________________
धणयकड़ा। तो कीरीए भणिय एवं चिय होउ किंच सिरिकरणे । लिहसु वहियाए एवं अन्जप्पभिई इमा नीई ॥२६॥ तेणवि तहेव विहियं कोरी कीरेण सह गया ठाणे। अप्पइ कीरस्स सुयं, सुयनाणिं मुणिवरं तत्थ।।२७॥ पासइ सहयारतले तं वंदिय पुच्छए नियं आउं । कहइ मुणी तइयदिणे मरिऊणं इत्थ सचिवगिहे।।२८॥ उप्पज्जसि तणया तं नरभवबद्धाउयत्तजोगेण । तत्तो इह निवभज्जा इय सुणिउ जाइ जिणभवणे।।२९।। वंदित्तु जिणं कस्सवि पासाओ भवणउत्तरंगम्मि । पुव्वुत्तअक्खराई लिहावए इइ मणे धरि ॥३०॥ जइवि हु विहिवसरण कहवि भमंतीए अक्खरे दट्टुं । उप्पज्जइ मह जाईसुमरणमह जाइ मणिपासे ॥३१॥ गिण्हइ विहिणाणसणं समाहिजोगेण पत्तपज्जता । पाणविमुक्का तत्तो विसालबुद्धिस्स भज्जाए ॥३२॥ रइसुंदरीए तणया उत्तत्तसुवननिघससमवन्ना । उप्पन्ना कयपुन्ना भुवणाणदत्ति नामेण ॥३३॥ उचिओ कलाकलावो वियाणिओ तीए थेवदियहेहिं । अह अन्नदिणे पत्ता उजाणे जिणहरस्संतो ॥ अक्खरपंति दट्टुं पुव्वुत्तं जायजाइसरणा सा । जाणइ कीरभवं तं सवइयरं तो इमं मुणइ ॥३५॥ एयस्स पभावेणं जिणस्म जाया अहं सचिवगेहे । तो पइदिणपि पूयइ वैदइ भत्तीए तं देवं ॥३६॥ सचिवस्स गिहे चिट्ठइ पहाणतुरओ, निवस्स तुरगीणं । तेण य जाया बहुया तुरंगमा मंतिगेहाओ।।३७॥ आणावइ ते राया, भुवणाणदा न देइ अप्पेउं । महतायकिसोरेण जाया सव्वे जओ एए ॥३८॥ ता तायस्स इमे खलु हवंति नो नरवइस्स जेण पुरा । कीरमिहुणस्स जाए पुत्तविवाए इमं लिहिय॥३९॥ सिरिकरणीयवहीए 'बीयं बीयत्तियस्स हवइ' त्ति । तो विम्हिएण रन्ना सा वहिया वाइया जाव ॥४०॥
ततः कीर्या भणितमेवमेव भवतु किञ्च श्रीकरणे । लिख वहिकायामेतदद्यप्रभृतीयं नीतिः ॥२६॥ तेनापि तथैव विहितं कीरी कीरेण सह गता स्थाने । अर्पयति करािय सुतं, श्रुतज्ञानिनं मुनिवरं तत्र ॥२७॥ पश्यति सहकारतले तं वन्दित्वा पृच्छति निजमायुः । कथयति मुनिस्तृतीयदिने मृत्वात्र सचिवगृहे ॥२८॥ उत्पत्स्यसे तनया त्वं नरभवबद्धायुष्कत्वयोगेन । तत इह नृपभायेंति श्रुत्वा याति जिनभवने ॥२९॥ वन्दित्वा जिनं कस्यापि पार्शद भवनोत्तराङ्गे । पूर्वोक्ताक्षराणि लेखयतीति मनसि धृत्वा ॥३०॥ यदि हि विधिवशेन कथमपि भ्रमन्त्या अक्षराणि दृष्ट्वा । उत्पद्येत मम जातिस्मरणमथ याति मुनिपार्श्वे ॥३१॥ गृह्णाति विधिनाऽनशनं समाधियोगेन प्राप्तपर्यन्ता । प्राणविमुक्ता ततो विशालबुद्धर्भार्यायाः ॥३२॥ रतिसुन्दर्यास्तनयोत्तप्तसुवर्णनिकषसमवर्णा । उत्पन्ना कृतपुण्या भुवनानन्देति नाम्ना ॥३३॥ उचितः कलाकलापो विज्ञातस्तया स्तोकदिवसः । अथान्यदिने प्राप्तोद्याने जिनगृहस्यान्तः ॥३४॥ अक्षरपङ्क्तिं दृष्ट्रा पूर्वोक्तां जातजातिस्मरणा सा । जानाति कीरभवं तं सव्यतिकरं तत इदं जानाति ।। एतस्य प्रभावेण जिनस्य जाताहं सचिवगेहे । ततः प्रतिदिनमपि पूजयति वन्दते भक्त्या तं देवम् ॥३६॥ सचिवस्य गृहे तिष्ठति प्रधानतुरगो, नृपस्य तुरगीणाम् । तेन च जाता बहवस्तुरंगमा मन्त्रिगेहात् ॥३७॥ आनाययति तान् राजा, भुवनानन्दा न ददात्यर्पयितुम् । मत्तातकिशोरेण जाताः सर्वे यत एते ॥३८॥ तस्मात्तातस्येमे खलु भवन्ति नो नरपतेयेन पुरा । कीरमिथुनस्य जाते पुत्रविवादे इंदं लिखितम् ॥३९॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org