________________
३२४
सुपासनाह-चरिअम्मिअह सिट्ठी पउमजुओ सम्मत्ताणुव्वयाइगिहिधम्मं । पडिवजिय जाइ गिह, विहरइ अन्नत्थ साहवि ॥ ___ अह कोवि तत्थ धुत्तो समागओ सोवि बहुपबंधेहिं । विम्हावइ मुद्धजणं, कइयावि हु तस्स पास पउमोवि गओकोऊहलेहिं विहिओ अणेण हयहियओ। ईसरपुत्तोत्ति पयंसियं च से कप्पटिप्पणयं ॥७ तत्थ य रसिंदकप्पो तहेव भंगरयवित्तकप्पो य । आसंधिबंभितुलसीसुंठीपाढाइकप्पा य ॥७३॥ एएसुं च समत्थो कहिओ दारिदखंडणे कोवि । बहुवाहिजराविश्वणपचलो कोइ तह कोवि ॥७४।। वंझाए सुयजणओ कोवि हु सोहग्गकारओ अन्नो । कोवि तह अदिसत्तणपसाहओ इय पवंचेउं ।।७५ उपजीविऊण य तओ सुबहुं दविणं गओस अन्नत्थ । तक्कहियविहाणेणं पउमो सञ्चवइ ते कप्पे ॥७ न य किंपि तेहिं सिझइ हवइ दविणक्वओ किलेसोय । तहवि कुणइ संवरणं पयडइ न जहट्ठिय लोए। अन्नो य तस्स मित्तो धुत्तेणं तेण धुत्तिओ एवं । सो तं पुच्छइ तुह फुरइ किंपि किं कप्पविसयम्मि? ॥ सो भणइ फुरइ आमं कहनहा मज्झ भोगवित्थारो ?। तो इयरेणं भणियं बंधव ! न हु किंपि मे फुरइ ।।५ जइ पुण धुत्तेण अहं वियारिओ, भणइ तो इमं पउमो । किं कप्पेहिं बहूहिं बंझाकप्पं तुम एगं ॥८० सिक्खेसु जेण जणओ दव्वं पाविहसि, तेण इय सोउं। भणियं तं मह पसिऊण कहसु,पउमेण तो कहि अलिओ वंझाकप्पो सोवि हु वंझाण ओसहे देइ । अह दिन्नमन्त्रया नरवरस्स भज्जाए वंझाए ॥८२॥ गब्भत्थमोसहं, तेण तीए मूलं तहा समुप्पन्न । जह पाणा संदेहे चडिया, सो निवइणा तत्तो ॥८३
इहपूर्वभवकृतेभ्यो मुच्यसे पापेभ्यो येन, तथा भवति । सुलभो धर्मे बोधिः, तत्प्रतिपद्य गतः सोऽपि ॥ अथ श्रेष्ठी पद्मयुतः सम्यक्त्वाणुव्रतादिगृहिधर्मम् । प्रतिपद्य याति गृहं, विहरत्यन्यत्र साधुरपि ॥७०॥ ___ अथ कोऽपि तत्र धूर्तः समागतः सोऽपि बहुप्रबन्धैः । विस्माययति मुग्धजनं, कदापि हि तस्य पार्थे । पद्मोऽपि गतः कुतूहलैर्विहितोऽनेन हृतहृदयः । ईश्वरपुत्र इति प्रदर्शितं च तस्मै कल्पटिप्पनकम् ॥७२।। तत्र च रसेन्द्रकल्पस्तथैव भृङ्गरजवित्तकल्पश्च । अश्वगन्धिब्राह्मीतुलसीशुण्ठीपाठादिकल्पाश्च ॥७३॥ एतेषु च समर्थः कथितो दारिद्रयखण्डने कोपि । बहुव्याधिजराविद्रवणप्रत्यलः कोऽपि तथा कोऽपि ॥७ वन्ध्यायाः सुतजनकः कोऽपि च सौभाग्यकारकोऽन्यः । कोऽपि तथाऽदृश्यत्वप्रसाधक इति प्रपञ्च्य ॥७ उपजीव्य च ततः सुबहु द्रविणं गतः सोऽन्यत्र । तत्कथितविधानेन पद्मः सत्यापयति तान्कल्पान् ॥७६ नच किमपि तैः सिध्यति भवति द्रविणक्षयः क्लेशश्च । तथापि करोति संवरणं प्रकटयात न यथास्थितं लो अन्यच्च तस्य मित्रं धूर्तेन तेन धूर्तितमेवम् । तत् तं पृच्छति तव स्फुरति किमपि किं कल्पविषये ? ॥७८। स भणति स्फुरत्याम कथमन्यथा मम भोगविस्तारः ? । तत इतरेण भणितं बान्धव ! न खलु किमपि मे स्फुर यदि पुनर्धूर्तेनाहं विप्रतारितः, भणति तत इदं पद्मः । किं कल्पैर्बहुभिर्वन्ध्याकल्पं स्वमेकम् ॥१०॥ शिक्षस्व येन जनतो द्रव्यं प्राप्स्यास, तेनेति श्रुत्वा । भणितं तं मम प्रसद्य कथय, पद्मेन ततः कथितः ॥ अलीको बन्ध्याकल्पः सोऽपि खलु वन्ध्याभ्य औषधानि ददाति । अथ दत्तमन्यदा नरवरस्य भार्यायै वन्ध्या गर्भार्थमौषधं, तेन तस्याः शूलं तथा समुत्पन्नम् । यथा प्राणाः संदेहे चटिताः, स नृपतिना ततः ॥८॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org