________________
परमकहा।
बंधाविओ पर्यus दिना पउमेण मह इमा बुद्धी । तो राया मोएडं आहरणविहूसियं काउं ॥ ८४ ॥ उववेसितं तं गरुयअसणे नरवरो ससम्माणं । हक्काराविय पडमं पभणड़ एवं जह अवझो ||८५ ||
झाए जेण गन्भो संपज्जइ ओसहेण तव्त्रिसओ । उवएसो तुम्भेहिं दिनो एयस्स, तो परमो ॥ ८६ ॥ आमंति भणइ तत्तो राया जंपइ इमेण देवीए । ओसहमिणं पडतं तेण य सूलं समुप्पन्नं ॥ ८७ ॥ ता तस्स परित्ताणं करेहि, खुद्धो य सो भणइ इत्तो । मह एयस्तवि एए कप्पा अन्नेण परिकहिया | ८८ तो मत्तो भइ सचमिणं किंतु तुहुवएसेण । सविसेसं इह कम्मे पयडिओ, भणइ तो राया ॥ ८९ ॥ भो पउम ! विणा कज्जं इमाओवि गडाविओ तए लोओ । तह कंटगयप्पाणा देवीवि हुए इहि ॥९०॥ इ भणिवि अंगरखे निरूविडं ते घराविया रन्ना | धरणयटिओ विचितइ तो पउमो कहवि जइ देवी || पाणेहिं परिमुच्चता मारइ मं विंडविडं राया । जं तइयावि हु इमिणा पहाणभावेण मइ दोसो ||१२|| आरोओि नियमणे, जीवइ देवीवि कहवि जइ, तहवि । मं निरगहर अवस्सं राया इय अट्टझाणम्मि। ९३ । अपरिसंपत्ते मुक्क पाणेहिं जंतुओ जाओ। तब्भवकयजिणधम्मं सफलेही भमियणं भवे ||९४ || . देवीवि कया पडणा नरवइविज्जेण, मंदकोवत्तं । तो संपत्तो राया सोडणं मरण त्ततं ॥ ९५६ ॥
I
म अप्पर, वीरस्स सेट्टिणो, सो य नायवृत्ततो । तकिचाई काउं विसेसओ रमइ जिम्मे ||१६|| डेपिममित्त निवारि तह य दंभविसयम्मि । मुको रन्ना, तम्हा नाउं पउमस्स इय वसणं ॥ ९७॥
३२५
बन्धितः प्रजल्पति दत्ता पद्मेन ममेयं बुद्धिः । ततो राजा मोचयित्वाऽऽभरणविभूषितं कृत्वा ॥ ८४ ॥ उपवेश्य तं गुर्वासने नरवरः ससम्मानम् । हक्कारयित्वा पद्मं प्रभणत्येवं यथाऽवन्ध्यः ॥ ८५ ॥ बन्ध्याया येन गर्भः संपद्यत औषधेन तद्विषयः । उपदेशो युष्माभिर्दत्त एतस्मै, ततः पद्मः ॥ ८६ ॥ आमेति भणति ततो राजा जल्पत्यनेन देव्याः | औषधमिदं प्रयुक्तं तेन च शूलं समुत्पन्नम् ॥८७॥ तस्मात्तस्य परित्राणं कुरु, क्षुब्धश्च स भणतीतः । ममैतस्याप्येते कल्पा अन्येन परिकथिताः ॥८८॥ ततस्तन्मित्रं प्रभणति सत्यमिदं किन्तु तवोपदेशेन । सविशेषमिह कर्मणि प्रवृत्तः, भणति ततो राजा ॥ ८९ ॥ भोः पद्म ! विना कार्यमस्मादपि नटितस्त्वया लोकः । तथा कण्ठगतप्राणा देव्यपि हि वर्तत इदानीम् ॥९०॥ इति भणित्वाऽङ्गरक्षान् निरूप्य तौ धारितौ राज्ञा । धरणस्थितो विचिन्तयति ततः पद्मः कथमपि यदि देवी || प्राणैः परिमुच्येत तदा मारयेद् मां विडम्ब्य राजा । यत्तदापि ह्यनेन प्रधानभावेन मयि दोषः ॥९२॥ आरोपितो निजमनसि, जीवति देव्यपि कथमपि यदि, तथापि । मां निगृह्णात्यवश्यं राजा, इत्याध्याने ॥९३॥ अतिप्रकर्षसंप्राप्ते मुक्तः प्राणैर्जम्बुको जातः । तद्भवकृत जिनधर्मं सफलिष्यति भ्रान्त्वाऽनन्तभवान् ॥९४॥ देव्यपि कृता प्रगुणा नरपतिवैद्येन, मन्दको पत्वम् । ततः संप्राप्तो राजा श्रुत्वा मरणवृत्तान्तम् ॥९५॥ पद्ममर्पयति वीराय श्रेष्ठिने, स च ज्ञातवृत्तान्तः । तत्कृत्यानि कृत्वा विशेषता रमते जिनधर्मे ||९६ ॥ osteoarthri निवार्य तथा च दम्भविषये । मुक्तो राज्ञा, तस्माज्ज्ञात्वा पद्मस्येति व्यसनम् ॥९७॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org