________________
३३०
सुपासनाह चरिश्रम्मि-
तो तस्स निच्छयं जाणिऊण मित्तेण रायपासम्मि । गंतूण कुमरविलसियमेगंते साहियं सव्वं ॥ ४१ ॥ तो तक्खण राया देवीए समन्निओ कुमरपासं । संपत्तो कुमरेणवि नमिदं अब्भुट्ठिरं भणिओ || ४२॥ पणमह एवं साहुं तस्सुवरोहेण नमिय भणिओ सो । मा मज्झ पुत्तमेयं बुग्गाहसु पयइसरलंपि ||४३|| एयाण बालियाणं तारुन्नभरम्पि वमाणाणं । मा गिव्हसु तं वई विसकंदो नयणा ||४४ ||
तो कुमरेण भणियं माताय ! भणेसु पागयनरोव्व । जो दंसेइ सुमगं भुल्लाणं भाविभदाणं ॥ ४५ ॥ किं सोपा, पाडइ सो तं सुमग्गपडिकूलो । जो विसए हि निमंतर हिओ हमेयस्सिय मईए || ४६ || जर तुह तायणुकंपा मह, तह जड़ वल्लभो हवाए । ता निग्गच्छतं भवदवाओ तत्थेव मा छुहः ॥ ४७ ॥ उक्तं च ; -
भवमज्झम्मि पमायजलणजलियम्मि मोहनिद्दाए । जो जग्गव स मित्त, वारंतो सो पुण अमित्तं ।। इच्चाइदेसणाए पियरे पडिवोहिऊण पव्वज्जा । गहिया इमेण विहिणा पच्छा गच्छे बहूहिंपि ॥ ४९ ॥ तो भणियं भूवणा भयवं । एवारिस पुरिसरयणं । विरला जणेइ जणणी जणियाच्छरियं तिहुयणस्स | अम्हारिसाणवि इमो जुत्तो मग्गो इमेण जो बिहिओ । किंपुण असमत्थो हं, दंसह मगंतरं अम्ह ॥ ५१ ॥ तो मुणिणा गिधम्म कहिओ अंगीकओ य सो तेहिं । तम्मि खणे तस्सिन्नं समागयं नमिवि मुणिजुयलं ।। संपत्ता नियनयरं धम्मं पालिति दोवि जहगहिये । किंपुण सचिवो मग्गइ अहिणवसचिवस्स छिदाई || नय पाव, तो कूड लेहं लिहिऊण अन्नया छन्नं । निब्भिच्चभिच्चपासम्म अपिउं देइ सो सिक्खं ॥५४॥
ततस्तस्य निश्चयं ज्ञात्वा मित्त्रेण राजपार्श्वे । गत्वा कुमारविलसितमेकान्ते कथितं सर्वम् ॥ ४१ ॥ ततस्तत्क्षणेन राजा देव्या समन्वितः कुमारपार्श्वम् । संप्राप्तः कुमारेणापि नत्वाऽभ्युत्थाय भणितः ॥ ४२ ॥ प्रणमतैतं साधुं तस्योपरोधेन नत्वा भणितः सः । मा मम पुत्रमेतं व्युग्राहय प्रकृतिसरलमपि ॥४३॥ एतासां बालिकानां तारुण्यभरे वर्तमानानाम् । मा गृहाण त्वं पन्थानं विकसितोत्पलनयनानाम् ॥४४॥ ततः कुमारेण भणितं मा तात ! भण प्राकृतनर इव । यो दर्शयति सुमार्ग भ्रष्टानां भाविभद्राणाम् ॥४५॥ किं स पन्थानं पातयति, पातयति स तं सुमार्गप्रतिकूलः । यो विषयान् हि निमन्त्रयति हितोऽहमेतस्येति मत्या ॥ यदि तव तातानुकम्पा मयि, तथा यदि वल्लभोऽहमम्बायाः । तदा निर्गच्छन्तं भवदवात् तत्रैव मा क्षिपत || भवगृहमध्ये प्रमादज्वलनज्वलिते मोहनिद्रायाः । यो जागरयति स मित्त्रं, वारयन्स पुनरमित्त्रम् ॥४८॥ इत्यादिदेशनया पितरौ प्रतिबोध्य प्रव्रज्या । गृहीताऽनेन विधिना पश्चाद् गच्छे बहुभिरपि ॥४९॥ ततो भणितं भूपतिना भगवन् ! एतादृशं पुरुषरत्नम् । विरला जनयति जननी जनिताश्चर्यं त्रिभुवनस्य ॥५०॥ अस्मादृशामप्ययं युक्तो मार्गोऽनेन यो विहितः । किन्त्वसमर्थोऽहं दर्शयत मार्गान्तरमस्माकम् ॥५१॥ ततो मुनिना गृहिधर्मः कथितोऽङ्गीकृतश्च स ताभ्याम् । तस्मिन् क्षणे तत्सैन्यं समागतं, नत्वा मुनियुगलम् ॥ संप्राप्तौ निजनगरं धर्म पालयतो द्वावपि यथागृहीतम् । किन्तु सचिवो मृगयतेऽभिनवसचिवस्य च्छिद्राणि ॥ ५३ ॥ न च प्राप्नोति, ततः कूटं लेखं लिखित्वाऽन्यदा च्छन्नम् । निर्भृत्यभृत्यपार्श्वेऽर्पयित्वा ददाति स शिक्षाम् ॥ १४ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org