________________
यशोविजयगणिकृत १०८/१०१ बोल
प्रमत्तने कायदुः प्रयोगभावे ज आरंभिकी क्रिया पन्नवणासूत्रवृत्तिमां कही छे. ६३ 'केवळीने अपवाद न होय ज' एवं कह्युं छे ते न घटे, जे माटे निशाहिंडन श्रुतव्यवहार प्रमाण राखवा निमित्त अनेषणीय आहारग्रहणादिक अपवाद केवळीने पण कह्या छे. ६४
'ते अनेषणीय आहारग्रहण केवळीने सावद्य नथी ते माटे तेहथी अपवाद न होय अने जो छद्मस्थ अनेषणीय जाणे तो केवळी भोजन न करे; केवळीनी अपेक्षाए व्यवहारशुद्धि एम न होय, ते भणी अत एव रेवती अशुद्ध जाणे छे ते भणी तेहनों कर्यो कोहलापाक महावीरे न लीधो' एवी कल्पना करे छे पण निरर्थक, जे माटे निशाहिंडनादिक छद्मस्थ दुष्ट जाणे छे तो पण भगवंते अपवादे आदर्यो छे तथा निषिद्ध वस्तुलाभ जाणी उत्तम पुरुषे आदरी ते अदुष्ट कही, अपवाद न कहीए तो अपवाद क्यांये पण न होय. ६५
“जाणीने जीव घात करे ते ज आरंभक कह्यो' एवं कहे छे ते न मिले, जे माटे एम कहेतां ऐकेन्द्रियादिक सूत्रे आरंभी कह्या छे ते न घटे. ६६
'आभोगे जीवहिंसा अवश्यभावीपणे पण यतीने होय ज. नदी उतरतां जळ जीवविराधना होय छे ते पण सचित्तता निश्चय नथी ते भणी अनाभोगजन्यअशक्यपरिहारे' एवं कहे छे ते न घटे, जे माटे व्यवहार सचित्तता न आदए तो सघळे शंका न मिटे तथा नदीमां अनंतकाय निश्चये सचित्तपणे छे, आगमथी निश्चय ये पण देख्या विना अनाभोग कहीए तो विश्वासी पुरुषे कह्या जे वस्त्रादिके अंतरित सजीव तेनी विराधना पण अनाभोग थाय ६७
'यतिने अनाभोगमूल ज हिंसा होय तेमां स्थावर, सूक्ष्म, त्रसनो अनाभोग केवलज्ञान विना न टळे अने कुंथु प्रमुख स्थूल त्रसनो अनाभोग घणी यतनाए टळे; अत एव नदी उतरतां जलसंयम दुराराधन को पण कुंथुनी उत्पत्ति थइ कहीआ ते माटे नदी उतरतां जळजीवने अनाभोगे संयम न भाजे' एवी कल्पना करे छे ते खोटी, जे माटे सनी परे स्थावरनो आभोग पण यतिने करवो कह्यो छे, अत एव ८ सूक्ष्मादिक जीवनी यतना दशवैकालादिक ग्रंथे प्रसिद्ध छे. ६८
४७९
‘एजनादिक्रियायुक्तस्यारंभाद्यवश्यंभावाद्यदागमः । ' 'जावणं एस जीवे एयइ वेयइ चलइ फंदइ ईत्यादि यदारंमे वट्टइ' इत्यादि एवं प्रवचनपरीक्षाए लुंपकाधिकारे क छेने सर्वज्ञशतके केवलीने अवश्यंभावीपणे आरंभ निषेध्यो छे ए परस्पर विरुद्ध. ६९
‘विनापवाद जाणी जीवघात करे ते असंयत होय' एवं कहे छे ते खोटुं, जे
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org