________________
सूत्रं ५२] स्वोपज्ञभाष्य-टीकालङ्कृतम्
२२७ पवर्तनः कर्मण आयुषः शीघ्र फलविपाको भुज्यत इत्यर्थः । अतः क्रमानुभवे वेष्टिताद्रेपटपरिशोषकालवद् बहुत्वं कालस्य, प्रसारिताद्रेपटपरिशोषकालचाल्पकालता परिवतितायुष्कपरिभोगकालस्य । एवं च सति न कृतप्रणाशा कृताध्यागमाफल्यानीति निगमयति-समस्तायुद्रेव्योपभोगात् कृतविप्रणाशो नास्ति, न चायुष्यपरिनिष्ठिते म्रियत इ. त्यकृताभ्यागमाभावः, परिभुक्तत्वादेव च सकलस्यायुषो न वैफल्यप्रसङ्गः, अत एव जात्यन्तरानुबन्धत्वाभावोऽपीति । न चेह भाष्यकारेणोक्तः, प्रागुपन्यस्तस्यापि पूर्वकत्रयस्याभावे तदभावात्, तस्मादवस्थितमिदम् केचिदकाले प्राणिनो नियन्ते पूर्वजन्मोपात्तायुककालापेक्षया, केचिदनन्तरातीतजन्मोपात्तायुष्ककालमखण्डमवसायं प्रापय्य विहायास्ते(?) न शेषात् स्वकतकर्मादिष्टं जन्मान्तरमनुवनन्तीति ॥ ५२ ॥
ग्रन्थाग्रमङ्कतः ३४२० इति श्रीतत्त्वार्थसूत्रेऽर्हत्प्रवचनाधिगमे भाष्यानुसारिण्या तत्त्वार्थटीकायां
द्वितीयोऽध्यायः ॥२॥
॥इति द्वितीयोऽध्यायः॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
