________________
४८८
सुपासनाह-चरिअम्भि--- मज्ज पुण कसिणजलं कणकट्ठसमुभवं नदोसिल्लं । ता अवियप्पं पिज्जइ विउसेहिवि आरनालंव ॥४१॥ इय चिंतिऊण भणियं पायसु मज्जं मयच्छि! लहुमेव । गच्छामि जेण लोओ भणिस्सइ किपि अलियंपि ॥ जणणीएवि हु सद्धिं रहम्मि जपतयस्स अववाओ । जायइ, किं पुण मयभिभलाए तुमए समं नेय ?॥ तो तीए उठेउं करे करेऊण करवियं समयं । तह पाइओ जहिच्छं मजं जह घुमिउं लग्गो ॥ ४४॥ नय चेयइ किंपि तओ रमिओ सो तीए पोढमहिलाए । असियं मंसपि तओ जाओऽणत्थाण पत्थारी। ता दत्त ! देत्तदोसं मजं वज्जा अवज्जप्सयमूलं । जूयस्सवि दिद्रुत सुणसु तुम अवहिओ होउं ॥
इह कुसुमपुरे नयरे धणसेहिसुओ मुदंसणो आसि। सव्वकलापत्तहो अइवसणी जूयविसयम्मि ॥४७॥ नीहारियाओ कणयस्स दोनि कोडीओ पिउगिहा तेण । लच्छीपडिहत्थाई कयाई जूयारियगिहाई ॥ तो पिउणा कालेणं कालक्खरिओ तहावि तज्जणणी । सिट्ठिदिढि पवंचिवि अप्पइ से किंचि आहरण।। अह कहियं तं केणवि धणस्स तो तेण सा गिहे भिन्ने । निभच्छिऊण ठविया निव्वाहं किंपि दाउं च ।। तो अन्नदिणे तणरण तेग बहु हारियं हयासेण । गाढं गहिओ जूयारिएहिं खित्तो य खड्डाए ॥५१॥ कहियं तज्जगणीए केणवि एवं तओ य रुपमाणी । पत्ता ताण सगास गासपि अकाउमइवेगा ॥५२॥ पुट्टो य तीए सहिओ कित्तियदव्वेण छुट्टए एसो? । तेणवि भणियं सिहिणि ! मुच्चइ लक्खण कणयस्स। तो तीए संलत्तं तं पइ दृरेण संपया पत्ता । सिटिगिहेवि न विज्जइ भोयणमित्तंपि तस्सेव ॥५४॥
योऽश्नाति मांसपेशी करगृहीतां त्रोटायित्वा दन्तैः । स शुनक इवास्पृश्यः कुलोद्गतानां, न पुनः पुरुषः ॥ मद्यं पुनः कृष्णनलं कणकाष्ठसमुद्भवं न दोषवत् । तस्मादविकल्पं पीयते विद्वद्भिरप्यारनालमिव ॥४१॥ इति चिन्तयित्वा भणितं पायय मद्यं मृगाक्षि ! लध्वेव । गच्छामि येन लोको भणिष्यति किमप्यलीकमपि।। जनन्यापि हि साध रहसि जल्पतोऽपवादः । जायते,किं पुनर्मदविह्वलया त्वया समं नैव ? ॥४३॥ ततस्तयोत्थाय करे कृत्वा करविकां समम् । तथा पायितो यथेच्छं मधं यथा घूर्णयितुं लग्नः ॥ ४४ ॥ नच चेतति किमपि ततो रमितः स तया प्रौढमहिलया । अशितं मांसमपि ततो जातोऽनर्थानां प्रस्तरः ॥ तस्माद् दत्त ! दत्तदोषं मद्यं वर्ज यावद्यशतमूलम् । द्यूतस्यापि दृष्टान्तं शृणु त्वमवहितो भूत्वा ॥ ४६ ॥
इह कुसुमपुर नगरे धनश्रेष्ठिसुतः सुदर्शन आसीत् । सर्वकलासुन्दरोऽतिव्यसनी द्यूतविषये ॥४७॥ निर्णाशिते कनकाय द्वे कोटी पितृगृहात्तेन । लक्ष्मीपूर्णानि कृतानि द्यूतकारिगृहाणि ॥ ४८ ॥ ततः पित्रा कालेनोपालब्धस्तथापि तज्जननी । श्रेष्ठिदृष्टिं प्रवच्यापयति तस्मै किञ्चिदाभरणम् ॥ ४९ ।। अथ कथितं तत्केनापि धनस्य ततस्तेन सा गृहे भिन्ने । निर्भय॑ स्थापिता निर्वाहं कमपि दत्त्वा च ॥५०॥ ततोऽन्यदिने तनयेन तेन बहु हारितं हताशेन । गाढं गृहीतो द्यूतकांरिभिः क्षिप्तश्च गर्तायाम् ॥ ५१ ।। कथितं तज्जनन्याः केनाप्येतत्ततश्च रुदती । प्राप्ता तेषां सकाशं ग्रासमप्यकृत्वाऽतिवेगात् ।। ५२ ॥ पृष्टश्च तया पुरस्कृतः कियद्रव्येण च्छुट्यत एषः ? । तेनापि भणितं श्रेष्ठिनि ! मुच्यते लक्षण कनकस्य ॥
१ ग. दिन्न ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org