________________
घशायकहा।
३८६
अपरिग्गहियागमण एवं दुक्खाण कारणं सम्मं । चत्तपरदारसंगा परिवजह भो ! पयत्तेण ।।७०॥
॥ इति चतुर्थवतद्वितीयातिचारे दुर्लभकथा समाप्ता ।।
वक्खोरुहवेयणाई रमणीणपणगकीलणकएण । जो रागंधी सेवइ स लहइ दुक्खाई धणउव्व ॥१॥ तथाहि ;गयरायणियसोहं सोहम्मसहंव विवुहसकिन्न । विक्कमपुरं पसिद्धं तं पालइ विकमनरिंदो ॥२॥ तत्थरिथ सिद्धितिलओ निलओ लच्छीए से पिया लच्छी। ताण च दुवे पुत्ता धणधणदेवत्ति विक्खाया।। दुन्निवि कलासु कुसला सुकुलुग्गयवालियाण भत्तारा। पगईए धणो कामी धणदेवो धम्मिओ धणियं ।। जह अन्नया य केणवि नीया खित्तम्यि पामरनरेण । हुरडयफलीणपव्वे पुरपच्चासन्नगामम्मि ॥५॥ तो तस्स पुव्वभाए सहयारवणम्मि मुणिवरो दिट्ठो । मयणोव्व मुत्तिमंतो तिगुत्तिगुत्तो य चउनाणी।।६।। दट्टणं तं वणिया पुच्छंति कुटुंबियं किमेस मुणी। नासग्गनिसियदिट्ठी चिट्ठइ कटंव निचिट्ठो ? ॥७॥ कोडुबिएण भणियं इह चिटुंतस्स मासमवि होही । न सुयइ एसो न य भुंजर य एमेव चिढेइ ॥८॥ तो ते तेण समेया गंतूण मुणिं नमित्त पुच्छंति । को हेऊ वयगहणे पढमवए वट्टमाणस्स ? ॥९॥ तो भणइ मुणी निसुणह संसाराओ न अन्नओ हेऊ । नवरं मह वयगहणे विसेसओ कारणं भजा॥१०॥ धणदेवेणं भणियं जाया जाया कहं नु तुह हेऊ । वयगहणस्स महायस ! कहेसु, तो कहइ सो एवं।।११॥ अपरिगृहीतागमनमेवं दुःखानां कारणं सम्यक् । त्यक्तपरदारसङ्गाः परिवर्जयत भोः ! प्रयत्नेन ॥७०।।
वक्षोरुहवदनाढीन् रमणीनामनङ्गक्रीडनकृतेन । यो रागान्धः सेवते स लभते दुःखानि धनद इव ॥१॥ गजराजजनितशोभं सौधर्मसभेव विबुधसंकीर्णम् । विक्रमपुरं प्रसिद्धं तत्पालयति विक्रमनरेन्द्रः ॥२॥ तत्रास्ति सिद्धितिलको निलयो लक्ष्म्यास्तस्य प्रिया लक्ष्मीः । तयोश्च द्वौ पुत्रौ धनधनदेवाविति विख्यातौ ।। द्वावपि कलासु कुशलौ सुकुलोद्तबालिकयोर्भर्तारौ । प्रकृत्या धनः कामी धनदेवो धार्मिको गाढम् ॥४॥ अथान्यदा च केनापि नीतौ क्षेत्रे पामरनरेण । होलिकाफलीनपर्वणि पुरप्रत्यासन्नग्रामे ॥५॥ ततस्तस्य पूर्वभागे सहकारवने मुनिवरो दृष्टः । मदन इव मूर्तिमांस्त्रिगुप्तिगुप्तश्च चतुर्मानः ॥६॥ दृष्ट्वा तं वणिजौ पृच्छतः कौटुम्बिकं किमेष मुनिः । नासाग्रन्यस्तदृष्टिस्तिष्ठति काष्ठमिव निश्चेष्टः ? ॥७॥ कौटुम्बिकेन भणितमिह तिष्ठतो मासोऽपि भविष्यति । न स्वपित्येष न च भुङ्क्ते चैवमेव तिष्ठति ॥८॥ ततस्तौ तेन समेतौ गत्वा मुनि नत्वा पृच्छतः । को हेतुर्वतग्रहणे प्रथमवयसि वर्तमानस्य ? ॥९॥ ततो भणति मुनिः शृणुत संसाराद् नान्यो हेतुः । केवलं मम व्रतग्रहणे विशेषतः कारणं भार्या ॥१०॥ धनदेवेन भाणित जाया जाता कथं नु तव हेतुः । । व्रतग्रहणम्य महायशः ! कथय , ततः कथयति स एवम्।।
१ ग, अहराई।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org