________________
३६४
सुपासनाह-चरिअम्मिदिम्मि सुबहुपाणं मह पुण कल्लाणकुलहरे इन्थ । होही गयस्स नूणं कल्लाणपरंपरा गरुई ॥१५॥ ता अज्जवि तं बंधव ! फुरंततवजायतेयदुद्धरिसं । एयं खमाविऊणं तुरियं कुण अप्पणो संति ॥१६॥ तत्तो जंपइ जिट्ठो एएण खमाविएणजा संती । तीए मह नत्थि कजं जं जासि तुमं तु तत्थ अहं ।।१७ हियए डझंतेवि हु करेमि किं जं तुमं अइवियड्ढं । अप्पाण मन्नतो मं गणसि न गोणतुल्लंपि ॥१८॥ इय भणिय वलइ जिट्ठो इयरो उण जाइ पणमिऊण मुणिं। वहिऊण दिणं सुत्तो रयणीए पुरस्स एकस्स बाहिं हरिदेवउले जा चिटइ अद्धरत्तसमयम्मि । तो निसुणइ इय सदं सामिय ! गुणचंद ! उठेहि।।२० आरुहह रहे सिग्य पत्ता सा सामिणी रहारूढा । तो सो चिंतइ एयं तम्मणिदंसणफलं किंपि ॥२१॥ अन्नह कहमणुकूलो इय सद्दो सवणगोयरं एइ ? । तो सद्दकारिणीए करम्मि लग्गो गओ तत्थ ॥२२॥ गहिऊण करेण कर रहम्मि आरोविओ-रहठियाए । भरियं फलोहलीए कच्चोलयमप्पियं हत्थे ॥२३॥ कणयकरगेण नीरं पाइय तंबोलमप्पियं तह य । घणसारमीसिएण लित्तो चंदणरसेण सयं ॥२४॥ वेगेण रहो तो जा पत्तो अट्ठजोयण भूमिं । तो अरुणोदयसमए. दिट्ठो कुमरीए गुणचंदो.॥२५॥ कयसंकेयाउ नराउ सुंदरो पढमजोव्वणत्थो य । तो भणिओ सो तीए परिणेसु ममं इहज्जेव ॥२६॥ विहिणा तुमं विइन्नो मह भत्ता अन्नहा कहं एवं । अन्नेण समं घडिए संघडिओ सुभगरयण ! तुमं ? ॥२७॥ ता हुन्ज जो व सो वा तुमं गई मज्झ कोडिमुल्लाइं । आहरणाई इमाई वावारसु निययइच्छाए ॥२८॥ दृष्टे सुबहुमानो मम पुनः कल्याणकुलगृहेऽत्र । भावष्यति गतस्य नूनं कल्याणपरम्परा गुर्वी ॥१५॥ तस्मादद्यापि त्वं बान्धव ! स्फुरत्तपोजाततेजोदुर्धर्षम् । एनं क्षमयित्वा त्वरितं कुर्वात्मनः शान्तिम् ॥१६॥ ततो जल्पति ज्येष्ठ एतेन क्षमितेन या शान्तिः । तया मम नास्ति कार्य यद् यासि त्वं तु तत्राहम् ॥१७॥ हृदये दह्यमानेऽपि हि करोमि किं यत्त्वमतिविदग्धम् । आत्मानं मन्यमानो मां गणयसि न गोतुल्यमपि॥१८ इति भणित्वा वलते ज्येष्ठ इतरः पुनर्याति प्रणम्य मुनिम् । ऊवा दिनं सुप्तो रजन्यां पुरस्यैकस्य ॥१९॥ बहिर्हरिदेवकुले यावत्तिष्ठत्यर्धरात्रसमये । ततः शृणोतीति शब्दं स्वामिन् ! गुणचन्द्र ! उत्तिष्ठ ॥२०॥ आरोह रथे शीघ्रं प्राप्ता सा स्वामिनी रथारूढा । ततः स चिन्तयत्येतत्तन्मुनिदर्शनफलं किमपि ॥२१॥ अन्यथा कथमनुकूल इति शब्दः श्रवणगोचरमेति ? । ततः शब्दकारिण्याः करे लग्नो गतस्तत्र ॥२२॥ गृहीत्वा करेण करं रथ आरोपितो रथस्थितया । मृतं फलोधेन पात्रमर्पित हस्ते ॥२३॥ कनककरकेण नीरं पाययित्वा ताम्बूलमर्पितं तथा च । घनसारमिश्रितेन लिप्तश्चन्दनरसेन स्वयम् ॥२४॥ वेगेन रथो यान् यावत्प्राप्तोऽष्टयोजनां भूमिम् । ततोऽरुणोदयसमये दृष्टः कुमार्या गुणचन्द्रः ॥२५॥ कृतसंकेताद् नरात् सुन्दरः प्रथमयौवनस्थश्च । ततो भणितः स तया परिणय मामिहाचैव ॥२६॥ विधिना त्वं वितीणों मम भर्ताऽन्यथा कथमेवम् । अन्येन समं घटिते संघटितः सुभगरत्न! त्वम्? ॥२७॥ तस्माद् भवतु यो वा स वा त्वं गतिर्मम कोटिमूल्यानि । आभरणानीमानि व्यापारय निजेच्छया ॥२८॥
१ ख. ग. संपत्ता सामि ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org