________________
४०२
सुपासनाह-चरिअम्मि-- सव्येवि नियकुपारा पाणिग्गहणम्मि तीइ संपत्ता । बत्तीसकुमरमहिओ विसाहनंदीवि लहु एइ ॥३४॥ तं सव्वं भट्टाओ सुणिरं वारिजदिवससमयम्मि । संखउरे संपत्तो मऊरवेसेण सो सुजसो ॥३५॥ तत्तो सयंवरामंडवम्मि बहुनिवकुमररुइरम्भि । गंतूणं उवविट्ठो कंठयललुलंतमणिमालो ॥३६॥ इत्तो सा कमलसिरी करकलियवियासिकुसुमवरमाला । संपत्ता तत्थ तओ पडिहारी दंसए कुमरे ॥३७॥ अमुगनिवंगरुहोऽयं अमुगाभिहाणो निएहि पसयच्छि ! । इच्चाइ ताव जाव य गयपुरनाहंपि दंसेइ।।३८॥ नो रमइ तीए दिट्ठी कत्थवि य कुमाररायदेहेसु । वियासियविमलदलेसु य जहककुसुमेसु भमरीए ॥३९॥ तोऽणक्वेहिं दसइ तड्डावियसिहंडमंडियं मोरं । पणवान्नियमणिकिरणोलिभासुरं सुरवइधणुव्व ॥४०॥ अपयनिसेएणव तस्स दंसणे तीइ निव्वुया दिट्ठी । तो सहसा पक्वित्ता वरमाला तस्स कंठम्मि ॥४१॥ अह रोमफुरियअहरा कुमरा जपंति रे ! इमं मोरं । मारह सिग्यं खग्गेण, कोवि रोसेण तो कुमरो॥४२॥ उठेर जा हणिही तदुत्तमंगं महीए ता पडियं । तो संभंता कुमरा समं मऊरं खमावेउं ॥४३॥ जंपति गुरुपसायं काउं पयडेसु अत्तणो रूवं । तेणवि तव्वयणेणं विजासामथओ सहसा ॥४४॥ सिहि उवरिविहियपवरं विमाणमारुहिवि दंसिओ अप्पा । विज्जाहरवेणं तो विम्हइया निवा सव्वे ॥४५॥ जपंति परोपरओ इमस्सहो ! रूवसंपया परमा । इचाइ जपिरेसु पयट्टिओ ऊसवो रन्ना ॥४६॥ वित्तं पाणिग्गहणं कमलसिरीए समं विभूईए । अह सो विसाहनंदिपमुक्वनिवकुमरपरिकलिओ ॥४७॥ पत्तो अडवीनिम्मवियनियनयरम्मि तत्थ नियजणणिं । पणमइ कमलसिरीए समगं तः निवकुमारेहि।।४८
सर्वेऽपि नृपकुमाराः पाणिग्रहणे तस्याः संप्राप्ताः । द्वात्रिंशत्कुमारसहितो विशाखनन्द्यपि लघ्वेति ॥३४॥ तत्सर्वे भट्टात् श्रुत्वा विवाहदिवससमये । शङ्खपुरे संप्राप्तो मयूरवेषेण स सुयशाः ॥३५॥ ततः स्वयंवरामण्डपे बहुनृपकुमाररुचिरे । गत्वोपष्टिः कण्ठतललुटन्मणिमालः ॥३६॥ इतः सा कमलश्री: करकलितविकासिकुसुमवरमाला | संप्राप्ता तत्र ततः प्रतिहारी दर्शयति कुमारान् ॥३७॥ अभुकनृपाङ्गरुहोऽयममुकाभिधानः पश्य मृगाक्षि! | इत्यादि तावद् यावच्च गजपुरनाथमपि दर्शयति ॥३॥ नो रमते तस्या दृष्टिः कुत्रापि च कुमारराजदेहेषु । विकसितविमलदलेषु च यथार्ककुसुमेषु भ्रमर्याः ॥३९॥ ततो रोषैदर्शयति ततशिखण्डमण्डितं मोरम् । पञ्चवर्णिकमाणकिरणालीभासुरं सुरपतिधनुरिव ॥४०॥ अमृतनिषेकेणेव तस्य दर्शने तस्या निर्वृता दृष्टिः । ततः सहसा प्रक्षिप्ता वरमाला तस्य कण्ठे ॥४१॥ अथ रोषस्फुरताधराः कुमारा जल्पन्ति रे इमं मोरम् । मारय शीघ्र खड्नेन, कोपि रोषेण ततः कुमारः।।४२ उत्थाय यावद्धनिष्यति तदुत्तमाङ्गं मह्यां तावत्पतितम् । ततः संभ्रान्ताः कुमाराः समं मयूरं क्षमयित्वा।। ४३, जल्पन्ति गुरुप्रसादं कृत्वा प्रकटयात्मनो रूपम् । तेनापि तद्वचनेन विद्यासामर्थ्यतः सहसा ॥४४॥ शिख्युपरिविहितप्रवरं विमानमारुह्य दर्शित आत्मा । विद्याधररूपेण ततो विस्मिता नृपाः सर्वे ॥४५॥ जल्पन्ति परस्पर तोऽस्य हो ! रूपसंपत् परमा । इत्यादि जल्पितृषु प्रवर्तित उत्सवो राज्ञा ॥४६॥ वृत्तं पाणिग्रहणं कमलभियाः सम विभूत्या । अथ म विशाग्वनान्दिप्रमुखनृपकुमारपरिकलित ।।४।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org