________________
३१२
सुपासनाह चरिश्रम्मि-
1
तो तीए अणुरत्तो अवहीरइ सयलमन्नमवरोहं । अह अन्नया निसाए तीइच्चिय वासभवणमि ||२८| जा चि नरनाहो इय भणियं ताव तत्थ केणावि । ओसुयइ सुही लोओ अज्जवि, तत्तो इमं वयणं ||२९| • सांहिक्खेवं सोउं सामरिसं भणइ नरवरो एवं । कस्सेसो भो ! सदो पाहरिया ! कहह मुणिऊण ||३०| तो संभता तेवि हुजा किंचिवि जंपिहंति ता देवी । पभणड़ का पहु ! संका जामिल्लसयाउले भवणे ? ।। ३ को सीहगुह पविस को खिवइ करं जलंतजलणम्मि | कंडुयइ कोऽहितुंडं को पियइ पयं च पुल्लीए ? जत्थ पवणोवि न विसइ दिनकरकिरणावि जत्थ न चरंति । कह तत्थ गिहे तुह विसउ कोवि, तानाह ! एमे निओ सो सो मा ति कुणह परनरपवेसे । तो राया तव्वयणं पर्वचपउरं निसुणिऊण ||३४|| संकिययिओवि हु निव्वुउव्व कवडेण जाव निद्दाइ । ता सा सणियं सणियं उट्टिय उघाडिय कवा आसने चिय भंडारमंदिरे पविसिऊण आलवइ । दासीवेस पुरिसं सो य न से देइ पडिवणं ॥ ३६ पासुं निवडडं सा पभणइ अपियंगसंगदवदहं । निव्ववसु मह सरीरं पिय ! नियसंगामयरसेण || ३ | तहविहु अवहीरंतं तं सा बंधेत्तु बाहुपासेण । सिहिणतूलीए ठविडं विमाणए मुक्क सिक्कारं ||३८| अह तम्मग्गे लग्गों समागओ नरवरो तमुद्देसं । पच्चक्खं चिय पासइ सुणइ य तव्ववसियं सव्वं ॥ ३५ तो कोवाओ ताई जा किल दो खंडिही य खग्गेण । ता तक्खणणवि चित्तम्मि ठाइ इय पुहविनाहस अरिकरिकुंभप्फालणमुत्तादंतुर करालकरवालं । कह गलियसीलजीयाण वहउ इय मोहसुत्ताण ? ॥४१ इय संवरि खरंग कोवेण समं पुणोवि वासहरे । -गंतृणं पल्लेके ओल्लरिओ पसमकयचित्तो ॥ ४२ ॥
ततस्तस्यामनुरक्तोऽवधीरयति सकलमन्यमवरोधम् । अथान्यदा निशि तस्या एव वासभवने ||२८|| यावत्तिष्ठति नरनाथ इति भणितं तावत्तत्र केनापि । अवस्वपिति सुखी लोकोऽद्यापि तत इदं वचनम् ॥२९ साविक्षेपं श्रुत्वा सामर्ष भणति नरवर एवम् । कस्यैष भोः ! शब्दः प्राहरिकाः ! कथयत ज्ञात्वा ||३०|| ततः संभ्रान्तास्तेऽपि हि यावत्किञ्चिदपि जल्पिष्यन्ति तावदेवी । प्रभणति का प्रभो ! शङ्का यामिकशताकुले भवने कः सिंहगुहां प्रविशति कः क्षिपति करं ज्वलज्ज्वलने । कण्डूयति कोऽहितुण्डं कः पिबति पयश्च व्याघ्रयाः यत्र पवनोऽपि न विशति दिनकरकिरणा अपि यत्र न चरन्ति । कथं तत्र गृहे तव विशतु कोपि तस्मान्नाथ ! एवमेव श्रुतः शब्द एष मा भ्रान्ति कुरुत परनरप्रवेशे । ततो राजा तद्वचनं प्रपञ्चप्रचुरं श्रुत्वा ॥३४॥ शङ्कितहृदयोऽपि खलु निर्वृत इव कपटेन यावन्निद्राति । तावत्सा शनैः शनैरुत्थायोद्घाट्य कपाटान् ॥३५ आसन्न एव भाण्डागारमन्दिरे प्रविश्यालपति । दासीवेषं पुरुषं स च न तस्यै ददाति प्रतिवचनम् ॥३६॥ पादयोर्निपत्य सा प्रभणत्यप्रियाङ्गसङ्गदवदग्धम् । निर्वापय मम शरीरं प्रिय ! निजसंगमामृतरसेन ॥३७॥ तथापि खल्ववधीरयन्तं तं सा बदूवा बाहुपाशेन । स्तनतूल्यां स्थापयित्वा विमानयति मुक्तसीत्कारम् ॥ ३० अथ तन्मार्गे लग्नः समागतो नरवरस्तमुद्देशम् । प्रत्यक्षमेव पश्यति शृणोति च तद्व्यवसितं सर्वम् ||३९|| ततः कोपात्तौ यावत्किल द्विधा खण्डयिष्यति च खङ्गेन । तावत्तत्क्षणेनापि चित्ते तिष्ठतीति पृथिवीनाथस्य अरिकरिकुम्भास्फालन मुक्तादन्तुरकरालकरवालः । कथं गलितशीलजीवितौ हन्त्विति मोहप्तौ ? ॥ ४१ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org