________________
१४०
प्राचीन मध्यकालीन साहित्यसंग्रह आंबो रे मोर्यो ने केशुडो फल्यो, आव्यो रे लाला, आव्यो मास वसंत रे. हूं केने० २ कटको रे कागल लखी लखी मेलं, कोइ सहसा रे लाला, सहसावनमां जाय रे. हुं केने० ३ नेमजीने जइने एटलं रे केजो, राणी राजुल रे राणी राजुल धान न खाय रे. हुं केने. ४ रूप विबुधनो मोहन पभणे, जनम रे लाला, जनम जनम तारो दास रे. हुं केने० ५
३२. मोहनविजयकृत सिद्धाचल वसंत गीत [कृति 'जन गूर्जर कविओ' के गुजराती साहित्यकांश' खं.१मां नांधायला नथी. - संपा.]
राग वसंत चालो सखी! सिद्धाचल गिरि जइयें, रंगभर खेलीयें होरी. सिंथो सिंदूरे ने वेणी समारी, कुंकुम केशर घोली, करी शिणगार ने हार मनोहर, पहेरण चरणा चोली. चालो. १ एक एकना पालव ग्रहीने, अटकें बोले बाली, एक एक-शं करे रे मरकडा, हसी हसी लेवत ताली. चालो. २ एक नाचे, एक चंग बजावे, एक बजावे कंसाली, एक शुद्ध वसंत आलापे, जिनगुण गीत रसाली. चालो. ३ एक अबील गुलाल ऊडावे, लावे भर भर जोरी, चुवा चंदन ओर अरगजा, छांटत केशर घोली. चालो. ४ वसंत ऋतु शत्रुजगिरि पसर्यो, फुल्यो फागुण मास, रूप विबंधनो मोहन पभणे, जनम जनम तारो दास. चालो. ५
३३. मोहनविजयकृत 'नेमिराजिमती बारमासा' माथी देशाईए आमने रूपविजयशि. मोहनविजय मान्या छे पण आ वस्तुत: गुलाल(विजय)शि. मोहन(विजय) छे. विशेष माहिती प्राप्य नथी, पण कवि सं.१८मी सदी उत्तरार्धमा थया होवानुं अनुमान थयुं छे. कृति प्राचीन-मध्यकालान बारमासा. संग्रह' (संपा. शिवलाल जेसलपुरा)मां छपायेली छे अने एने आधारे गुजराती साहित्यकोश, खं.१, पृ.३३० पर नोंध लेवायेली छे. त्यां कविने तपगच्छना कहेवामां आव्या छे. पण काव्यमां एवो निर्देश नथी. 'जैन गुर्जर कविओ' मां आ कर्ताकृति नोंधायेला नथी. – संपा. ]
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
