________________
वीरकुमारकहा। तो भणइ निवं कुमरी सझाए अज मज्झ आवासे । पच्छन्ना एह, तओं भणइ निवो किज्जए एवं ॥८४॥ तह चेव कयं रन्ना, कुमरेणं अप्पणो समासन्ने । पच्छन्ने पलंकस्मि ठाविओ नरवरो पवरे ।।८।। अह केवि छउमेणं निग्गंतुं नियघराओ पडिहारी । संपत्ता उवविट्ठा कुमरेणं भणिउमाढत्ता ॥८६॥ तथाहि ;इह लोए दुहहेऊ परलोए नरयकारणं विसया । तं सच्चमिणं जायं वायसमंसंपि उच्छिद्रं ॥८७॥ सेवेसु नाम विसए दुग्गइहेऊवि होइ जइ तित्ती । भक्विजउ उच्छिष्टुं जइ मिट्ट होइ भुजतं ।।८।। भुत्तेहिवि विसरहिं न होइ तित्ती इमस्स जीवस्स । परलोए नरयगई दो दंडा कह सहिजंति? ॥८९।। जीवेहि चिरं भुत्ता विसया तियसत्तणम्मि सग्गेसु । तहवि न तित्ती जाया बहुसायरसंखकालेण ।।९०॥ तो कह तित्ती होइ इमेहिं तुच्छेहिं विसयसोक्खेहिं । तह थेवकालिएहिं माणुसजम्मम्मि भुत्तेहिं? ॥९१॥ जइवि जणंतुकरिसं आवायमणोरमा इमे विसया । तहवि परिणामविरसा किंपागफलोवमा पावा ॥९२।। तम्हा विसए परिवज्जिऊण इंदियमाई दपिऊण । नाऊण मोक्वमग्गं तम्मि सया उज्जमं कुणसु ।।९३।। मोक्खस्स पुणो मग्गो सम्म सम्मत्तनाणचरणाई । ताई च सभेयाई कहियाई तप्पुरो तत्तो ॥९४॥ पडिबुद्धा पडिहारी, बीए पहरम्मि सिट्ठिणी पत्ता । जवणियमझे पढमं खिविउं पडिबोहए बीयं ॥९॥ सावि तहा पडिबुद्धा, संपत्ता सचिवभारिया तत्तो। रयणीए तइयजामे सावि सुमग्गम्मि संठविया ॥९६॥ नियपिटिपच्छओ ठाविऊण ताओवि जवणियंतरिया । धरिया कुमरेण, तओ संपत्ता रायपत्तीवि ॥९७॥
सफलयञ्जनक एव तम्मात्किमिह वत्स ! इति विकल्पेन । व्यापारय जनमेतं यत्र वा तत्र वा निजरुच्या ॥३॥ ततो भणति नृपं कुमारः संध्यायामद्य ममावासे । प्रच्छन्ना एत, ततो भणति नृपः क्रियत एवम् ॥८४॥ तथैव कृतं राज्ञा, कुमारेणात्मनः समासन्ने । प्रच्छन्ने पल्यङ्के स्थापितो नरवरः प्रवरे ॥८६॥ अथ केनापि च्छमना निर्गत्य निजगृहात प्रतिहारी । संप्राप्तोपविष्टा कुमारेण भणितुमारब्धा ।।८६॥ इह लोके दुःखहेतुः परलोके नरककारणं विषयाः । तत्सत्यमेतज्जातं वायसगांसमप्युच्छिष्टम् ॥७॥ सेवस्व नाम विषयान् दुर्गतिहेतूनपि भवति यदि तृप्तिः । भक्ष्यतामुच्छिष्टं यदि मिष्टं भवति भुज्यमानम् ।। भुक्तैरपि विषयैर्न भवति तृप्तिरस्य जीवस्य । परलोके नरकगतिद्वौं दण्डौ कथं सोते ? ||८९॥ जीवैश्चिरं भुक्ता विषयास्त्रिदशत्वे स्वर्गेषु । तथापि न तृप्तिर्जाता बहुसागरसंख्यकालेन ॥९॥ ततः कथं तृप्तिर्भवत्येभिस्तुच्छेविषयसौख्यैः । तथा स्तोककालिकर्मानुषजन्मनि भुक्तैः ? ॥११॥ यद्यपि जनयन्तूत्कर्षमापातमनोरमा इमे विषयाः । तथापि परिणामविरसाः किम्पाकफलोपमाः पापाः ॥९२ तस्माद् विषयान् परिवयेन्द्रियमनांसि दमित्वा । ज्ञात्वा मोक्षमार्ग तस्मिन्सदोद्यमं कुरुष्व ॥१३॥ मोक्षस्य पुनर्मार्गः सम्यक्सम्यक्त्वज्ञानचरणानि । तानि च सभेदानि कथितानि तत्पुरस्ततः ॥१४॥ प्रतिबुद्धा प्रतिहारी, द्वितीये प्रहरे श्रेष्ठिनी प्राप्ता । यवनिकामध्ये प्रथमां क्षिप्त्वा प्रतिबोधयति द्वितीयाम् ॥९॥ सापि तथा प्रतिबुद्धा, संप्राप्ता सचिवभार्या ततः । रजन्यास्तृतीययामे सापि सुमार्गे संस्थापिता ॥९६।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org