Page Text
________________
५७२
सुपासनाह - चरिअम्मि
कुण पसायं मह उवरि देव न हि इत्थ तुम्हअहिगारो । कित्तियमित्तं एसो ममावि सज्झो तह पसाया || इह देव एवं दुई अहं हणिस्सामि । पिच्छउ पवते मज्झ करयलं कलियकरवालं ||४२ || इय पभणतो रन्ना भुज्जो भुज्जो निसिज्झमाणोवि । आयट्ठियखग्गलओ संखो जुझेउमारो ||४३|| जुगवं परितोलता खग्गं समरंगणम्मि तो दोवि । रेहंति तप्पलयुद्ध भीमजमजीहकलियन्त्र ||४४ || तो भणिओ कुमरेण पढमं पहरेसु रे तुमं मज्झ । भगइ तुमं पहरसु तो असिणा मुयइ से घायं ॥ ४५ ॥ तो सोचवितो कुंमरपहारं वएइ पुरवाहि । तपिट्ठीए कुमरोवि धावए जाव उज्जाणं ||४६ || पिच्छ सूरिप्रयाणं सरणगयं तं तओ कुमारोवि । कोसम्म विवइ खग्गं पणमइ सूरिस्स पयकमलं ॥ भइ य अभयं तुह होउ भद ! इत्थं पवन्नसरणस्स । सुगुरुपयपंकयाणं, मुक्को गच्छसु सइच्छाए ॥४८॥ तो नाणेण नाउं गुरुणा भणियं कुमार ! तुह एसो । देवभवे किल मित्तं आसि इमो परमनेहप || ४९ ॥ इय सोउं सुररूवं पयडइ सुहडो तओ कुमारोवि । परिभावा मे मन्ने पुन्वभवे दिव्वोति ॥५०॥ इय हं कुव्र्वतस तस संजायजाइसरणस्स । संजाओ पच्चक्खो सव्वोवि य सुरभवो पुव्वो ।। ५१ ।। जह ओसंकेओ देवभवे मरणकालसमयम्मि । जह पुत्रि पीईए सोहम्मे विलसिंग समगं ॥ ५२ ॥ तो उऊ दोनिवि परोप्परं हरिसपरवसा धणियं । सूरीण समवखं चिय आलिंगणयाई कुव्वति ॥ भणि कुमरेण तमु कथं जं तए इमं विहियं । पडिवनपालणं चिय महव्वयं धीरपुरिसाण || देवेण त भणियं खमियव्यं सव्वमवि महाभाग ! | धम्मम्मि पमायपरं तं नाउमिमं मए विहियं ॥
T
कुरु प्रसादं ममोपरि देव ! न ह्यत्र युष्मदधिकारः । कियन्मात्रमेष ममापि साध्यस्तव प्रसादात् ॥४१॥ तस्मात्तिष्ठत्विह देव एतं दुष्टमहं हनिष्यामि । पश्यतु प्रध्नद् मम करतलं कलितकरवालम् ॥४२॥ इति प्रभणन् राज्ञा भूयो भूयो निषिध्यमानोऽपि । आष्टकखगलतः शंखो योद्धुमारब्धः ||४३|| युगपत्परितोलयन्तौ खङ्गं समराङ्गणे ततो द्वावपि । राजतस्तत्पललुञ्चभीमयम जिह्वा कलिताविव ॥ ४४ ॥ ततो भणितः कुमारेण प्रथमं प्रहर रे त्वं माम् । स भणति त्वं प्रहर ततोऽसिना मुञ्चति तस्य चातम् ॥ ततः स वञ्चयन्कुमारप्रहारं व्रजति पुरबहिः । तत्पृष्ठे कुमारोऽपि धावति यावदुद्यानम् ||४६ || पश्यति सूरिपदानां शरणगतं तं ततः कुमारोऽपि । कोशे क्षिपति खङ्गं प्रणमति सूरेः पदकमलम् ||४७|| भणति चाभयं तव भवतु भद्र ! अत्र प्रपन्नशरणस्य । सुगुरुपदपङ्कजानां, मुक्तो गच्छ स्वेच्छया ॥४८॥ ततो ज्ञानेन ज्ञात्वा गुरुणा भणितं कुमार ! तवैषः । देवभवे किल मित्रमासीदयं परमस्नेहपरः ||४९ || इति श्रुत्वा सुररूपं प्रकटयति सुभटस्ततः कुमारोऽपि । परिभावयति मया मन्ये पूर्वभवे दृष्टपूर्व इति ॥ ५० ॥ इतीहां कुर्वतस्तस्य संजातजातिस्मरणस्य । संजातः प्रत्यक्षः सर्वेऽपि च सुरभवः पूर्वः ॥५१॥ यथा विहितः संकेतो देवभवे मरणकालसमये । यथा पूर्वं प्रीत्या सौधर्मे विलसितं समम् ॥५२॥ तत उत्थाय द्वावपि परस्परं हर्षपरवशौ गाढम् । सूरीणां समक्षमेवालिङ्गनादि कुरुतः ||१३| भणितं कुमारेण ततः सुष्टु कृतं यत्त्वयेदं विहितम् । प्रतिपन्नपालनमेव महाव्रतं धीरपुरुषाणाम् ॥५४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003242 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 03 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1919 |
| Total Pages | 220 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 13 MB |