________________
दर्शनस्य मङ्गलात्मत्वं सूचितम् । स्वयं श्रमङ्गलस्य मङ्गलहेतुत्वाऽयोगादिति बोध्यम् । अत एव प्रशस्तम् = प्रशंसनीयं वर्णनीयमदुष्टमिष्टं च । दर्शनश्र ेष्ठम्, वस्तुवास्तविकप्रतिपादकत्वात् सन्मार्गप्रदर्शकत्वाच्चेति भावः ।
यदुक्तम्-
"सर्वमंगल मांगल्यं सर्वकल्याण-कारणम् । प्रधानं सर्वधर्मारणां, जैनं जयति शासनम् ||" इति
$
एतेन दर्शनस्याऽवश्यकरणीयत्वं सूच्यते । अप्रशस्तं दर्शनं न तत् कस्याऽपि करणीयम् । अप्रशस्त प्रशस्तत्वयोहेयोपादेयत्वप्रयोज्यकत्वात् इति बोध्यम् । च द्वयं सर्वविशेषणसमुच्चये प्रोक्तम् । तेन चैकैकमात्रस्याऽपर्याप्तत्वं सूच्यते । तेन = उक्तगुणमहिम्ना, स इति यच्छन्दबलाद् लभ्यते । शिवः शिवं कल्याणमस्त्यस्येति स समानः शिवपदवाच्यः इत्यर्थः । विभाव्यते = प्रकाश्यते ज्ञायते विचार्यते वा । लौकैरितिशेषः : । यो हि मङगलकारक : कल्याणकारकः शुभकारकः शुभगुणाश्रयश्च तस्यैव शिवपदवाच्यत्वं परमार्थतः । अन्यस्तु नाम्नैव शिवः । शिवपदार्थस्वारस्यतश्च तद्दर्शनस्य न शिवत्वमिति वस्तुतः सोऽशिव एवेति गूढा - ख्यातम् ।
अत्रानुष्टुप्वृत्तं, तल्लक्षणमाह-
श्री महादेवस्तोत्रम् - ४
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org
