________________
हितोपदेशः । गाथा - १३४ - सुपात्रदाने बाहुमुनिचरितम् ।।
समगं सहोयरेणं विलसंति पुरीइ पुंडरिगिणीए । अखलियपसरा रूवंतरव्व सिरिवइरनाहस्स ।। २७ ।। पुव्वभवज्जियनिरवज्ज - पुत्रपब्भारनिविडसंपडिए । उवभुंजंता भोए गयं पि कालं न याति ।। २८ ।। अह भोगफले कम्मे कमेण पयणुत्तणं समणुपत्ते । जाए वयपरिणामे वयपरिणामेण सममेव ।। २९ ।। इय संजाया बुद्धी सुत्तविउद्धस्स बाहुनरवइणो । रयणीइ पभायाए मायाए गलियपायाए ।। ३० ।। पिच्छह अपत्थभोयणपडिमेसुं कह णु कामभोगेसु । आसज्जइ हयजीवो सासयसुहसाहणे कीवो ।। ३१ । । हयइ दुही जो जत्तो भयइ विरागं स निच्छियं तत्तो । दुहहेऊसु वि जीवो विसएसु पसज्जए ज्जं ।। ३२ ।। कूडाभिमाणनडिओ रज्जाइममत्तसंकडे पडिओ | अव्वो परव्वसो वि हु जीवो सुहिओ त्ति मन्त्रेइ ।। ३३ ।। निज्जियमयमयणाणं लोइयचिंतापरम्मुहमणाणं । सुहमिह निस्संगाणं मन्त्रे धत्राण सुमुणीणं ।। ३४ ।। ता जइतिहुयणताया ताओ संपइ अणुग्गहं कुणइ । तप्पायपरममूले तो पडिवज्जामि पव्व ।। ३५ ।। इय निच्छिऊण हियए नियसंकष्पं स जिट्टभाउस्स । सिरिवइरनाहचक्किस्स साहए समसुहदुहस्स ।। ३६ ।। सो वि हु अहिणंदंतो तं वयणं तस्स सहरिसं भणइ । साहु सहोयर ! जाया एसा तुह सोहणा बुद्धी ।। ३७ ।। विसयामिसगिद्धेहिं धिद्धी अइतुच्छसुक्खलुद्धेहिं । अम्हेहि विमुद्धेहिंकलिओ अप्पा अणुप्पु [ अणप्पा ] व्व ।। ३८ ।। नत्थ यि संसारे सयं परमत्थओ सुहं किंचि । नणु तेण परमपुरिसा पडिवन्ना परमपयमग्गं ।। ३९॥ अविन हु किंपि यं साहेमो संपयं पि परमपयं । निक्कारणकारुणिओ जइ कुणइ अणुग्गहं ताओ ।। ४० ।। इय चक्कहरे सह बाहुनरवरेणं पयंपिरे तइया । जाया लहुबंधूण वि सुबाहुपभिईण वयवंछा ||४१ ॥ तत्तोय भुवणभाणू भयवं सिरिवयरसेणजिणनाहो । तत्थेव समोसरिओ मुणिऊण मणोगयं तेसिं ॥। ४२ ।। तो परिसरंमि पुंडरिगिणीइ तक्कालमेव देवेहिं । रइयंमि समोसरणे सपाडिहेरे ठिओ भयवं ||४३|| उज्जाणपायाओ मुणिऊणं तक्खणं जिणागमणं । हरिसभरभरियहियओ बाहुप्पभिईहिं परियरिओ ।। ४४ ।। चउरंगचमूकलिओ चलिओ वरचक्किरिद्धिदुल्ललिओ । वज्जाऊहु व्व सिरिवज्जनाहराया जिणं नमिउं ।। ४५ ।। परिचत्तरायककुहो विणीयवित्ती सहोयरेहि समं । ओसरणंमि पविट्ठो जिणरायाहिट्ठिए चक्की ।।४६ ।। तिपयाहिणिऊण जिणं तिक्खुत्तो पणमिऊण विणएणं । जिणवयणलीणनयणो सबंधवो तत्थ उवविट्ठो ।। ४७ ।। सुर असुरखयरनरतिरि - समूहसंसयहराइ वाणीए । पारद्धा धम्मकहा जिणेण जियरागमोहेण ।।४८ ।।
1
(वसन्ततिलकावृत्तम्)
"हंहो ! सुरासुरनभश्चरभूचराद्याः, सद्यः प्रमादमपहाय हितं कुरुध्वम् । दुर्वारदुःखचयसङ्घटनेन चित्त-मस्माद् भवभ्रमणतो यदि वा निवृत्तम् ।। ४९ ।। हिंसां परित्यजत सत्यमुरीकुरुध्वं स्तेयं विमुञ्चत सहैव हि मैथुनेन । मूर्च्छामपाकुरुत धत्त भवे विराग-मेवं भविष्यथ निरस्तसमस्तदुःखाः ।। ५० ।।
गाथा - १३४ 1. चुज्ज - दे. आश्चर्य इति भाषायाम् ।
Jain Education International 2010_02
For Private & Personal Use Only
१३७
- पा. स. म. पृ. ३२९ ।।
www.jainelibrary.org