Page Text
________________
वीरकुमारकहा। इचाइदेसणाए कुमरो संपत्तपरमसम्मत्तो । नियमइ संकप्पेणं थूलाणवराहपाणिवह ॥२८॥ परदारसेवणं मंसभक्खणं तह य परियणो तस्स । नियमेइ कोवि किंपि हु, नमिय मुणि जंति सहाणे॥२९॥ अइ अन्नया कुमारा रन्ना पुट्ठा मईपरिक्खट्टा । जह पंचालेसु मए ठविओ जो चिट्टइ निओगी ॥३०॥ सो अइनिउणो य अवंचगोवि पयईए तत्थ दस लक्खे । कणयस्सुप्पजते साहइ एगम्मि वरिसम्मि॥३१॥ अन्नो भणइ पनरस लक्खे कणयस्स अहमिहजेमि। पुव्वनिओगिस्स इमं कहिय अम्हेहिं तहावि इमो॥३२॥ भगइ मए विनत्तं जत्तियमित्तं तओ अहं अहियं । उप्पाइउमसमत्थो जं जुज्जइ कुणउ तं देवो ॥३३॥ ता इह किं कायव्बं, वीरकुमारं विवज्जिउं अन्ने। सव्वे भणंति कुमरा जो उप्पायइ बहुं कणयं ॥३४॥ सो ठाविज्जउ देसे, वीरकुमारं तओ भणइ राया। किं किंपि तुम न भणसि, सो भणइ न मज्झमयमेयं ।। जं ताएणं कहिओ पुव्वनिओगी अवंचगो निउणो । सोच्चिय तायस्स हिओ पीडेउं महइ न पयाओ॥३६॥ ताण य अपीडियाणं होइ समिद्धी तओ पयर्टीति । ववसाया ते जेसि करेण नीईए नरवइणो ॥३७॥ उत्पज्जइ बहुदविण विणा अनीइं तओ य पइवरिसं । अहिययरं अहिययरं वड्ढेइ दविणं च धम्मो य॥३८॥ उक्तं च;---
'अर्थात त्रिवर्गनिष्पत्तिायोपाजितवर्धनात् । अधर्मानर्थशोकानां विपरीतात् समुद्भवः ॥" ता पढमोचिय जोग्गो अहिगारी जो नएण लेइ धणं । इयरो उण अनएणं पनरस लक्खे समन्जिणिही ।। तुम्ह निओई होउं जं अन्नायं इमो समायरिही । तं तुभंपि.अहम्मं अजसप्पहरं च उवणेही ॥४०॥
भवत्वजननिस्तेषां दुर्भरणिः पततु तदुदरस्यापि । ये भक्षयन्ति निःशूका निष्करुणा मांसमशुचिसमम्॥२७॥ इत्यादिदेशनया कुमारः संप्राप्तपरमसम्यक्त्वः । नियमयति संकल्पेन स्थूलानपराधप्राणिवधम् ॥२८॥ परदारसेवनं मांसभक्षणं तथाच परिजनस्तस्य । नियमयति कोऽपि किमपि खलु, नत्वा मुनिं यान्ति स्वस्थाने ॥ अथान्यदा कुमारा राज्ञा पृष्टा मतिपरीक्षार्थम् । यथा पाञ्चालेषु मया. स्थापितो यस्तिष्ठति नियोगी ॥३०॥ सोऽतिनिपुणश्चावञ्चकोऽपि प्रकृत्या तत्र दश लक्षान् । कनकस्योत्पद्यमानान् कथयत्येकस्मिन् वर्षे ॥३१॥ अन्यो भगति पञ्चदश लक्षान्कनकस्याहमिहाजयामि । पूर्वनियोगिन इदं कथितमस्माभिस्तथाप्ययम्॥३२॥ भणति मया विज्ञप्तं यावन्मानं ततोऽहमधिकम् । उत्पादयितुमसमर्थो यद् युज्यते करोतु तद् देवः ॥३३॥ तस्मादिह किं कर्तव्यं, वीरकुमारं विवान्ये । सर्वे भणन्ति कुमारा य उत्पादयति बहु कनकम् ॥३४॥ स स्थाप्यतां देशे, वीरकुमारं ततो भणति राजा । किं किमपि त्वं न भणसि, स भणति न मम मतमेतत् ॥ यत्तातेन कथितः पूर्वनियोगी अवञ्चको निपुणः । स एव तातस्य हितः पीडयितुं न कासति प्रजाः ॥३६॥ तासां चापीडितानां भवति समृद्धिस्ततः प्रवर्तन्ते । व्यवसायास्ते येषां करेण नीत्या नरपतेः ॥३७॥ उत्पद्यते बहुद्रविणं विनाऽनीति ततश्च प्रतिवर्षम् । अधिकतरमधिकतरं वर्धते द्रविणं च धर्मश्च ॥३८॥ तस्मात् प्रथम एव योग्योऽधिकारी यो नयेन लाति धनम् । इतरः पुनरनयेन पञ्चदश लक्षान्समर्जयिष्यति ॥ , तव नियोगी भूत्वा थमन्यायमयं समाचरिष्यति । स युष्माकमप्यधर्ममयशःप्रहारं चोपनेष्यति ॥४०॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003241 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 216 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 13 MB |