________________
समयज्ञ-साधु-कथा ।
१६१ तओ नंदणाहिहाणो साह कारणांतरेण पट्टविओ गुरुणा दक्षिणावहं । एगागी वचंतो य पओसे पत्तो लउरं । पविट्ठो दिगंबर-वसहीए । दिण्णो उवरओ, पविट्ठो तत्थ । वोलीणे य लोगे पसुत्ते साहुम्नि निच्छूढा गणिया, ठइयं दुवारं । उहविऊण य साहुं भणियमणाए -- 'रमसु मम' ति । अवि य -
" जसु ममं जहिच्छं अलाहि एतेण वय-विसेसेणं । ___ न य कोइ विसं गिण्हइ अमयं मुतूण बालो वि ॥" तओ अदाविय-वियारेण भणियं साहुणा- 'सुंदरि! सुंदरं संलतं, वंचिओ म्हि एत्तियं कालं पञ्चक्खोवलद्धाओ दिसय-सुहाओ; ता जाव मंत-पुरस्सरं इमं वेसं उज्झामि, तओ करेमि समीहियं । बलीभूओ एसो ति भावंती पसुत्ता गणिया । तेण वि दीवय-सिहाए दड़े सवमुवमरणं । जाओ दिगंबरो । पभाया रयणी । वाहरिया 10 नागरया 'एत्थ सेयवडो वेसं घेत्तण पत्तो नालिओ, तं पेच्छह' भणंतेहिं उग्घाडिओ उवरगो खवणगेहिं; जाव दिट्ठो वेसाए खंध-लग्गो निउत्त खमणगो । तओ मिलिया दिगंबरा खिसिया लोगेणं ति ।
"सुद्ध-राहावम्मि जण जो दोसं देइ पडइ तस्सेव ।
गंडिजइ नणु सो चिय जो 'धूलि खिवइ दस्स ॥" अओ भण्णइ - जहा तेण साहुणा पवयण-खिंसा पर-वेसं काऊणावणीया, एवं कायवं ति।
सुयदेवि-पसारणं जइणो चरियं समासओ भणियं । निसुणंतो होइ नरो गीयत्थो सव-कजेसु ।
E जइ-खाणं समत्तं ॥]
इह लोगम्मि वि बंधं लहंति परदारिणो न संदेहो । जह पज्जोओ बद्धो इत्थी-लोभाउ अभएण ॥ ६७
[इह लोकेऽपि बन्धं लभन्ते पारदारिणो न सन्देहः ।
__ यथा प्रद्योतो बद्धः स्त्रीलोभादभयेन ॥ ६७] [९२] जहा वेसित्थियाहिं अवलोभिऊण अभएण पजोओ बद्धो, रायगिहं नेऊण पुणो 25 उज्जेणी-सीहासणे निवेसिओ तहोवएसमालाए रिसि-चरिएसु सवित्थरं भणियं ति ।
निय-सात्त पयडिज्जसु सुंदरमियरं व संघ-गुरु-कज्जे । विण्हुकुमारो व्व मुणी न दोस-वत्तव्वयमुवेइ ॥ ६८ [निजशक्तिं प्रकटयेत् सुन्दरामितरां वा सङ्घ-गुरुकार्ये ।
विष्णुकुमार इव मुनिर्न दोषवक्तव्यतामुपैति ॥ ६८] सुन्दरां निरवद्याम् , इतरां सावद्याम् । कथमिदम् ?
ध० २१
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
