________________
संखकहा ।
५७१
इय भणिए गुरुसुग्भवंतभि उडीकरालभालयला । रणरसियसुहडवयणुब्भवंतरा मंचचयकवया ||२७|| पति विरे दुधि निकिट्ट ! एरिसं वयणं । सुहडाहम ! जं जंपसि तं मुणिमो जासि जमभवणं ।। अनिरिक्खिऊण जीहं नियत्रयणे कह तुमं इमं भणसि । जं तुम्हे तुम्हपहू जुज्झंतु मए समं दोवि ॥ २९॥ किं एगेवि दरियारिवियडकरिकरडदलणमियरिणा । सुहडेण समं समरं काउं तुह अस्थि रे सत्ती ? ।। अम्हे म्हणेहि निष्फलेहिं तुमं । अक्विवसि सरयरिउसमय मेहगलगज्जिएहिव ? || सो भइ अहं एगो तुझे सव्वेवि सामिसंजुत्ता । पहरह पढमं पच्छा रणकं तुम्ह अवणिस्सं ||३२|| इय भणि निवडा भल्लीनारायखग्गचावकरा । पभणति तुमं एक्कांति न हणिओ अम्हसुहडेहिं || ता इन्हिंपिपला अहवा सुमरेसु देवयं इद्वं । पंचतं पत्तोवि य जेण तुमं लहसि सुहठाणं ||३४|| तो भइ भडो सोंडीरनाडया सरह दसदिसाचक्कं । सव्वेवि य मह रणभइरवम्पि पडिऊण मा मरह || गोवि जहा सीहो कर डडाडोवविहडणपर्यंडो । हवइ अहंपि तहच्चिय ता सव्वे पहरह जहिच्छं ॥ ३६ ॥ इ भणिए सुहावि हु समकाले जाव तस्स पहरंति । ताव अकमहावि य ते जह जाया तह निसामेह || संमूच्छियन्त्र लिहिपन्न उवलकिण्णन्त्र कट्टवडियन्त्र | पंचतं पिव पत्ता धसत्ति धरणीयले पडिया || तो राया दट्टू भडपडलं निवडियं धरणिपीढे । रोसारुणनयणो करयलम्मि एउणे करवाले ||३९|| सयमायट्ठियखग्गो लग्गो उवसप्पउपि तयभिमुहं । ता जाव संखकुमरोवि विकमं भणिउमादत्तो ॥ ४० ॥
यदि पुनर्युष्मत्प्रभोरपि युष्माकं वाप्यस्ति खड्गबलम् । तदा प्रभुणापि युष्माभिरपि समं समरं करोम्यहम् | इति भणिते गुरुरोपोद्भवद्भृकुटिकरालभालतलाः । रणरसिक सुभटवचनोद्भवद्रोमाञ्चचयकवचाः ||२७|| जल्पन्ति तेऽपि रे दुष्ट दृष्ट निकृष्ट ! ईदृशं वचनम् । सुभटाधम ! यज्जल्पसि तज्जानीमो यासि यमभवनम् ॥ अनिरीक्ष्य जिह्वां निजवदने कथं त्वमिदं भणसि । यद्ययं युष्मत्प्रभुर्युध्येतां मया समं द्वावपि ||२९|| किमेकेनापि दृप्तारिविकटकरिकरटदलन मृगरिपुणा । सुभटेन समं समरं कर्तुं तवास्ति रे शक्तिः १ ||३०|| यदस्मानस्मत्प्रभुमपिं घृष्टवचनैर्निष्फलैस्त्वम् | आक्षिपसि शरदृतुसमयमेघगलगर्जितैरिव ? ॥३१॥ स भणत्यहमेको यूयं सर्वेऽपि स्वामिसंयुक्ताः । प्रहरत प्रथमं पश्चाद् रणकण्डूं युष्माकमपनेष्ये ॥ ३२ ॥ इति भणिते नृपसुभटा भल्लीनाराचखङ्गचापकराः । प्रमणन्ति त्वमेक इति न हतोऽस्मत्सुभटैः ॥ ३३ ॥ तस्मादिदानीमपि पलायस्वाथवा स्मर देवतामिष्टाम् । पञ्चत्वं प्राप्तोऽपि च येन त्वं लभसे शुभस्थानम् || ततो भणति भटः शौण्डीर्यनाटकात् सरत दशदिक्चक्रम् । सर्वेऽपि च मम रणभैरवे पतित्वा मा त्रियध्वम् ॥ एकोऽपि यथा सिंहः करटिघटाटोपविघटनप्रचण्डः । भवत्यहमपि तथैव तस्मात्सर्वे प्रहरत यथेच्छम् ॥ ३६ ॥ इति भणिते सुभटा अपि हि समकालं यावत्तं प्रहरन्ति । तावदकस्मादपि च ते यथा जातास्तथा निशमयत ॥ संमूर्च्छिता इव लिखिता इवोपलकीर्णा इव काष्ठघटिता इव । पञ्चत्वमिव प्राप्ता धसेति धरणीतले पतिताः ॥ ततो राजा दृष्ट्वा भटपटलं निपतितं धरणिपीठे । शेषारुणनयनः करतले प्रगुणयति करवालम् ॥३९॥ स्वयमाकृष्टखड्गो लग्न उपसर्पितुमपि तदभिमुखम् । तावद्यावच्छंखकुमारोऽपि विक्रमं भणितुमारब्धः ॥ ४० ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org