________________
सागरचंदकहा। नंदिउररायतणया वसंतसेणा अहं निययपिउणा । दिन्ना सीमालनराहिवस्स वुड्ढस्स इय निसुय।।२९॥ तो दुक्खपीडियाए घडिओ गुणचंदनामधेएण । सह पवरखत्तिएणं देवउले इत्थ संकेओ ॥३०॥ दासीसद्देण तुमं आगंतु मह रहे समारूढो । तायभएणं सो पुण मन्ने नो आगओ इत्थ ॥३१॥ तो भणिया सा तेणं जइ एवं ता अहंपि नंदिउरे । वत्थव्वो वाणियगो तो घडिय दुग्घडं विहिणा ॥३२॥ इय विहिए मज्झ पिया सकुडुबो गरुयमावई सहिही । तो भणइ रायतणया मा हु भयं कुणसु जेण अहं।। अइवल्लहा पिऊणं मज्झ सुहेणं सुहं खु तेसिपि । तेणवि सउणवलेणं परिणीया झत्ति सा कुमरी॥३४॥ तो पडिहारो पट्ठीए आगओ साहणेण परियरिओ । जा पेच्छइ तं बालं परिणियचिंधं सभत्तारं॥३५॥ नमिऊणं तो तेणं सधवा विनियत्तिया निवंगरुहा । पत्ता पिउपयमूले पणमइ तं नियपइसमेया॥३६॥ दिन्नो विउलावासो देसो कोसो य तह हयगयाई । वीयदिणे जणयगिहे सकलत्तो जाइ गुणचंदो ॥३७॥ पविंसतो अग्गजणो परिपुट्टो सिटिणा कहइ तस्स । जह एसो तुह गेहे निवस्स जामाउओएइ ॥३८॥ तो सिट्ठी परिचिंतइ किं इह आगमणकारणमिमस्स । अहवा कि एएण, पसाइयव्यो इमो ताव ॥३९॥ तो जाइ अभिमुहो जा तो सो करिणीए अवयरेऊण । पाएसु पडइ पिउणो समं पियाए, तओ सिट्ठी॥ पुच्छइ वच्छ ! कहं तं रिद्धिं पत्तो सि सोवि से कहिउँ । मुणिदंसणाइ सव्वं तं पुच्छइ मज्झ गुरुबंधू ॥ किं नो दीसइ गेहे. पिउणावि निवेइयं जहा वच्छ ! । तइया तए समं चिय इओ गओएत्तियं नायं॥४२॥ चाउदिसिंपि तेणं चडाविय साहणं तओ सोवि । पत्तो साहणिएणं आणीओ तस्स पासम्मि ॥४३॥
नन्दिपुरराजतनया वसन्तसेनाऽहं निजपित्रा । दत्ता सीमस्थनराधिपाय वृद्धायति श्रुतम् ॥२९॥ ततो दुःखपीडितया घटितो गुणचन्द्रनामधेयेन । सह प्रवरक्षत्रियेण देवकुलेऽत्र संकेतः ॥३०॥ दासीशब्देन त्वमागत्य मम रथे समारूढः । तातभयेन स पुनर्मन्ये नो आगतोऽत्र ॥३१॥ ततो भणिता सा तेन यद्येवं तदाऽहमपि नन्दिपुरे । वास्तव्यो वणिक्, ततो घटितं दुर्घटं विधिना ॥३२॥ इति विहिते मम पिता सकुटुम्बो गुरुमापदं लप्स्यते । ततो भणति राजतनया मा खलु भय कुरु येनाहम् ॥ अतिवल्लभा पित्रोमम सुखेन सुखं खलु तयोरपि । तेनापि शकुनबलेन परिणीता झटिति सा कुमारी ॥३४॥ ततः प्रतीहारः पृष्ठ आगतः साधनेन परिकरितः । यावत्पश्यति तां बालां परिणीतचिहां सभर्तृकाम् ॥३५॥ नत्वा ततस्तेन सधवा विनिवर्तिता नृपाङ्गरुहा । प्राप्ता पितृपदमूले प्रणमति तं निजपतिसमेता ॥३६॥ दत्तो विपुलावासो देशः कोशश्च तथा हयगजादिः । द्वितीयदिने जनकगृहे सकलत्रो याति गुणचन्द्रः ॥३७॥ प्राविशन्नग्रजनः परिपृष्टः श्रेष्ठिना कथयति तस्य । यथैष तव गेहे नृपस्य जामातेति ॥३८॥ ततः श्रेष्ठी परिचिन्तयति किमिहागमनकारणमस्य । अथवा किमेतेन प्रसादयितव्योऽयं तावत् ॥३९॥ ततो यात्यभिमुखो यावत् ततः स करिण्या अवतीर्य । पादयोः पतति पितुः समं प्रियया, ततः श्रेष्ठी ॥४०॥ पृच्छति वत्स ! कथं त्वमृद्धि प्राप्तोऽसि सोऽपि तस्य कथयित्वा । मुनिदर्शनादि सर्वं तं पृच्छति मम गुरुबन्धुः ॥ किं नो दृश्यते गेहे, पित्रापि निवेदितं यथा वत्स ! । तदा त्वया सममेवेतो गत एतावज्ञातम् ॥४२॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org