________________
( १०
I
ताण विणेओ गुणरयणसायरो त्र्यंजयदेवसूरिति । उवसमपहाणयाए जेण सुगराणत्रि मणो हरियं ।। सुरगुरुसरिममईवि हु जस्स समग्गेवि गुणगणे गहिरं । नेत्र समत्थो किंपुण ते थोतुमहं खमो जिम्हो? || असरिसगुणाण (?) राएण परवसीहूयमाणसो तहवि । तेसिं गुणमाहष्पं मपि कित्तेमि सत्तीए ॥ ७६ ॥ गरुयगुणे अणुसरणं कुणमाणो पासिऊणव पवनं । तुंगत्तणं सरीरेण जस्स अञ्चभूयं भुवणे ॥७७॥ रूवेण निज्जिउच्च (? निज्जिओ लज्जिउच्च) मयरद्धओ महासुभडो । नियडो न कयात्रि ( हु ) जस्स संटिओ चिट्टिमविमुको ||७८ ||
निव्वाणत्थ गिरिसिरतिरोहिए दियरम्मित्र जिणिदे । पुव्वमुणिमयंकमहे लोगंतरपट्टिए संते ॥७९॥ कलिकालनिसासरियामायवलेधयारपडलेण । संजममग्गे पच्छाइयम्मि पाएण इह भरहे ॥ ८० ॥ जेण तवनियम संजमममुज्ज एवं महानिरीहेण । विष्फुरियं विपलमणिपईवकप्पेण सर ( ? सव्व) तो ॥७८ ( ? ) | तह कवि अट्टा सुक्ककसायं अणुद्वियं जेण । परपक्व सपक्खेमुवि मणपि जह होइ न विरोहो ॥७९
तेषां विनेयो गुणरत्नसागरोऽभयदेवसूरिरिति । उपशमप्रधानतया येन सुगराणामपि मनो हृतम् ॥७all सुरगुरुसदृशमतिरपि हि यस्य समग्रानपि गुणान ग्रहीतुम् । नैव समर्थः किं पुनस्तान्स्तोतुमहं क्षमो जिह्मः असदृशगुणानुरागेण परवशीभूतमानसस्तथापि । तेषां गुणमाहात्म्यं मनागपि कीर्तयामि शक्त्या ॥७६ गुरुगुणाननुसरणं कुर्वाणेन दृष्ट्वेव प्रपन्नम् । तुङ्गत्वं शरीरेण यस्यात्यद्भुतं भुवने ॥ ७७ ॥ रूपेण निर्जितो, लज्जित इव मकरध्वजो महासुभटः । निकटो न कदापि खलु यस्य संस्थितः स्थेमविमुक्त निर्वाणास्तगिरिशिरस्तिरोहिते दिनकर इव जिनेन्द्रे । पूर्व मुनिमृगाङ्गमहसि लोकान्तरप्रस्थिते सति ॥ ७६ ॥ कलिकालनिशाप्रसृतप्रमादद्वहलान्धकारपटलेन संयममार्गे प्रच्छादिते प्रायेणेह भरते ||८०|| येन तपोनियमसंयमसमुद्यतेन महानिरीहेरा । विस्फुरितं विमलमणिप्रदीपकल्पेन सर्वतः ॥ ७८ ॥ तथा कथमप्यनुष्ठानं मुक्तकषायमनुष्ठितं येन । परपक्षस्वपक्षयोरपि मनागपि यथा भवति न विरोधः॥७
पाठ उपलब्धः सोऽवाढतः, यस्तु द्वयोरपि पुस्तकयोः समानः, अशुद्धतया प्रतिभातच स तथाभूत एवात्रो द्रुतः, संभवन् शुद्धिप्रकारश्च तस्य तदासने कोष्टके समुपदर्शितः ।
१ अस्याभयदेवसूरेः संबन्धे मलधारिश्रीराजशेखरसूरिः स्वीयाया न्यायकन्दलीपञ्जिकायाः प्रशस्ता विदमन्यदप्युल्लिखति, -
"देव्याश्चक्रेश्वर्याः प्रतिपन्नः सुतः श्रुताव्धिगोविन्दः । श्रीअभय सूरिरभवन्निःसङ्ग ( ता ) सिद्धबहुविद्यः ।। परःसहमान् भूदेवान् यक्षं कडमडं च यः । प्रबोध्य मेडत ( 1 ) पुरे वीर चैत्यमचीकरत् ॥ ४ ॥ श्रीगुर्जरेश्वरो दृष्ट्रा तीव्रं मलपरीपहम्। श्रीकणी बिरुदं यस्य मलधाररीत्यवोषयत् ॥ ५ ॥ नाथं सुराष्ट्रराष्ट्रस्य गारं प्रतिबोध्य यः । उज्जयन्ततीर्थस्थं खलीभूतमवीवहत् ॥ ६ ॥ यस्योपदेशाद् निर्मुच्य चतसूयपलेक्षणाः । प्रद्युन्नो राजसचिवश्वास्त्रिं प्रत्यपद्यत ॥ ७ ॥ [ Sce Peterson's third report page 274l
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org