________________
૨૮૪
आचार्य श्रीवर्धमानसूरिरचिते स्वोपज़टीकासहिते धर्मरत्नकरण्डके
एउ अपुन्बु जं पेक्खे, विलजवि नवि करेइ । हरिसुल्लसियमुहल्लउ, महु अग्गइ धरेइ ॥७४॥ वरवेल्लिओ मातियवइ, दुसन्वइ जाह पलंति । जो एकसि वेति तरु, सो मरणेहि मुंचंति ॥७॥ बहुविहकवडकुहेडय-संसयसयमंदिरं हवइ महिला।
कह मइलियं नियकुलं, नरवइणा पुरिससीहेण ॥७६॥ किमिदानीं प्रकुर्वेऽहं, किं कृतं सुकृतं भवेत् । किमित एव गच्छामि, गेहं मुक्त्वा वनान्तरम् ॥७७|| किं वाहं तर्जयाम्येना, नाम्नैव शीलसुन्दरीम् । अथवेह न कर्तव्यं, मन्दालोचितकं मया ॥७८।।
यत:- मंदालोइयकजे, सहसच्चिय जे नरा पयट्टति ।
बझंति ते वराया, दीवसिहाए पयंगुब्व ॥७९॥ अत: कार्यमिदं सम्यक्-पूर्वापर्येण सर्वथा । कृत्वा पश्चादहं सर्वं, करिष्यामि यथोचितम् ॥८०॥ विचिन्त्यैवं तया दत्तं, स आसनमशिथ्रियत् । पृष्टा च सा यथैषा किं, गृहथ्री: प्रकटीकृता? ॥८१।। द्वारेण पश्चिमेनैष, को वा विनिर्गत: पुमान् । प्रोक्तस्तयापि वृत्तान्तो, भूपालागमनादिकः ॥८२॥ श्रेष्ठिनावाचि गम्भीरं, कार्यमेतद्धि बालिके! । पूर्वापर्येण विज्ञातुं, सङ्केपेण न शक्यते ।।८३।। बहिश्च मामक: सार्थः, सङ्गोपितोऽवतिष्ठते । तस्मात्तत्र व्रजामीति, भणित्वा गतवानसौ ॥८४१॥ स सार्थस्त्वरितस्तेन, नगरान्त: प्रवेशित: । दत्त्वा ;न्यं निजं सर्वं, विससर्ज परिच्छदम् ॥८५।। तत: कृत्वा स्वके स्थाने, समग्रं द्रव्यसञ्चयम् । गृहीत्वा प्राभृतं भूरि-मुद्रारत्नेन संयुतम् ॥८६।। जगाम भूपतेर्गेहं, प्रविष्टश्चोपविष्टवान् । राजापि चिन्तयत्युच्चै, रजनीव्यतिकरं यथा ।।८७||
न कुलं न यावि सीलं, न पोरुसं न चिय कज्जसंसिद्धी। हद्धी विडंबणचिय, अपत्तपुव्वा मए पत्ता ॥८॥ अवियारिऊण कज्जं, तं किंपि करेइ एस दुट्टप्पा । जेणप्पणोवि लज्जइ, जाजीवं सुमरणेणावि ॥८॥ संगोणंयेण जियो, लोहसरो कुसुमवाणवसगोहं । नियअक्खाणवि अपहू, कहं पहू होमि अन्नाण ॥१०॥ सच्चं वयंति विउसा, नत्थि पिओ जस्स सो जए सुहिओ।
पियसंगो जेण कओ, सो नणु दुक्खक्खणी जाओ ॥११॥ यावत्क्षणान्तरादूर्वी-कृत्यास्यं वीक्षते नृपः । मूर्ध्नि बद्धाञ्जलिं तं च, धनचन्द्रं व्यलोकयत्।।९२॥ मुद्रारत्नयुतं भूरि-प्राभृतं च तदन्तिके । ततश्च लज्जितश्चित्ते, नरेन्द्रश्चाब्रवीदिदम् ॥९३॥ १ JC मुहु-मु.॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org