________________
भवणपडायाकहा ।
२८६
गयasarमाण अरइकारिणो मलयमारुया करिणो । चंदणंगंधसुगंधियवेलासीयर मयसणाहा ||४८ ॥ पहियहियाण दिता दुक्खाई दोलया रहप्पवरा । दोलंदोलिरसुस्सररमणीयणसार हिसणाहा ||४९|| अह तव्वयणपरिसदक्खत्त अखोहभत्तिसत्तीहि । रंजियहियओ सम्माणिऊण सेणावइत्तम्मि ||५०॥ तं ठाविण पेस चउरंगवलेण परिगयं राया । रायं वसंतरायं विग्गहिउँ विग्गहसमत्थं ॥ ५१ ॥ महुलच्छीविच्छडुं पिच्छइ अह नरवईवि उज्जाणे । संतेउरो सनयरो समंडलिओ समतियणो ॥ ५२ ॥ भव पडायावि तहा रायादेसेण तत्थ संपत्ता । नियसहियणपरियरिया उज्जाणे जणमणाणंदे ॥५३॥ जरियंव जरं मच्चुं मयंव वाहीउ वाहियाउन्न । मन्नतो निश्चितो विलसइ एवं तहिं लोओ ॥ ५४ ॥ गायंति के नञ्चति के कीलति केइ तरुणीहि । महिलाओ चचरीओ सुनच्चिरीओ पहंति || ५५॥ दोव्व परिगओ अच्छराहि अतेउरीहिं सह राया । विम्हाविंतो जणमाणसाई कीलइ अणेगविहं ॥ ५६ ॥ भमइ रमई जहिच्छे पिच्छंती वच्छलच्छिविच्छङ्कं । भवणपडाया कुमरीवि चेडियावेढिया तत्थ ॥५७॥ सुरसरियापुलिस य परिसप्पंतीए तीए पयपंती । सच्चविया चक्किस्सव चक्ककुसकमललंकरिया ॥५८॥ तं अग्गओ समग्गे मग्गे मग्गंतिया वयइ जाव । परिवारे वारेउं ता रइरमणेण सारिच्छं ॥ ५९ ॥ पिच्छा पुरिसं एक्कं अवहियहियया य तेण तं भणइ । भयवं ! मयण ! नमो ते पूएमि तुमति भणिऊण ।। नियकंटकंदलाओ उत्तरेऊण तस्स कंठम्मि । मुत्ताहारं निक्खिवइ जाव ता पभणए सोवि ॥ ६१ ॥
दुर्धरेतुरङ्गघटा इतस्ततो भ्रमितृपरभृतनिकायाः । कलकूजितहेषारव मुखरितनिःशेषदिक्चक्राः ||४७|| गतपतिवामानामरतिकारिणो मलयमारुताः करिणः । चन्दनगन्धसुगन्धितवेला सीकर मदसनाथाः ॥ ४८ ॥ पथिकहृदयानां ददतो दुःखानि दोला रथप्रवराः । दोलान्दोलितृसुस्वररमणीजनसारथिसनाथाः ॥ ४९ ॥ अथ तद्वचनप्रकर्षदक्षत्वाक्षोभभक्तिशक्तिभिः । रञ्जितहृदयः सम्मान्य सेनापतित्वे ॥५०॥ तं स्थापयित्वा प्रेपयति चतुरङ्गबलेन परिगतं राजा । राजानं वसन्तराजं विग्रहीतुं विग्रहसमर्थम् ॥ ५१ ॥ मधुलक्ष्मीविस्तारं पश्यत्यथ नरपतिरप्युद्याने । सान्तःपुरः सनगरो समण्डलिकः समन्त्रिजनः ॥ ५२॥ भवनपताकापि तथा राजादेशेन तत्र संप्राप्ता । निजसखीजनपरिकरितोद्याने जनमनआनन्दे ||१३|| ज्वरितामिव जरां मृत्युं मृतमिव व्याधीन् बाधितानिव । मन्यमानो निश्चिन्तो विलसत्येवं तत्र लोकः ॥५४॥ गायन्ति केचिन्नृत्यन्ति के चित्क्रीडन्ति केचित्तरुणीभिः । महिलाश्चर्चरीः सुनर्तन्यः प्रवर्तयन्ति ॥ ५५ ॥ इन्द्र इव परिगतोऽप्सरोभिरान्तः पुरीभिः सह राजा । विस्माययञ्जनमानसानि क्रीडत्यनेकविधम् ॥५६॥ भ्रमति रमते यथेच्छं पश्यन्ती वृक्षलक्ष्मीविस्तारम् । भवनपताका कुमार्यपि चेटिकावेष्टिता तत्र ॥५७॥ सुरसरित्पुलिनेषु च परिसर्पन्त्या तया पादपङ्किः । दृष्टा चक्रिण इव चक्राङ्कुशकमलालंकृता ॥५८॥ तमग्रतः समग्रे मार्गे मार्गयन्ती व्रजति यावत् । परिवारं वारयित्वा तावद् रतिरमणेन सदृक्षम् ॥५९॥ पश्यति पुरुषमेकमवहित हृदया च तेन तं भणति । भगवन् ! मदन ! नमस्ते पूजयामि त्वामिति भणित्वा ॥ ६० ॥
१. सिरिस ग. सरस° ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org