________________
दुःखाकुलेऽतिविकले भ्रमता महेश ! नैवात्र नाम भवतः श्रवणेन पीतम् । नाम्नि श्रुते
परमपावनलोकसिद्धे,
किं वा विपद् विषधरी सविधं समेति । । ३५ ॥
हे देवेश ! अस्मिन् अपारदुःखजाल विकराले संसारेऽनन्तकालतो जन्म-जरा-मरणचक्रे भ्रमता मया पावनमन्त्रस्वरूपं नाम न श्रुतं न च संकीर्तितम् । यद्येवं कृतं स्यात् तर्हि विपत्तिरूपधारिणी विषयविकारविषधरी मत् पार्श्वे नैवागन्तुं शक्नुयात्।
हे देवेश ! इस अपार दुःखजाल से विकराल संसार में अनन्तकाल से जन्म-मरण के चक्कर काटते हुए मैंने आपका पावन नाम न सुना, न जपा । यदि ऐसा मैंने किया होता तो विपत्तिरूपी विषयविकार की नागिन मेरे पास भी नहीं फटकती ।
હે દેવેશ ! આ અપાર દુઃખજાળથી વિકરાળ સંસારમાં અનંતકાળથી જન્મ-મરણના ચક્કર કાપતા મેં તમારા પાવન નામનું સ્મરણ ન કર્યું. જો મેં તમારું નામ જપ્યું હોત તો વિપત્તિરૂપી વિષયવિકારની નાગણ મારી પાસે ફરકત પણ નહીં.
O Devesh ! While drifting around in this world of cycles of rebirths, even more terrifying than an endless web of misery, I neither heard your pious name nor chanted it. Had I done so, the torment in the form of the serpent of perversion of mundane indulgences would not even have approached me.
Jain Education International 2010_03
180
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
