Page Text
________________
प्रथम संधि
२३ यशोदा आवीने शय्या पर बेठी. तेने ते दुष्ट नागणी जेवी लागी. तेणे पाटु मारीने शय्या परथी तेने ऊतारी भने हृदय चीराई जाय (?) तेवी तेनी निर्भर्त्सना करी. यशोदा पोते (कोई ) अपराध ( कर्यो होय तो ) संभारका लागी, "मारा पति मारा पर विरक्त केम थया ? हुं बने पक्षे शीलथी ऊजळी धुं. सीता जेम में मारा चारित्र्यनी रक्षा करी छे. प्रतिदिवस हुं प्रयत्नथी सेवा करु कुं. जन्मथी लईने पण कांई विप्रिय करेलुं स्मरती नथी. जेम उपेंद्र (विष्णु) ने लक्ष्मी अने चंद्रने रोहिणी तेम हुं ( ये ) मारा पतिने प्राणथी प्रिय हती. तो शुं ते बीजी कोईमां आसक्त बन्या छे, अने तेथी मारी उपर आजे विरक्त थया छे ? खबर नथी पडती एनी प्रिया कोण हशे.”
कडक १७
रडत रडतां तेनी रात्री वीती. सूर्य उग्यो. ते शयन खंडमांथी बहार नीकळी. पाटु मारी पलंग परथी पोताने पछाडी ए बधुं सवारमां (ज) धनश्री ने तेणे कां. ए जाणीने धनश्री संतुष्ट थई, " बने भाईओ मारा वशमां छे." पण दुर्भाग्यथी कलंकित पछीना स्त्रीभवमां तेने पोताने ज सुखभोगमां अंतराय आवशे, तेम ज तेने माथे 'चोरटी' एवं असत्य अने भयंकर खोटुं आळ आवशे. ( धनश्री बोली, ) "हे मुग्धा, रड नहीं. झाझां आंसुनी धारथी धोवाई गयेला अंजन वाळी आंखो लुंछी नाख. " ( पछी तेणे पोताना भाईने कयुं, ) “धना व ह, यशोदा नो तें केम आजे तिरस्कार कर्यो ? तेनुं कारण मने चोक्खेचोक्खु कही दे." जेनो स्नेह नष्ट थयो छे एवो धनावह कहेवा लाग्यो, "ए अभव्य स्त्रीने आपणुं घर छोडी जवा द्यो. तें ज चोक्खा शब्दमां फोड पाडीने कर्तुं हतुं के कुळने दूषणरूप चोरी तजी दे." (धन श्री बोली, ) "भाई, में तो जाण्युं के तुं चतुर छे पण तारा जेवो मूर्ख बीजो कोई नथी. में तो उपदेश दीधो हतो. तारीखीने (तुं ) ( चोर छो, एवं ) ( नो'तुं) कयुं. (उलटी ए तो ) लोभरूपी भुजंग प्रत्ये ढेल जेवी छे. सुंदर गुणना निधान रूप एवी तेनुं तुं सन्मान कर. नहीं तो तने पिताश्रीनी आण छे.” परस्पर अनुरक्त भाईओ तेमज तेमनी बहुओ, सौना स्नेहेजड्यां चित्तमां अंटस पडावी, कपटना निधि रूप धन श्री ए कोई विचित्र प्रकारने प्रगट कर्यो.
कडव क १८
जिनमंदिरमांनी मूर्त्तिओने स्नान कराययुं ( वगेरे प्रकारे ) पूजा करतां करता, मुनिओने दान देतां देतां अने तीर्थप्रभावना करतां करतां तेनो (धन श्री नो ) काळ व्यतीत थवा लाग्यो. ( पछी) दुःखना जाळा समान घरवासने तजी दईने, प्रफुल्लित मनथी दान दईने तेमणे (सौ) - ए अणगार - दीक्षा लीधी. ( पण ) संयमने इच्छती धन श्री ए पेला मायाशल्यनी आलोचना ( पश्चात्ताप) न करी. घणुं ज कठिन एवं बह्मचर्य तेणे धारण कर्यु. तेनुं मन जाणे के मेरु न होय ते संयममां निश्चल बन्युं भोगोने विषनी जेम दूर तजी दीधा. बधाए सावद्य योगनो परिहार कर्यो. (तेओ सौ ) अनेक प्रकारनी तपश्चर्या करतां. जिनेंद्रदेवने नांदतां ने नमतां. स्वाध्याय करतां अने ज्ञान पाठे करतो. चार प्रकारनुं धर्म ध्यान धरतो. दस प्रकारनो मुनिधर्म आचरतां. उपसर्ग अने परीषहने जीवतां. बार भावनाओ भावतां. ग्रीष्मऋतुमा आतापना लेतां. शंकामुक्तपणे महीमंडळमां विहरी, निष्कलंक सम्यक्त्व पाळी, भाव साथै शरीरनी संलेखना करी, मनमां दिव्य दृष्टि जिननुं स्मरण करी, पांच महाव्रत पाळी, शुभ ध्यान धरी, अनशन लई, उत्तम दर्शन भने गुणवाळां (ते) सौ देवलोकमां गया.
प्रथम संधि समाप्त
米
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 002783 |
| Book Title | Paumsiri Chariu |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dhahil Kavi, Jinvijay |
| Publisher | Singhi Jain Shastra Shiksha Pith Mumbai |
| Publication Year | 1948 |
| Total Pages | 124 |
| Language | Sanskrit, Hindi |
| Classification | Book_Devnagari & Literature |
| File Size | 8 MB |