________________
१५४
हितोपदेशः । गाथा-१३४ - सुपात्रदाने मूलदेवकथानकम् ।।
विक्कमराओ राया एसो देवेहिं इत्थ संठविओ ! जो मनिस्सइ न इमं तस्स करिस्संति ते सिक्खं ।।१४७।। तत्तो भयपणयनमंत-मोलिमंडलमिलंतपयपीढा । सामन्तमंतिपमुहा सीसेण वहंति से आणं ।।१४८।। इय मूलदेवराया कमेण पसरंतनिरुवमपयावो । संजाओ भुवणयले मुणिंददाणाऽणुभावेण ।।१४९।। उजेणिवइयरं तं सुमरंतो नियमणंमि संघडइ । तप्पहुणा सह एसो मित्तिं जियसत्तुराएण ।।१५०।। इत्तो य मूलदेवे अयलेण तहा तया पराभूए । फुरियाहराइ कोवेण देवदत्ताइ सो भणिओ ।।१५१।। किं रे ! मुणिया तुमए परिणीया नियकुडुंबिणि ब्व अहं । जं मह गेहे एवं वियंभसे सामिउ व्व तुमं ।।१५२।। तम्हा नाऽऽगंतव्वं अओ वरं मंदिरंमि मम तुमए । निव्वासिऊण इय तं सा पत्ता नरवइसयासे ।।१५३।। विनत्तो य नरिंदो पुर्वि पि पडिस्सुओ वरो देव ! दिजउ मज्झं राया वि भणइ पत्थेसु जं रुइयं ।।१५४।। अयलो मज्झ गिहमी अओ वरं देव ! नाणुमंतब्बो । कायव्वा साहीणा य केवलं मूलदेवस्स ।।१५५।। किं कारणं ति पुढे निवेण चिट्ठइ अहोमुही जाव । ता रनो विनत्तो स वइयरो माहवीइ तया ।।१५६।। तो कुविएण निवेणं अयलो आणाविउं इमं भणिओ । रे ! रयणजुयलमेयं तुमए विच्छोहियं पाव ! ।।१५७।। ता पाणहरणदंडेण दंडइस्सं तुमं ति इय भणिए । कहकहवि देवदत्ताइ मोइओ तत्थ सत्थाहो ।।१५८ ।। भणिओ निवेण मुक्को सि देवदत्ताइ वयणओ किंतु । अम्ह पुरीइ पवेसो तुह तुढे मूलदेवम्मि ।।१५९।। निव्वासिओ स एवं अयलो पुहवीतलंमि परियडइ । पुरनगरआगराईसु मूलदेवं विमग्गंतो ।।१६०।। इत्तो य विक्कमनिवो चिंतइ निल्लवणभोयणेणं व । किं मह इमिणा रजेण देवदत्ताविउत्तेण ।।१६१।। तत्तो पहाणपुरिसेण वियडपाहुडसहायसहिएण । अझंतपणयपुव्वं भणाविओ इय अवंतीसो ।।१६२।। विइयं चिय तुम्हाणं जं पणओ अम्ह देवदत्ताए । ता जइ वंछइ एसा तुम्हाण य होइ मणरंगो ।।१६३।। ता इत्थ पेसियव्वा इय वुत्ते तेण भणइ जियसत्तू । कित्तियमित्तं एवं रज्जं पि हु मे तदायत्तं ।।१६४।। अह वाहरिउं सम्माणपुव्वयं साहिऊण वुत्ततं । बिनायडंमि रन्ना विसज्जिया देवदत्ता सा ।।१६५।। तुट्ठो य तयागमणेण मूलदेवो निवो समं तीए । भुंजइ तिवग्गसारं मुणिदाणसमज्जियं रजं ।।१६६ ।। इत्तो य सत्थवाहो अयलो वि हु मूलदेववृत्तंतं । कत्थइ अपावमाणो पारसकूलंमि संपत्तो ।।१६७।। तत्थ य विविहाणि कयाणगाणि गहिऊण दविणसाराणि । दिव्ववसा विनायडवेलाकूलंमि ओइन्नो ।।१६८।। अवयरिउं जाणाओ मणिमुत्ताहलपवालपडहत्थं । गहिऊण पाहुडं पुहइपालपयमूलमणुपत्तो ।।१६९।। पविसंतुछिय मुणिओ निवेण नूणं इमोस अयलु त्ति । सुमरंति पुब्वजम्मं पिसुमइणो किमुय अणुभूयं ।।१७०।। अयलो वि हु अमुणंतो तत्तं मुत्तुं उवायणं पुरओ । विनवइ देव ! पेसह पंचउलं सुंककरणत्थं ।।१७१।। वजरइ पत्थिवो सत्थवाह तत्थथि कोउगं अम्ह । ता सयमागच्छामो कुणह पसायं ति सो भणइ ।।१७२।। अह सह कारणिएहिं पत्तो सयमेव तत्थ नरनाहो । को मुणइ तारिसाणं मणसो कोवं पसायं वा ।।१७३।।
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org