________________
इसिंदत्ता - कहा १२७ वाह से (?) अकप्पियाणि वि वणरिसीणं पगेण्हामि एसा य ण य देखि कस्सइ दंसणं एवदि कालं । तं पूर्ण इहि परितंता वणवासस्स, जदो जणस्स दंसणं दादु पयत्ता । तं एम परमत्थो । रायपुत्त ! एसा हु सा अच्छदि । णवरं पुण आगच्छंतु छेयाउ परियार [या ] उ वत्थाणि य रायसुदा रिहाई ।
तेण य सव्वं उववादिदं । ततो रिसिणा मज्जिदपसाविदा पिणिद्धाविदा जणणि संतियं च मणि-रयण-कणग-परिमंडितं तिलगचोदसंत आभरण-विधिति । ततो उवणोता रायसुनस्म । भणिदो य रिसिणा रायसुदो-भो ! एसा वणवासाणुरूव- सुहित पयारा णिच्चं पि अदिट्ठ-विप्पिया सुह लालिदा य मया । तं जधा मे [तघा ] एदं विमाणेसि । तेण भणिदं देव ! पत्तीहामि ते आणं आराधेदु ति । ततो तेण भिंगारं उज्जमिदु दिण्णा तस्स । पडुप्पवाइद-तुरिय-रेवाकुलं च कादु अरणं तक्खणं चैव वीवाहिदा । तुट्टो य रायपुत्तो तीय लंभे । चितेति य- अल मे अण्ण- भारियासु परिणदासु । एत्तो चेव णियत्तितव्वं मे । तीय य घिदी-करणत्थं ठिदो तत्थेव बहुआ अहोरताई । भणति य-पिए ! एस ते लोगो सगलो वि किंकरो | देजाहि एदस्स आणन्ति ।
तुट्ठा अस्थ-पदाणं कुणसु य रुट्ठा दु णिग्गहं णियदं । सिखावेदि (a) णिदाणं एवं सो रायणीदीओ ॥
णिउण-परियार सभिदं च तयं जघा जोग्ग-वपदेस - णिउणं करेति । नादा कणगर-परम-भावाणुरत्ता । 'पिदुणा सह भत्तुणो (!) आपुच्छिदा (दो) भणदि य कणगरधं – सुणाहि । एसा ते परिता [ यवा ] | अहं पुण चरा - परिणदो झीणायू य वट्टामि । एसा असरणति । तदो णिग (? बित्र ) सदाए एवच्चिरं जीविदो, जेण से अण्णदो गदी वा सरणं वा णत्थि । मए मदे चुदे वा तं लद्धमिदाणिं एदीय सरणं । अहं पुण इदाणि सदेहेणं भगवंतं तावस- कुल देवदं हुदासणं तप्पे | कणगरघेण य भाव-पणदेण पणइदो – देव ! मा ताव बहुं मरणे तत्ती करेदु ( ? ) । इसिदत्ता वि रुममाणी भणदि - तात ! मा मं परिच्चयध त्ति अकय-पडिपुण्णं (?), बहुविधं कलणं च विलविदु पयत्ता । ततो रिसिणा पडिसुस्से तूण भणिता - पुत्त ! अलं ते रुण्णेणं । असमत्थदाए अग्गि-पवेसं अवसं कादुकामो अहं । किंतु गेण्हाहि इमाई हरिवरिसाणं हरिवंसुप्पत्ति-काल-कप्पपादवाणं बीयाई परम- सुमाई । एदाई जत्थ तत्थ व विष्वण्णाई मूलं बघति । १. पिदुणा दूण सह खं० । पिदुणा दूसण सह मो० ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org