________________
वंधुदत्तकहा। तो मह मरणं सरणं मंती पुण छुट्टिही जह तहेव । तो कहइ जहावित्तं, अह रन्ना बंधुदत्तोवि ॥८२॥ हक्कारिऊण पुट्ठो निरुत्तरो जाव जंपइ न किंपि । ता सव्यस्सं गहिउं रन्ना वज्झो समाणत्तो ।।८३॥ किच्छेण विस्सदत्तेण मोइओ कहवि सोवि लज्जाए । लोयाणं गच्छंतो तत्तो अन्नत्थ देसम्मि ॥८४॥ पुब्बिं विराहिएणं चरडेण हओ मओ य जुझंतो । रुद्दज्झाणोवगओ पत्तो पढमाए पुढवीए ॥८५॥ विनत्तो य नरिंदो एय सचिरेण विस्मदत्तेण । गिण्हामि वयं संपइ उकंपइ मह मणो जेण ॥८६॥ एयारिसावि पुरिसा लद्धविवेयावि जिणमयठियावि । विनडंति इयप्पाणं अहह अहो ! मोहमाहप्पं ॥ कंउट्ठियजीएहिं इयरेहिवि जं न किजइ नरेहिं । तंपि हु कुणति गुणिणो अहह अहो ! मोहमाहप्पं ।। बहुलोयसम्मयाणवि एवंविहविहवसंगयाणंपि । ताणवि मई अकजे फुरइ, अहो ! मोहमाहप्पं ॥८९॥ इच्चाइ जंपिऊणं अप्पाणं मोइऊण रायाओ । गरुयपभावणपुचं वित्तुं दिक्ख सिवं पत्तो ॥९॥ ता अशारविमुकं सचं भासिज सबकालंपि । ज धम्मस्म पइटा सञ्चम्मि निवेसिया लोए ॥९१॥ चंदणरसोय जलणो जायइ भुयगोवि रज्जुसमकजो । हालाहलंपि अमयं सच्चपइन्नाण पुरिसाण।।९२॥
॥ इति मृषावादवते कूटलेखकरणविपाके बन्धुदत्तकथानकं समाप्तम् ॥
॥ तत्समाप्तो सातिचारं समाप्तं द्वितीयाणुव्रतम् ।।
स लेखवाहकोऽभयदानपूर्व पुनरपि नरपतिना। पृष्टश्चिन्तयति संप्रति यदि नो प्रकटयामि सद्भावम् ॥८१॥ ततो मम मरणं शरणं मन्त्री पुनर्मोक्ष्यते यथा तथैव । ततः कथयति यथावृत्तं, अथ राज्ञा बन्धुदत्तोऽपि ॥ हक्कारयित्वा पृष्टो निरुत्तरो यावन्जल्पति न किमपि । तावत्सर्वस्वं गृहीत्वा राज्ञा वध्यः समाज्ञप्तः ॥८३॥ कृच्छ्रेण विश्वदत्तेन मोचितः कथमपि सोऽपि लज्जया ! लोकानां गच्छन्ततोऽन्यत्र देशे ॥८४॥ ... पूर्व विराधितेन चरटेन हतो मृतश्च युध्यमानः । रौद्रध्यानोपगतः प्राप्तः प्रथमायां पृथिव्याम् ॥८५॥ विज्ञप्तश्च नरेन्द्र एतत्सचिवेन विश्वदत्तेन । गृह्णामि व्रतं संप्रत्युत्कम्पते मम मनो येन ॥८६॥ एतादृशा अपि पुरुषा लब्धविवेका अपि जिनमतस्थिता अपि । विनटयन्तीत्यात्मानमहह अहो! मोहमाहात्म्यम् ॥ कण्ठस्थितजीवितैरितरैरपि यन्न क्रियते नरैः । तदपि हि कुर्वन्ति गुणिनोऽहह ! अहो ! मोहमाहात्म्यम्।।८८॥ बहुलोकसंमतानामप्येवंविधविभवसंगतानामपि । तेषामपि मतिरकार्ये स्फुरति, अहो ! मोहमाहात्म्यम् ॥८९॥ इत्यादि जल्पित्वाऽऽत्मानं मोचयित्वा राज्ञः । गुरुपभावनापूर्व गृहीत्वा दीक्षां शिवं प्राप्तः ॥९॥ तस्मादतिचारविमुक्तं सत्यं भाषेत सर्वकालमपि । यद् धर्मस्य प्रतिष्ठा सत्ये निवेशिता लोके ॥९१॥ चन्दनरस इव ज्वलनो जायते भुजगोऽपि रज्जुसमकार्यः । हालाहलमप्यमृतं सत्यप्रतिज्ञानां पुरुषाणाम्॥९॥
१ ग. ज नहु किजर नरेहं तं किंपि । तंपि हुँ भणं ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org