________________
२८
शीलोपदेशमाला-बालावबोध अथवा मुझनइ धिधिकार हु, जे मइ जिनधर्म छांडइ हुंतइ हूं कुटुंबिई छांडी. नीचेनी रचनामां ए किसिउ अंते आववाने बदले वच्चे आव्यु छ : तूं मुनि- पुत्रिका हुईनइ सांप्रत ए किसिउ राक्षसी थई ?
३० नामिक वाक्यो : विधेय तरीके कोई पूर्ण आख्यातिक रूप होवाने बदले आ प्रकारनां वाक्योमा नाम, विशेषण वगेरे होय छे. प्रश्नार्थ वाक्यो :
ए कउण स्त्री, कउण बालक ? कहि-नइ, तूं कउण? तू कहिनी बेटी ? बलिभद्र-नारायण अम्हे इ, कि ए लव नह कुश ? एकली आवास-माहि कांइ ? नेमिकुमार ए नाम स्या-भणी ? किसिउ देवांगनानउ रूप, किंवा मनुष्यनउ रूप ? ताहरउ जीवतव्य सिइ काजि ? पगे पडतां स्यउ दोष ? ए वात नउ किम ? आपणइ ए स्! कांतणउं ?
ते नल किहां अनइ तू किही ? ओळखाण के चोकस माहिती देतां वाक्यो :
हू' ब्रह्मचारी. हूतउ ब्रह्मचारी. हूं तु स्त्री. एह तउ माहरउ जेठ, ए तु ताहरी बहिन. तेहनी राणी विदेहराणी. तू तु लघु. तुम्हे तु एकाकी. ए इम अनइ ते तिम. ए आवास, ए नगरी, ए क्रीडावन. रोहिणीनु रूप-लावण्य अमृत तेहनी कूई. ए घोडउ तु माहरा पितानउ. बेटी मानी, बेटउ बापनउ. ए प्रताप सर्व तुम्हारउ.
सघले आपणउ स्वार्थ जि वाल्हउ. भार दर्शावता संकुल वाक्यो :
जे स्नेह, ते जाइ नही. धन्य ते, जे चारित्र पालइ. जेहन बीज, तेहनी वस्तु.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
