________________
३७०
सुपासनाह-चरिअम्मितथाहि ;को नाम पुरिसयारो जीवे तणजीविणो हणंतस्स | को लहइ साहुवायं घायंतो थेरपंगुलए ॥१५॥ एगस्स पाणनासो कीरइ अन्नो फुरंतपरिओसो । सच्चमिणं जं मारइ गामिल्लो गोदहिल्लाए ॥१६॥ सीउण्हतण्हपमुहं किलेसमसमं सहंति मोहंधा । इत्थेव भवे पावा कुप्परजाणुट्ठियकिणोहा ॥१७॥ सव्वाणवि पावाणं पावमिणं नरयकारणं परमं । पाणिवहो तह सोवागजीविया मंसपरिभोगो ॥१८॥ सव्वेसि जीवाणं निपजीयं वल्लहं सयाकालं । मरणं पुणो अणिटुं पसिद्धमेयं जो भणिय । १९॥
"अमेध्यमध्ये कीटस्य सुरेन्द्रस्य सुरालये । समाना जीविताकासा समं मृत्युभयं द्वयोः ॥” दुव्वयणगालिघाया पराभवो वंचणं तहा मरणं । जह अप्पणो अणिटुं मुण अन्नेसिपि तह चेव ॥२०॥ जं जस्स होइ इठें दिज्जउ तं तस्स परभवे पत्थं । जारिसमिहई दिज्जइ लभइ अन्नत्थ तारिसयं ॥२१॥ एगत्थ होइ जीयं एगच्छत्तं च रज्जमेगत्थ । अन्नयरनासकाले जीयं जीयाण इट्टयरं ॥२२॥ किश्च । धणबंधवसयणेसुं पुत्तकलत्तेसु चेव सव्वेसु । नियजीयं इट्टयरं अणुभवसिद्धं इमं लोए ॥२३॥ जइ माणुसावि मंसं असंति रुहिरं पियंति पाणीणं । तो नणु कीडयसाणाइएहिं सह को विसेसो सिं १ ।। जं जीवंतं सत्तं हरिऊणमसरणयं निरवराह । भक्खिज्जइ से मंसं पिज्जइ रुहिरं च तुट्टेहिं ॥२५॥ मोत्तूण नरयपडणं किं अन्न मंसभक्खणस्स फलं ? । संतेवि पवरभक्खे जमखमलक्खणा खंति ॥२६॥ होउ अजणणी तेसिं दुब्भरणी पडउ तदुदरस्सावि । जे भक्खंति निमूगा निक्करुणा मंसमसुइसमं॥२७
उपविशति धरणीपीठे तं दृष्ट्वा परिजनोऽपि तथा करोति । साधुरपि धर्मलाभं दत्त्वा कथयति धर्मकथाम् ॥ को नाम पुरुषकारो जीवांस्तृणजीविनो ध्नतः । को लभते साधुवादं घातयन् स्थविरपङ्गुलान् ॥१५।।। एकस्य प्राणनाशः क्रियतेऽन्यः स्फुरत्परितोषः । सत्यमेतद् यन्मारयति गां दरिद्रो गोदध्यर्थम् ॥१६॥ शीतोष्णतृष्णाप्रमुख क्लेशमसमं सहन्ते मोहान्धाः । अत्रैव भवे पापाः कूपरजानुस्थितकिणौचाः ॥१७॥ सर्वेषामपि पापानां पापमेतन्नरककारणं परमम् । प्राणिवधस्तथा श्वपाकजीविका मांसपरिभोगः ॥१८॥ सर्वेषां जीवानां निजजीवितं वल्लभं सदाकालम् । मरणं पुनरनिष्टं प्रसिद्धमेतद यतो भणितम् ॥१९॥ दुर्वचनगालिघाताः पराभवो वञ्चनं तथा मरणम् । यथाऽऽत्मनोऽनिष्टं जानीह्यन्येषामपि तथैव ॥२०॥ यद् यस्य भवतीष्टं दीयतां तत्तस्य परभवे प्रार्थ्यम् । यादृशामिह दीयते लभ्यतेऽन्यत्र तादृशम् ॥२१॥ एकत्र भवति जीवितमेकच्छत्रं च राज्यमेकत्र । अन्यतरनाशकाले जीवितं जीवानामिष्टतरम् ॥२२॥ धनबान्धवस्वजनेषु पुत्रकलत्रेष्वेव सर्वेषु । निजजीवितमिष्टतरमनुभवसिद्धमिदं लोके ॥२३॥ यदि मानुषा अपि मांसमश्नन्ति रुधिरं पिबन्ति प्राणिनाम् । ततो ननु कीटश्वानादिकैः सह को विशेष एषाम्! यज्जीवन्तं सत्त्वं हत्वाऽशरणकं निरपराधम् । भक्ष्यते.तस्य मांसं पायते रुधिरं च तुष्टैः ॥२५॥ मुक्त्वा नरकपतनं किमन्यद् मांसभक्षणस्य फलम् ? । सत्यपि प्रवरभक्ष्ये यदक्षमलक्षणाः खादन्ति ॥२६॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org