________________
२०६ विन्ध्यगिरि पर्वत पर के शिलालेख जातावुभौ हरियणो हरिणाङ्कचारु
- ऑणिक्कदेवइतिचार्जुनदेवकल्पः ॥५॥ धन्या मन्ये न सन्यासपरमविधिना नेतुमेव स्वयं स्वं धर्म कारिमर्मच्छिदमुरुसुखदं दुर्लभं वल्लभं च । शान्ताश्शान्तेन्निशान्तीकृत-सकल जनाः सूक्तिपीयूषपूरैस्तेऽमी सर्वेऽस्तदेहास्सुरपदमगमन्ध्यात-जैनेन्द्र-पादाः ॥६॥ तत्र त्रयोदशशतैश्च दशद्वयेन
शाकऽब्दके परिमितेऽभवदीश्वराख्ये। माघे चतुर्दशतिथौ सितभाजिवारे
स्वाती शनेस्सुरपदं पुरु पण्डितस्य ॥६१॥ प्रासीदथाभिनवपण्डितदेवसरि
राशाननाच्छमुकुरीकृत कीर्तिरेषः । शिष्ये निधायनिजधर्मधुरीणभाव
यत्रात्मसंस्कृतिपदेऽजनि पण्डिता>ः ॥६२॥ तथ्य मिथ्या-कदम्बं सततमपि विधित्सुळथा ताम्यसीदं तत्त्वं ताथागतत्वं तरलजनशिरोरत्नतावत्प्रधाव । जीवं भद्राणि पश्यत्युरुजगदुदितात्त्यक्तवादाभिलाषा यस्माद्भस्मीकरात्यग्निरिव भुवितरून्वादिनः पण्डितायः
॥६३॥ संसारापारवाराकर-धर-लहरी-तुल्य-शल्योत्थ-देहव्यूहे मुह्यजनानामसुखजलचरैरद्दि तानाममीषां ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
