्वलन यदि कार्य तव जोवितेन ॥ येनात्र मनुजमांसं पक्त्वा भुञ्जीय बुभुक्षितो बाढम् । विमलो भणीत यत्तव प्रतिभाति कुरुष्व तद्यस्मात॥३९।। जातेन जीवलोके मर्तव्यं तावद् निश्चय एषः । नियमे पुनर्विनष्टे धर्मविनाशो ध्रुवं भवति ॥ ४० ॥ तस्मिन् विनष्टेऽनिष्टानि भवन्ति दुःखानि भवसहस्र । नियमसहितस्य गरणे मनागपि भवति नहि दुःखम् ४१
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org