________________
मयणकहा।
इवि हु गच्छंतीए जिणभवणे ते तहिं ठिए दर्छ । पच्छनाए ठियाए निसुयं सव्वं कहिज्जतं ॥९८॥ विमणदुम्मणा सा गंतु चेइहरम्मि जिणविबे । वंदेवि भावसारं अब्भत्तटुं च काऊण ॥९९।। गुरुममीवे तत्तो गंतुं जिणभवणपलयमज्झम्मि । सिद्धसमक्खं सोहिं वयउचरणाइ काऊण ॥१०॥ पउत्तरिएणं चिय पास काऊण रुक्खसाहाए । वम्मीयमारुहिता अप्पा मुक्को निरालंबो ॥१०॥ नमुक्कारपरा जाया देवी सुहम्मकप्पम्मि । मयणोवि भोयणट्ठा हट्टाउ गिहम्मि संपत्तो ॥१०२॥ पपेच्छइ सकलत्तं पुच्छइ जणि कहिं बहू तुज्झ?। सा पभणइ जिणभवणे गया यन पुणो नियत्ता सा ।। तव्याहरणत्वं कम्मयरो पेसिओ लहुं तत्थ । मयणेणं, सोविगओ तं पासइ नेय, अह तस्स॥१०४।। हेय केणवि मलए इह पविसंती मए य सा दिट्ठा । तत्थ मओ तं पासइ झुल्लंति रुक्खसाहाए॥१०५।। हा अहो अकजं जमिमा पत्ता इमं दुहावत्थं । सुहसीलसालिणी,तो झडत्ति छिदेवि गलपास ॥१०६॥ का तरुछायाए जलेण सित्ता न चेयए तहवि । तो धाहं मिल्लंतो संपत्तो मयणगेहम्मि ॥१०७।। मयणेणं पुट्ठो कम्मयरो रे किमेवमारडसि ? । तो सव्यो वुत्तो कहिओ मयणस्स तेण तओ॥१०८॥ णेण मुक्कपुकं रुन्न तह कहवि जेण नयरजणो । रोयाविओ समग्गो तीए गुणे संभरंतेणं ॥१०९॥ ईए रिद्धीए तणुसकार करित्तु सो तीए । अट्टवसट्टो चिंतइ मरणे एईइ को हेऊ ? ॥११०॥ केणवि से कहियं तुह भज्जा अज्ज तुज्झ हट्टस्स । भित्तरिया दिट्ठा निसुणंती किंपि मयण ! तए॥ यमित्तमंडलीए कहिज्जमाणं तओ य तं सुणिउं । वाहजलाविलनयणा जिणमंदिरअभिमुहं चलिया ॥
थमपि खलु गच्छन्त्या जिनभवने तांस्तत्र स्थितान् दृष्टा । प्रच्छन्नया स्थितया श्रुतं सर्व कथ्यमानम्।।९८॥ सो विमनोदुमनाः सा गत्वा चैत्यगृहे जिनबिम्बानि । वन्दित्वा भावसारभभक्तार्थ च कृत्वा ।।९९॥ गुरुसमीपं ततो गत्वा जिनभवनमलयमध्ये । सिद्धसमक्षं शुद्धिं व्रतोचरणादिं कृत्वा ॥१०॥ जोत्तरीयेणैव पाशं कृत्वा वृक्षशाखायाम् । वल्मीकमारुह्यात्मा मुक्तो निरालम्बः ॥१०१।। उनमस्कारपरा जाता देवी सौधर्मकल्पे । मदनोऽपि भोजनार्थ हट्टाद् गृहे संप्राप्तः ।।१०२॥ च पश्यति स्वकलत्रं पृच्छति जननी क्व वधूम्तव ? । सा प्रभणति जिनभवने गता च न पुनर्निवृत्ता सा ॥ तस्तदाबानार्थ कर्मकरः प्रेषितो लघु तत्र । मदनेन, सोऽपि गतस्तां पश्यति नैव, अथ तस्य ॥१०४॥ थितं केनापि मलय इह प्रविशन्ती मया च सा दृष्टा । तत्र गतस्तां पश्यत्यन्दोलयन्ती वृक्षशाखायाम्॥१०५॥ ( हा अहो ! अकार्य यदियं प्राप्तेमां दुःखावस्थाम् । शुभशीलशालिनी, ततो झटिति च्छित्त्वा गलपाशम् ।। क्ता तरुच्छायायां जलेन सिक्ता न चेतति तथापि । तत आराटिं मुञ्चन् संप्राप्तो मदनगेहे ॥१०७।। तो मदनेन पृष्टः कर्मकरो रे ! किमेवमारटांस ! । ततः सर्वो वृत्तान्तः कथितो मदनाय तेन ततः ॥१०॥ 'दनेन मुक्तपूत्कारं रुदितं तथा कथमपि येन नगरजनः । रोदितः समग्रस्तस्या गुणान् स्मरता ।। १०९॥ हत्या ऋद्धया तनुसंस्कारं कृत्वा स तस्याः । आर्तवार्तश्चिन्तयति मरणे एतस्याः को हेतुः ? ॥११०॥ तः केनापि तस्मै कथितं तव भार्याऽद्य तव हदृस्य । भित्त्यन्तरिता दृष्टा शृण्वती किमपि मदन ! त्वया॥१११॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org