________________
सुपासनाह-चरिअम्मितेणवि तहेव विहिय गंतूणभत्थिओ जह मुणिंद ! । मह पुत्तो सप्पेण कयंतक'पेण डसिउत्ति ॥१५॥ ता काऊण पप्तायं माणुसभिक्ख पयच्छ मह इण्डिं । जीवावसु सोलसहिं भज्जाहिं समन्त्रियं एयं ॥१६॥ जा किंचि मुणिवरिंदो न भणइ विज्जाहरेण तो भणियं । जह एए मुणिवसहा विरया भी मंतताण ॥ उवएम देमि अहं करुणाए तुज्झ जह नियं तणयं । मुंचसु मुणिपायाण पुरओ धरणीए आणे ॥१८॥ तचरणरेणुरंजियतणुस्स उत्तरइ जेण विसवेगो । तेणवि तहत्ति विहियं अह तस्स मुणिप्पभावेण ॥१९॥ तह विज्जाहरपच्छन्नसरियविसघाइभंतमाहप्पा । रविकरतवियंव हिमं विलयं पत्तं विसं झत्ति ॥२०॥ सुत्तविउधुव्व तओ सिद्विसुओ उहए भणइ एवं । कि एसो मेलाओ को एसो मुणिवरो ताय ! ? ॥ तो कहइ तस्स सव्वं तो सो उठेइ वंदइ मुर्णिदं । भणइ य विसहरघत्थो सामिय ! जीवाविओ तुमए । तो भणइ मुणी भो भो ! अहिस्स एगस्स तुह विसं नटुं । अज्जवि य मोहअहिणो विसेण पत्थोसि नं बाढं । तथाहि;अट्ठमयट्ठाणफणी रइअरइसुभीमलोलरसणालो । हासभयभीमदाढो मोहमहाविसहरो रुदो ॥२४॥ एएण जयं डसियं चेयइ नय किंचि अत्तणो किचं । अन्नाणगरलघारियहारियनियकज्जपरमत्थं ॥२५॥ जह कहवि गुरुनरिंदो सदेसणअपयवा रिधाराहि । अहिसिंचइ तड्डुक्कं तहवि न सम्मं परिच्छेइ ॥२६॥ जइ पुण स कन्नजाव उवएससुमंतदाणओ देइ । तहवि हु सिरं धुणई सम्मं न सुणेइ, अह कहवि ॥२७॥ भवियव्वयावसेणं कस्सवि पुन्नाणुभावओ चेव । गुरुगारुडियपउत्तो मंतो अवणेइ मोहविसं ॥२८॥
तेनापि तथैव विहितं गत्वाभ्यर्थितो यथा मुनीन्द्र ! । मम पुत्रः सर्पण कृतान्तकल्पेन दष्ट इति ॥१५॥ तस्मात्कृत्वा प्रसादं मानुषभिक्षां प्रयच्छ ममदानीम् । जीवय षोडशभिर्भार्याभिः समन्वितमेनम् ॥१६॥ यावत्किञ्चिन्मुनिवरेन्द्रो न भणति विद्याधरण ततो भणितम् । यथैते मुनिवृषभा विरता भो मन्त्रतन्त्रेभ्यः ॥ उपदेश ददाम्यहं करुणया तव यथा निजं तनयम् । मुञ्च मुनिपादयोः पुरतो धरण्यामानीय ॥१८॥ तचरणरेणुरञ्जिततनोरुत्तरति येन विषवेगः । तेनापि तथेति विहितमथ तस्य मुनिप्रभावेण ॥१९॥ तथा विद्याधरप्रच्छन्नस्मृतविषघातिमन्त्रमाहात्म्यात् । रविकरतप्तमिव हिमं विलयं प्राप्तं विषं झटिति ॥२०॥ सुप्तविबुद्ध इव ततः श्रेष्ठिसुत उत्तिष्ठति भणत्येवम् । किमेष मेलः क एष मुनिवरस्तात ! ? ॥२१॥ ततः कथयति तस्य सर्व ततः स उत्तिष्ठति वन्दते मुनीन्द्रम् । भणति च विषधरग्रस्तः स्वामिन् ! जीवितस्त्वया ॥ ततो भणति मुनिर्भो भोः ! एकस्याहेस्तव विषं नष्टम् । अद्यापि मोहाहेविषेण ग्रस्ताऽसि ननु बाढम् ॥२३॥ भष्टमदस्थानफणो रत्यरतिसुभीमलोलरसनः । हासभयभीमदंष्ट्रो मोहमहाविषघरः पीनः ॥२४॥ एतेन जगद्दष्टं चेतति न च किञ्चिदात्मनः कृत्यम् । अज्ञानगरलघातितहारितनिजकार्यपरमार्थम् ॥२५॥ यदि कथमपि गुरुनरेन्द्रः सद्देशनामृतवारिधाराभिः । अभिषिञ्चति तद्दष्टं तथापि न सम्यक्परिच्छिनत्ति ।। यदि पुनः स कर्णजापमुपदेशसुमन्त्रदानतो ददाति । तथापि हि शिरो धुनाति सम्यग्न शृणोति, अथ कथमपि ॥ भवितव्यतावशेन कस्यापि पुण्यानुभावत एव । गुरुगारुडिकायुक्तो मन्त्रोऽपनयति मोहविषम् ॥२८॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org |