________________
३७४
सुपासनाह चरिअम्मि
विन्नवइ जहा एवं होउ परं इह विवाहमज्झमि । वारिज्जउ पागो - रसवईए मंसस्स, तो रन्ना ॥६९॥ तं चैव कयं तत्तो वित्तम्मि विवाहपक्कमे भणिओ । कुमरेण निवो सुव्वर मंसस्स अभक्खणे हेऊ ॥७०॥ पंचिदियववज्जं होइ न मंसं, वहो य एएसि । नरयस्स परमहेऊ वन्निज्जइ धम्मसत्थे ॥७१॥ इच्चा देसणाए परिकहिया मंसभक्खणे दोसा । कहियं च पसंगेणं जइगिहिधम्माण तत्तंपि ॥ ७२ ॥ तह अत्तणो अणुव्वयपरिग्गहो मंसपभिइपरिहारो । तं सोउं नरवइणो विसेसओ तम्मि बहुमाणो ||७३। विसासोविय परमो जाओ तह य तेण पडिवन्नं । मंसपरिभोगपरिवज्जणेण सह देवगुरुतत्तं ||७४ |
अह अन्नदिणे पडिहारसुइया इत्थिया समणुपत्ता । संझासमए एवं विन्नत्तो तीइ कुमरवरो ॥ ७५ ॥ जह कुमर ! इत्थ नयरे चउरो निवसंति परमख्वधरा । निवमंतिसिद्विपडिहारभारिया ताहि तं दिट्ठो । मयणविहुराहि चर्हिवि तुह पासे पेसियम्हि पत्तेयं । न मुणंति वइयरमिमं परोप्परं ता कमेण जहा ।। ७७| तुह संगममेयाओ लहंति करुणं तहा कुणसु नाह! । तत्तो जं कायव्वं तं निच्छउं भणइ कुमरो || ७८ भाविनिसि पढमपहरे पडिहारी एउ सिट्टिणी बीए । तइयम्पि सचिवभज्जा चरिमे पुण एउ निवपत्ती । नियमणकामियसंपत्तिपयडसंघडियवहलपुलया सा । तं पत्तेयं तासि जाणावर कुमर पडिवनं ||८०|| तो बीयदि कुमरो भइ नरिदं जहा अहं तुम्ह । दंसेमि किंपि, किंपुण जइ तमदिव मन्त्रेसि ॥ ८१ ॥ भइ निवो पुत्तसमो तं ववहारेण अम्ह सप्पुरिस ! । निच्छयओ पुण सद्धम्मदाणओ मणुयजम्ममिमं । सफलतो जणओच्चिय, ता किं इह वच्छ ! इय विकप्पेणं । वावारसु जणमेयं जत्थ व तत्थ व नियरुईए ।
विज्ञपयति यथैवं भवतु परमिह विवाहमध्ये । वार्यतां पाको रसवत्यां मांसस्य, ततो राज्ञा ॥ ६९ ॥ तदेव कृतं ततो वृत्ते विवाहप्रक्रमे भाणतः । कुमारेण नृपः श्रूयतां मांसस्याभक्षणे हेतुः ॥ ७० ॥ पञ्चेन्द्रियवधवर्जं भवति न मांसं वधश्चैतेषाम् । नरकस्य परमहेतुर्वर्ण्यते धर्मशास्त्रेषु ॥ ७१ ॥ इत्यादिदेशनया परिकथिता मांसभक्षणे दोषाः । कथितं च प्रसङ्गेन यतिगृहिधर्मयोस्तत्त्वमपि ॥ ७२ ॥ तथात्मनोऽणुत्रतपरिग्रहो मांसप्रभृतिपरिहारः । तत् श्रुत्वा नरपतेर्विशेषतस्तस्मिन् बहुमानः ॥ ७३ ॥ विश्वासोऽपि च परमः संजातस्तथा च तेन प्रतिपन्नम् । मांसपरिभोगपरिवर्जनेन सह देवगुरुतत्त्वम् ॥ ७४. अथान्यदिने प्रतिहार सूचिता स्त्री समनुप्राप्ता । संध्यासमय एवं विज्ञप्तस्तया कुमारवरः ॥७५॥ यथा कुमार ! अत्र नगरे चतस्त्रो निवसन्ति परमरूपधराः । नृपमन्त्रि श्रेष्ठिप्रतिहार भार्यास्ताभिस्त्वं दृष्टः ॥७६॥ मदनविधुराभिश्चतसृभिरपि तव पार्श्वे प्रेषितास्मि प्रत्येकम् । न जानन्ति व्यतिकरमिमं परस्परं तस्मा क्रमेण यथा ॥ तव संगममेता लभन्ते करुणां तथा कुरुष्व नाथ ! । ततो यत्कर्तव्यं तन्निश्चित्य भणति कुमारः ॥७८॥ भाविनिशि प्रथमप्रहरे प्रतीहार्येतु श्रेष्ठिनी द्वितीये । तृतीये सचिवभार्या चरमे पुनरेतु नृपपत्नी ॥ ७९ ॥ निजमनः कामितसंप्राप्तिप्रकटसंघटित बहलपुलका सा । तत् प्रत्येकं ताभ्यो ज्ञापयति कुमारप्रतिपन्नम् ॥८०॥ ततो द्वितीयदिने कुमारो भणति नरेन्द्रं यथाऽहं त्वाम् । दर्शयामि किमपि, किन्तु यदि तद्दृष्टमिव मन्यसे ॥ भणति नृपः पुत्रसमस्त्वं व्यवहारेण मम सत्पुरुष ! | निश्चयतः पुनः सद्धर्मदानतो मनुजजन्मेदम् ॥८२॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org